The same pain // Niall Horan ✔️

4

p.o.v Elize

Het was de volgende ochtend. Ik was al beneden maar Bente die was zich nog aan het omkleden. Toen ik net op de bank wilde gaan zitten ging de bel. Ik opende de deur en het was... Amber! 'Wat doe jij nou weer hier?' Vroeg ik. 'Luister alsjeblieft even naar me voor dat je de deur dicht doet!' Riep ze. 'En waarom zou ik dat doen?' Ik keek haar aan met mijn meest arrogante blik. Op dat moment hoorde ik Bente naar beneden komen.

p.o.v Bente

Ik had me aangekleed. Ik hoorde dat Elize beneden met iemand aan het praten was. Ik huppelde naar beneden want ik was in een vrolijke bui. 'Wie is er aan de deur?' Vroeg ik blij. Mijn humeur veranderde al snel toen ik zag wie er stond. Ik bleef naar haar staren. 'Bente... Voor dat je me helemaal verrot scheld, Dat mag je strakjes heel erg doen maar, kun je eerst even naar me luisteren?' Vroeg ze. 'Ik denk dat je beter weg kan gaan...' Zei Elize. 'Nee wacht! Ik wil het wel horen...' Zei ik. Amber gaf me een lichte glimlach. 'Ik ben hier om sorry te zeggen...' Zei ze. 'Sorry? Je wil sorry zeggen? Weet je hoeveel pijn je me hebt gedaan? Ik durfde bijna niet naar het concert te gaan omdat ik er achter kwam dat jullie er waren! En jij wil het goed maken door een stom woordje?!' Riep ik boos naar haar. Ze kreeg tranen in haar ogen. 'Het spijt me zo! Ik zag je gisteren bij het concert en Ilse wilde je weer pijn gaan doen. Toen besefte ik eigenlijk pas hoe stom het was... Ik weet ook wel dat sorry het niet goed maakt maar ik weet gewoon niet wat ik anders moet doen...' Zei ze bijna huilend. 'Ik ook niet... Sorry maar ik kan dit je om geen ene reden vergeven.' Ik deed de deur dicht. 'Gaat het?' Vroeg Elize. 'Ik wil het er niet over hebben, ik moet Niall bellen.' Zei ik kortaf.

Ik ging op de bank zitten en pakte mijn telefoon. Ik belde Niall.

Niall: Hey Bente

Bente: Hey!

Niall: Kunnen we eens praten?  Persoonlijk bedoel ik.

Bente: Natuurlijk, waarom niet?

Niall: Echt? Bedankt.

Bente: Geen probleem, maar waarover eigenlijk?

Niall: Dat vertel ik wel als ik je in het echt zie.

Bente: Oké Niall. Bij mij thuis over een half uur?

Niall: Ik vind het goed. Wat is je adres?

Bente: Lindestraat 20. Kan je dat vinden?

Niall: Ik denk het. Echt bedankt.

Bente: Voor wat?

Niall: Gewoon, dat je met me wilt praten.

Bente: Oh, dat is echt geen probleem hoor.

Niall: Fijn, ik zie je over een half uur.

Bente: Doeg, tot zo!

Hij leek nog steeds verdrietig aan de telefoon. Ik weet echt niet waarom hij met me wilde praten. 'En waar ging het over?' Vroeg Elize. 'Weet ik niet. Hij wil met me praten straks. Maar misschien kun jij dan beter even weg gaan.' Zei ik. 'Oehh! Misschien vind hij je wel leuk!' Riep Elize uit. 'Nee... Dat is het niet... Hij leek verdrietig aan de telefoon.' Zei ik. 'ow.. Nou, dan ga ik wel even winkelen!' Zei Elize. 'Dankje.' Zei ik. Ze glimlachte en liep weg.

