Έρωτας Τύραννος

~Ζηλεύω ~

Γιάννης

Μετά απο εκείνη την βραδιά με την Σοφία νιώθω ότι την έχω ερωτευθεί πιο πολύ από κάθε φορά. Μίλησα και με την μαμα μου. Ναι, δεν ήταν και το καλύτερο. Καταλήξαμε να μαλώνουμε άσχημα. Ξέρω ότι την αγαπάει την Σοφία και της πάει κόντρα επίτηδες.

Και τώρα αφού έχουν φύγει όλοι από το σπίτι, οι γονείς μου πίσω Γερμανία και η Σοφία με την μικρή και την Αγάπη για καφέ, εγώ απολαμβάνω την ξεκούραση μου. Οι τελευταίες μέρες είναι αρκετά κουραστικές μιας και η δουλειά στην οποία προσλήφθηκα είναι απαιτητική.

Αλλά το κουδούνι με ξεβολεύει από το άνετο καναπέ μου. Με το ζόρι άνοιξα την πόρτα και ένα παλικάρι βρέθηκε μπροστά και με κοιτούσε με μισό μάτι.
"Γεια σου."είπα και τον κοιτούσα από επάνω έως κάτω.
"Γεια. Είναι εδώ η Σοφία της έφερα κάτι σημειώσεις για την εξεταστική;"
"Εεε"σκάλωσα "Ε δεν είναι εδω αλλά αν θες πέρνα μέσα να την περιμένεις." Ήξερα ότι βάζω μπελάδες στο κεφάλι μου αλλα ήθελα να δω που το πάει το παιδάκι.

Αφού καθίσαμε στον καναπέ ξεκίνησα την συζήτηση"Και για πες...εεε...Πως είπαμε το όνομα σου;"
"Γιάννης"

ΕΙΡΩΝΕΊΑ.

"Συνονόματος λοιπόν. Και για πες φίλε Γιαννη. Είστε συμφοιτητές;" τον παρότρυνα να μου μιλήσει. "Ναι και πολύ καλοί φίλοι επίσης. Εσυ;"
"Εγώ τι;"ρώτησα και τα νεύρα μου με χαιρετούσαν από την γωνία. "Εσυ τι σχέση έχεις με την Σοφία; Κολλητοί;"

Και τώρα θα παιξεις στο παιχνιδάκι μου"Ναι είμαστε πολύ...μα πάρα πολύ καλοί κολλητοί."είπα και γέλασα στραβά. "Αχ ρε φίλε και τρόμαξα. Δηλαδή μπορώ να σου αποκαλύψω κατι;"
"Σαν τι ρε...φίλε;"είπα μέσα από τα δόντια.

"Να εδώ και καιρό έχω φάει γερό κόλλημα μαζί της, δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου. Ξέρω ότι έχει και μια μπέμπα, αλλά δεν με πειράζει. Μπορώ να το ανεχτώ για χάρη της."

Ε ως εδώ ήταν μαλακα είπα από μέσα μου και σηκώθηκα έτοιμος να τον χτυπήσω άσχημα αλλα για καλή του τύχη η πόρτα άνοιξε και μπήκε η Σοφία με την μικρή.

"Μωρο μου; Γιαννη; τι κάνεις εδώ"ρώτησε κοιτώντας μας εναλλάξ. "Κορίτσι μου σου έφερε τις σημειώσεις που του είπες."είπα και ο άλλος ο μαλακας έτρεξε να την αγκαλιάσει.

"Εεε όχι εσένα Γιάννη, τον Γιάννη έλεγα."

"Ναι"απαντήσαμε και οι δυο ταυτόχρονα
Τον αγριοκοίταξα. Και απλα κάθισα να τον κοιτάζω να της μιλάει, να της πιάνει τα χέρια, την μέση. Την μέση της; Ε όχι φίλε πάρε τα χέρια σου. Με το ζόρι κρατιέμαι προσπαθούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου.