Έρωτας Τύραννος

~ Μακριά μου ~

"Ένα λάθος είναι ατύχημα. Η εξαπάτηση και τα ψέματα δεν είναι λάθη. Είναι σκόπιμες επιλογές."

1 μήνας μετά

"Κορίτσι μου είσαι καλα;"η πόρτα του μπάνιου χτυπάει δυνατά. "Σοφία με ακούς;"
"Σταμάτα Αγάπη, σταματά σε ακούω περίμενε."βγήκα σέρνοντας τα πόδια μου."Εγώ βγάλει την ψυχή μου. Κάτι έφαγα και με χάλασε. Είμαι πολύ άρρωστη."

Έπεσα με όλη μου την δύναμη στον άνετο καναπέ μου και σκεπάστηκα με την ζέστη μου κουβέρτα."Σε ξύπνησα;"
"Όχι καλό μου είχα ήδη ξυπνήσει. Θέλεις να σου φέρω κάτι να πιεις;"μου χάιδεψε το κεφάλι.

"Όχι προτιμώ να ξαπλώσω για λίγο"
"Όπως θέλεις Σοφία. Αλλα πρέπει να φας κάτι. Είσαι πολύ χλωμή."
"Δεν μπορώ να φάω κάτι. Δεν έχω όρεξη."

Ο καιρός πέρασε και τα είπα όλα στην Αγάπη, η οποία έκανε σαν υστερική και τα είπε όλα στον Μιχάλη. Εκείνος με την σειρά του μάλωσε με τον Γιάννη και κανείς μας δεν του έχει μιλήσει εδώ και πολύ καιρό.

Ξέρω πως τους στεναχωρώ όλους με την συμπεριφορά μου. Αλλά δεν ξέρω πως να αντιδράσω.

Ήπια λίγες γουλιές απο το τσάι που μου έκανε και ξάπλωσα ξανά στον καναπέ.

"Αγάπη πήγαινε εσύ. Εγώ καλά είμαι μην ανησυχείς."

"Έχεις ξεράσει δεν ξέρω και γω πόσες φορές. Θα κοιμηθείς πρώτα και μετά θα φύγω."

Βάλαμε μια ταινία να δούμε της οποίας το όνομα δεν με ενδιέφερε.

Δεν παρακολούθησα ούτε λεπτό. Σκεφτόμουν τι μπορώ να κάνω τώρα με την ζωή μου.

Ξύπνησα κάτω από τα ζεστά σκεπάσματα μου. Λογικά αποκοιμήθηκα και η Αγάπη με φρόντισε.
Κοίταξα το κινητό μου. Ούτε ένα μήνυμα, ένα τηλέφωνο. Έχει φύγει εδώ και 1 μήνα Γερμανία και δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Τουλάχιστον σε εμένα, γιατί με άλλους μιλάει.

Πήγα και πήρα το μικρό σακουλάκι και έβγαλα το μικρό κουτάκι που αγόρασα το πρωί. Τα χέρια μου δεν μπορούσαν να ηρεμήσουν από το τρέμουλο. Κρύος ιδρώτας με ελουζε. Διαβάζω τις οδηγίε, μια γραμμή αρνητικό, δύο θετικό. Αναμονή 2 λεπτά.
Αυτά τα 2 λεπτά περνούσαν σαν αιώνες.

Μια γραμμή...δεύτερη γραμμή.
Αυτό σημαίνει...οτι το έκανε το θαύμα του ο Γιάννης παλι;
Έπεσα στα γόνατά μου."Δεν μπορεί."αναφωνησα.