The same pain // Niall Horan ✔️

63 (final chapter)

4 dagen later...

p.o.v Niall

We staan op het punt de tourbus in te gaan. Ik heb er zo'n zin in! Gewoon weer lekker lol maken met de jongens, zoals een paar maanden geleden! Maar aan de andere kant kan ik ook wel huilen... Ik moet mijn familie achterlaten, ik kan Elize heel lang niet zien en natuurlijk Bente. Ik ben er nu zo aan gewend dat zij altijd bij me is, dat ik haar elke avond een knuffel kan geven en dat ze me laat lachen... Ik weet niet of ik nog wel zonder haar kan. 'Niall, kom! We gaan!' Riep paul onze tour manager. 'Ik kom er aan!' Riep ik met een krakende stem. 'Niall, het is goed. Ga maar, Ik skype vanavond met je, en ik zie je volgende week toch?' Zei Bente tegen me. 'Ja... Dat is waar. Maar dat is maar zo kort. En ik ga je gewoon zo missen...' Zei ik zacht. Liam trok me aan mijn arm. 'Niall, neem afscheid... Dat heb ik ook allang gedaan.' Zei Liam lichtelijk geïrriteerd. Dat deed me wel een beetje pijn. Hij weet hoe moeilijk ik dit vindt. Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken en een paar tranen stroomde over mijn wangen. 'Kom op Niall! Niet nu, daar hebben we geen tijd voor, geef haar een knuffel en kom mee.' Zei Liam. 'Liam...' Zuchtte Bente. 'Ik wil niet dat ze op de eerste dag al boos op ons zijn. Dus het moet ietsje sneller...' Mompelde Liam. 'Sorry..' Zei ik zacht. 'Het is goed, kom hier.' Zei Bente. Ze trok me naar haar toe en omhelsde me. 'Niet verdrietig zijn oké? Heb alsjeblieft plezier.' Fluisterde Bente in de knuffel. 'Oké... Dat gaat wel lukken, Nogmaals dankje voor alles Bente.' Fluisterde ik terug. 'Jij ook bedankt, voor echt alles wat je in die jaren voor me hebt gedaan. Ik hou van je.' Ze liet me los en toen zag ik dat ze huilde. 'Niet huilen... Ik stop ookal.' Zei ik. Ik veegde eerst mijn eigen tranen weg en toen voorzichtig die van Bente met mijn vinger. 'Kom je nu?' Vroeg Liam. Vanbinnen kon ik Liam nu echt wel slaan maar dat doe ik toch maar niet. In plaats daarvan knikte ik, pakte Bente haar hand kneep er zachtjes in en glimlachtte naar haar. Ik liet haar hand langzaam los. Liam gaf Bente nog een snelle kus en fluisterde iets naar haar wat ik niet kon horen. We liepen naar de tourbus en stapte er in. Vanuit het raam zwaaide we nog naar Bente, Eleanor, Perrie, Sofie en de kinderen. De motor ging aan, en weg waren we....

p.o.v Bente

Ze waren weg... En ik ga nu mijn eigen carrière opbouwen. Ik moet vanavond al in de opname studio zijn om een liedje wat Niall voor me heeft geschreven op te nemen... Ik weet nog niet wat voor liedje, Dat wilde hij als verrassing houden.

p.o.v Niall

'Louis geef die bal terug!' Riep ik. 'En waarom zou ik?' Zei hij terwijl hij de voetbal in de lucht bleef gooien en weer opving. 'Omdat er mee tegen het dak van de bus aan het gooien was!' Ik liep naar hem toe en probeerde hem af te pakken , maar toen Louis hem weer in de lucht gooide kwam Paul van achter hem en pakte hem af. 'Het is wel weer genoeg, dadelijk slopen jullie nog wat. Jullie zijn toch geen 12 meer...' Zei hij een beetje geïrriteerd. 'Louis wel, hij pakte de bal af.' Mompelde ik. Opeens begon Harry keihard te lachen. 'Jullie zijn geen 12, jullie zijn kleuters!' Riep hij. Ik en Louis keken elkaar aan en begonnen ook te lachen. Dit had ik zo gemist...

.....

p.o.v Zayn

'Niall!' Riep ik terwijl ik hem wakker probeerde te maken. 'Niall!' Riep ik nog eens. Hij had een nachtmerrie... 'NIALL!' Riep ik nu heel hard. Zijn ogen schoten open en hij begon te hijgen. 'Het is oké, het was maar een droom.' Zei ik zacht. Inmiddels was de hele bus wakker geworden. Dat waren de andere jongens, Paul en de chauffeur. De rest van de crew zat in de andere bus. Niall ging rechtop zitten en sloeg zijn armen om me heen. 'Fuck this! Ik dacht dat de nachtmerries voorbij waren!' Riep hij met een krakende stem. 'Het komt goed. Ze gaan vanzelf helemaal over.' Zei ik. 'Niall, je kan beter proberen te slapen. Anders ben je morgen harstikke moe.' Zei Louis die op het bed boven hem lag. Niall liet me los en ik gaf hem eem klein glimlachje. 'Truste.' Zei ik. En ik kroop weer in mijn eigen bed tegenover die van Niall. Hij bleef een tijdje naar me staren todat hij langzaam in slaap viel, en ik snel daarna.