Έρωτας Τύραννος

~ Έρωτας κλέφτης ~

Στον άκουσμα του τραγουδιού σταματήσαμε να μαλώνουμε. Γύρισε και με κοίταξε με έναν τόσο γλυκό τρόπο, που τα ξεχνούσα όλα.
Ήρθε κοντά μου και έκανε την απόπειρα να με αγκαλιάσει.

"Τι κάνεις;" του είπα.
"Άσε με..άσε με αυτά τα 2 λεπτά να ακούσουμε αυτό το τραγούδι..το τραγούδι μας αγκαλιά." μου είπε και με αγκάλιασε χωρίς εγώ να πω κάτι άλλο.

Μου το είχε αφιερώσει τότε που όλα ήταν υπέροχα και τίποτα δεν μπορούσε να χαλάσει την σχέση μας. Τουλάχιστον έτσι μου έλεγε.
Από τότε που χωρίσαμε όμως δεν τόλμησα να το ακούσω. Κάτι μέσα μου έσπαζε κάθε φορά που οι στίχοι μου τον θύμιζαν.
Για αυτό και στράφηκα σε άλλα είδη μουσικής. Γενικότερα, οι αλλαγές στη ζωή μου ήταν αρκετές. Απομακρύνθηκα από όλους και από όλα. Στους περισσότερους έλεγα πως φταίνε οι πανελλήνιες.

Μέχρι το τέλος του τραγουδιού καθόμαστε χωρίς να μιλά ο ένας στον άλλον. Από την άκρη του ματιού μου παρατήρησα πως συνεχώς με κοιτούσε.

Μπορεί όμως όλα αυτά να τα εννοεί;
Δεν ξέρω.
Έχω μπερδευτεί και αυτή η κατάσταση δεν με βοηθάει.
Φοβάμαι...φοβάμαι πως θα του πω το ναι και θα με πληγώσει το ίδιο και χειρότερα

"Πως γίναμε έτσι ρε Γιάννη;" γύρισα και του είπα με θλιμμένο πρόσωπο.
"Θα αναπληρώσω τον χρόνο μωρό μου στο υπόσχομαι. Απλά δώσε μου την ευκαιρία" αποκρίθηκε.
"Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη. Μετά από τις πανελλήνιες σκλήρηνα. Αυτή η δοκιμασία για το μέλλον με έκανε να σκεφτώ πολλά."
"Αύριο θα σου δείξω πως σ'αγαπώ στο υπόσχομαι."
"Γιατί τι είναι αύριο;" Τον κοίταξα και απόρησα.
"Ξέχασες μωρό μου; Τα γενέθλια σου. Το μικρό μου μωρό γίνεται 18."

Τελευταία δεν έχω και πολύ όρεξη όλα αυτά που έχουν γίνει, με έχουν κάνει να έχω χάσει την διάθεσή μου για τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Αλλά δεν ήθελα να του το χαλάσω.

"Ναι σωστά το ξέχασα εντελώς." του είπα με το μεγάλο αλλά ψεύτικο χαμόγελο μου.
"Λοιπόν, άστα όλα επάνω μου." γύρισε και είπε με μεγάλη χαρά.
"Δεν θέλω να σου φορτοθώ Γιάννη και δεν θέλω να σε κουράσω."
"Καμία κούραση μικρή μου. Για σένα τα πάντα."

Ήξερα πως ότι και να έλεγα δεν θα έκανε πίσω. Γι'αυτό και δεν έφερα αντίρρηση, ήθελα να δω τι είναι ικανός να κάνει.

"Θέλω να σου ζητήσω μια χάρη όμως Γιάννη."
"Ότι θες ψυχή μου."
"Πρώτα θέλω να μην παίρνεις πολύ φόρα και δεύτερον αν γίνεται να φύγουμε γιατί είναι περασμένες 12 και δεν νιώθω και πολύ καλά."
"Ότι θες εσύ" μου είπε και σήκωσε το χέρι του για να πληρώσει.

Καθώς ο σερβιτόρος μας πλησίασε, έβγαλα το πορτοφόλι να πληρώσω αλλά για κακή μου τύχη είχε πληρώσει ο ίδιος.
Τον κοίταξα με δυσπιστία.
Ανασήκωσε τους ώμους.

Φύγαμε από το μαγαζί και μπήκαμε στο αυτοκίνητο με προορισμό το σπίτι μου. Αφού βεβαιώθηκε πως μπήκα μέσα άκουσα τον ήχο του αυτοκινήτου να απομακρύνεται.

Αφού πήρα μια βαθιά ανάσα ανέβηκα στο δωμάτιό μου έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και ξάπλωσα αφήνοντας τα μαλλιά μου βρεγμένα.

Τι νύχτα και αυτή.

Πήρα απόφαση να στεγνώσω τα μαλλιά μου γιατί το τελευταίο πράγμα που ήθελα τώρα ήταν ένας πονοκέφαλος, όταν στο κινητό μου έφθασε ένα μήνυμα.

"Χρόνια πολλά αστέρι μου. Σ'αγαπώ και καληνύχτα."

Ο Γιάννης... ακόμα δεν είχε πάει 1 και μου έστειλε να μου ευχηθεί. Ένιωσα μια απέραντη χαρά. Αλλα κάποιες σκέψεις μου έκοψαν όλη αυτή την χαρά.
"Αυτό τώρα τι είναι; Γιατί χαίρομαι, γιατί ξεχνάω όσα έγιναν;"

Το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ και να ξεκουραστώ, ξημέρωνε μια νέα μέρα για μένα. Μια μέρα που θα άλλαζαν πολλά...