Έρωτας Τύραννος

~ Χαμένη σε εσένα ~

Ένιωθα τόση ντροπή. Έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιο γεμάτη νερά. Έπρεπε να βρω μια πετσέτα αλλά η πόρτα πίσω που έκλεισε με τρόμαξε. Γύρισα απότομα και ο Γιάννης με τράβηξε κοντά του.

"Σου έχω πει πόσο σε θέλω;"
"Πολλές φορές αλλά αυτή την στιγμή νιώθω τόση ντροπή ρε Γιάννη."

"Ντροπή; Δηλαδή μετά από αυτό που θα κάνουμε θα νιώθεις ακόμα ντροπή;"
"Ποιο;" είπα σμίγοντας τα φρύδια μου.
"Αυτό." είπε και με έριξε στο κρεβάτι.

Με φιλούσε σιγά σιγά με πάθος. Είχαμε ο ενας τον αλλον ανάγκη. Μετά απο τόσο καιρό τα κορμιά μας έγιναν ξανά ένα. Με έκανε δικιά του. Κάθε φορά η πρώτη μας φορά.
Μου σιγοψυθίριζε στο αυτί. Με έκανε να ανατριχιάζω. Τον ήθελα όλο και πιο πολύ.

"Είσαι δικιά μου...πάλι."
"Μωρό μου..." δεν πρόλαβα να συνεχίσω και τα χείλη του κόλλησαν επάνω στα δικά μου.
"Δεν θέλω να χάσω καιρό Σοφάκι. Αυτό το κρεβάτι με εσενα θέλω να το αξιοποιήσω. Μου έλειψες πολύ."

Το βράδυ μας το πέρασε με πάθος. Δεν ήθελα να φύγω από κοντά του.

Το ξημέρωμα μας βρήκε αγκαλιά. Ξύπνησα πιο μπροστά από αυτόν και τον χάζευα.

Το μεσημέρι βγήκαμε για φαγητό και αφού γυρίσαμε καθίσαμε να δούμε μια ταινία. Καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας έβλεπα απο την άκρη του ματιού μου τον Γιάννη να με κοιτάει. Προσπαθούσα να μην δώσω σημασία γιατί είπαμε να δούμε μια ταινία και θα την δούμε!

Ο οθόνη μαυρίζει και έκπληκτη κοιτάω τον Γιάννη και τον βλέπω να έχει κλείσει την την τηλεόραση.

"Βαρέθηκα." ήταν η μόνη εξήγηση που πήρα.
"Και τώρα τι;" ρώτησα
"Ας μιλήσουμε."

Η αλήθεια είναι πως δεν μιλήσαμε αρκετά μετά απο όλην αυτή την ιστορία.

"Θέλω απο εδώ και πέρα να είμαστε μαζί. Εσύ ξέρω έχεις να σπουδάσεις αλλά να αν και εσυ συμφωνείς θα ήθελα να βρισκόμαστε πιο συχνά."

Η καρδιά μου σταμάτησε. Τι γλυκός που είναι.

"Γιατί δεν μιλάς; Είπα κάτι κακό;"λέει διστακτικά.

"Όχι, όχι φυσικά . Και εγώ θέλω να σε βλέπω πιο συχνά. Και χαίρομαι που το θέλεις και εσύ."

Με τραβάει και φιλάει το μάγουλό μου.

"Για πες τι νέα με το ζεύγος Μιχαλη-Αγάπη;"
"Εσύ ήξερες οτι την ήθελε;"
"Καλά με δουλεύεις; Πιο πολύ δεν μπορούσε να της το δείξει."

Γέλασα. Αυτό είναι αλήθεια. Χαίρομαι πολύ για την φίλη μου και εύχομαι να είναι ευτυχισμένη.

Μιλούσαμε με τις ώρες. Αλλά η πείνα άρχισε να με κυριεύει.

"Να φτιάξω να φάμε κάτι;" του είπα ενώ έπιανα την κοιλία μου.
"Εγώ που θέλω να φάω εσένα πειράζει."

"Βλαμμένο σταματά."είπα ντροπαλά.
"Βρε τώρα δεν σε αφήνω με τίποτα." είπε και με έριξε στον καναπέ.

Με φιλούσε τόσο γλυκά αλλά η πείνα μου ήταν πάνω από αυτό.
Σηκώθηκα απότομα.

"Ερωτιαρη πρέπει να φάμε εδώ και τρείς ώρες μιλάμε. Βράδιασε."
"Καλά μικρό έχει μακαρόνια στο επάνω ντουλάπι."

Ξεκίνησα να μαγειρεύω. Μου αρέσει να τον περιποιούμαι.
Καθώς μαγειρευα τον ένιωσα που ήρθε από πίσω μου. Με τράβηξε από τη μέση και με κόλλησε επάνω του. Ένιωθα πολλά πράγματα αλλά έπρεπε να κρατηθώ.

"Σου έχω πει πόσο με ανάβεις;"
"Μόνο 100 φορές μωρό μου." του ειπα γελόντας.

Αυτή την στιγμή μας την χάλασε η πόρτα. Πήγα να ανοίξω αλλά ο Γιάννης με σταμάτησε.

"Άσε πάω εγώ εσύ...δουλειά."

Όταν έφτασε στην πόρτα άργησε να μιλήσει το μόνο που άκουσα να λέει ήταν "τι κάνεις εσύ εδω;"

Τρόμαξα και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. Αυτό που είδα δεν το περίμενα. Όχι πάλι...