Ik sta met mijn koffers voor de deur, klaar om te vertrekken. Maar mijn ouders vertikken het om me te laten gaan. 'Je blijft thuis, jongedame,' zegt mijn vader. 'Ik ga weg,' roep ik. Ze wilde het niet. Ik snap niet waarom niet. Ze wilden me altijd weg hebben. En nu ga ik en willen ze dat ik blijf. Mijn vader loopt de gang uit. Dit is mijn kans. Ik haal de deur klink omlaag, de deur gaat open. 'Gail wat doe je?' Ik ren zo snel ik kan de deur uit, met mijn zware tassen op mijn rug en onder mijn arm. 'Terug komen, rot kind,' roept mijn vader. 'Ik haat je,' roep ik nog. Op naar het station. Ik stap de trein in en pak mijn mobiel en ik blokkeer de nummers van mijn ouders. Eindelijk ben ik van ze af. Ik leun met mijn hoofd tegen de stoel. Er komt een jongen tegenover me zitten. Hij lacht naar mij. Ik lach terug. Zijn ogen stralen. Hij heeft mooie ogen. 'Kom we hebben een plek gevonden,' roept een jongen. De jongen die tegenover me zat loopt weg. Hij lacht nog naar me en laat zijn ogen stralen. Ik zal je in mijn gedachten houden als de jongen met de mooie ogen. Na dat de jongen weg is lijkt de reis eeuwig te duren, een einde lijkt niet te komen. En dan blijkt dat de trein ook nog vertraging heeft. Kut NS. oh nee. Kinderen van mijn school. Capuchon op en kijk de andere kant op! Hopelijk zien ze me niet. Ik hoor ze voorbij lopen. De deur gaat open en weer dicht. Voorzichtig kijken ik om, ze zijn weg. Omg. Bijna ben ik er. Nog 2 haltes. En dan begint mijn nieuwe leven...
{Tips? Laat ze achter! En leuke comment? Altijd welkom! Een stem? Smash hem op het sterretje! Kusjes xxx}
YOU ARE READING
Get A Better life||E. F. >>SLOW UPDATES<<
FanfictionMensen zeggen dat ik raar ben, ze zeggen dat ik hier niet hoor. Ze lachen me uit om wat ik doe of aan heb. Schelden me uit als ik voorbij loop. Je bent niet normaal zeggen ze. Nee klopt, normaal ben ik niet daar ben ik trots op. Mijn ouders hadden...