nl

Na een half uur ging de bel dus. Ik opende de deur en liep met Niall naar binnen. 'Hey Niall!' Zei ik. 'He..' Zei hij zacht. 'Ga maar op de bank zitten. Wil je wat drinken?' Vroeg ik. 'Nee dankje.' Zei hij. Ik glimlachte naar hem en ging naast hem zitten op de bank. 'Alles goed?' Vroeg ik. 'Eerlijk gezegd.. Niet echt.' Zei hij. 'Wat is er aan de hand?' Vroeg ik. 'Het is hetgene waar ik met je over wilde praten...' Zei hij. 'Vertel..' Zei ik zo lief mogelijk. 'Je weet dat je me gisteren vertelde over... Je pest verleden.' Zei hij. 'Ja. Wat is daar mee?' Vroeg ik. 'Nou... Ik...' Hij keek me in mijn ogen waar die een beetje waterig werden. 'Ik ben ook gepest...' Zei hij zacht. 'Echt waar? Niall? Ik vind dat zo erg.' ik gaf hem een knuffel. Ik voelde ook gelijk tranen in mijn ogen prikken. Ik liet hem los en keek in zijn ogen die heel verdrietig stonden. 'Heb je dit nooit aan iemand vertelt Niall? Anders zouden de fans het ook weten. Net als bij Liam...' Zei ik. Hij schudde zijn hoofd van nee. 'Alleen Liam weet het. En Harry sinds gisteren.' Zei hij. 'Je had er eerder met mensen moeten over praten...' Zei ik. 'Ik schaamde me.' Zei hij. 'Ik ook Niall... Maar het is beter.' Zei ik. hij knikte. 'Vertel me eens wat over je pest verleden..' Zei ik terwijl ik over zijn been aaide. ' Niemand mocht me. Ze vonden me niet stoer genoeg. Dat was ik ook niet... Ze vonden me lelijk. Ik was ook erg klein dus... Ze konden me makkelijk hebben. Bijna elke dag na school pakte ze me. Ze sloegen me in elkaar en de grotere jongens gooide me in de bosjes... Dan stonden ze daar te lachen en ik lag te huilen... Ze pakte dan mijn tas en gooide hem weg. Daarna rende ze weg.. Ik had maar een vriendin... Ze was zo lief... Haar naam was Katie.. Ik zie haar nu nooit meer... Als zei er niet was dan... Ik weet niet..' Het was zo erg. Ik kon het erg goed herkennen. Niall had nog steeds tranen in zijn ogen. 'Het is zo erg Niall... Ik had het helemaal niet verwacht. Je bent altijd zo vrolijk!' Een traan viel naar beneden. Hij hield even zijn ogen dicht en zuchtte. 'Het komt goed Niall. Je hebt het niet verwerkt...' Zei ik. 'Ik dacht dat ik het bijna was vergeten.. Tot ik jou ontmoeten.' Zei hij. 'Sorry...' Zei ik. 'Nee zo bedoel ik het niet Bente..' Ik glimlachte naar hem. 'Vertel me nu eens wat over jou pest verleden..' Zei hij. 'oké Ik... Werd vooral op de middelbare school gepest... Niemand vond me aardig uit mijn klas. Maar 2 meisjes waren het ergst. Dat waren Amber en Ilse. En dan nog het meest Ilse. Maar Amber deed alles wat Ilse zei.. Ze vonden me niet mooi genoeg en raar. Ze pakte mijn spullen af en gooide ze dan weg. De docent zei dat ik dan maar beter op mijn spullen moest letten. In de aula lieten ze me altijd struikelen. Na school volgde ze me tot mijn huis en bekogelde ze met van alles en nog wat. Dan rende er ook wat jongens naar me toe en trokken aan mijn haar en gooide me daarna op de grond. Dan begonnen ze me ook vaak te schoppen... Maar er was eigenlijk ook nog iets anders waarom ik werd gepest maar dat kan ik eigenlijk niet zeggen want dat is nog al vreemd..' Zei ik. 'Vertel maar... Ik vind niks vreemd!' Zei hij. 'Oké dan.. Je weet dat ik fan was van One Direction...' Zei ik. 'Ja...' Hij keek me verward aan. 'Nou.. Ik wilde dat ik jouw vriendin werd... En ik geloofde echt dat het ooit ging gebeuren.. Maar hun lachte me alleen maar uit..' Zei ik. 'Dus het was ook mijn schuld?' Vroeg hij. 'Natuurlijk niet! Dat had nooit mogelijk geweest! Maar dat had ik toen niet door...' Zei ik. 'Maar... Ik voel me toch schuldig... Ik weet dat er nog veel meer meisjes zijn die daarom gepest worden.. En dat is dus wel mijn schuld!' Riep hij. 'Wat wil je doen dan? Al die meisjes als je vriendin nemen?' Vroeg ik. 'Als het zou kunnen... Ik haat het! Ik voel me zo schuldig! Ik heb me nog nooit zo schuldig gevoeld!' Riep hij. 'Niet doen Niall... alsjeblieft! Het is echt niet jouw schuld...' Hij deed zijn ogen weer dicht. Ik gaf hem weer een knuffel. Dit keer langer. 'Je kunt niet elke fan zo gelukkig maken...' Zei ik zacht. 'Weet ik.' Zei hij terug.

Niall was later wel weer een beetje gekalmeerd. We praten nog wat verder. Na een uurtje moest hij weg voor een interview. 'Als je me ooit nodig hebt. Bel me.' Zei ik. 'Dankje.. Dit gesprek betekende veel voor me. Ik ben blij dat ik je echt kan vertrouwen.. Nou zo voelt het tenminste..' Zei hij. 'Zo voelt het bij mij ook Niall... Je bent echt een lieve jongen.' Zei ik. Hij bloosde. Dat zag er erg schattig uit. 'Jij bent ook super lief.' Zei hij. Ik gaf hem een knuffel. 'Het was leuk je te leren kennen. Ik vind het jammer dat ik je hierna niet vaak meer kan zien... We gaan vanavond al naar Duitsland.' Zei hij. 'Ow.. Ja dat is jammer. Als je me echt nodig hebt kom ik je opzoeken...' Zei ik. Hij knikte. We liepen naar de deur. 'Dag Niall...' Zei ik. 'Doei Bente.' Hij liep naar buiten en stapte in zijn auto. Ik zwaaide naar hem en toen was hij weg.

Wat een gesprek... Dit had ik nou nooit verwacht van Niall. Wat vreselijk... Ik hoop dat hij zich niet meer schuldig voelt. Dan ga ik me schuldig voelen! Misschien had ik dat ook maar niet moeten vertellen...

p.o.v Niall

Pff. Dit was moeilijk. Ik had er eigenlijk nog nooit echt over gepraat. Bente duidelijk wel. Zei stond veel sterker in haar schoenen dan ik. Ze was zo aardig... Hoe konden ze haar nou ooit pesten? Ze was ook niet lelijk. Eigenlijk was ze echt heel knap... Het was vast alleen maar door mij... Ik had haar toen de tijd moeten zien.. Dan was het niet gebeurd.

Ik was aangekomen bij ons hotel. Ik had tegen Harry gezegd dat ik na het gesprek zou vertellen hoe het was gegaan dus ik ging naar zijn kamer toe. Ik klopte op de deur en hij deed open. 'Hi Niall! How did it go?' Vroeg hij. 'We talked a lot! It was good! She is really nice.' Zei ik terwijl we naar binnen liepen. 'Amazing Niall! Do you feel better now? You looke like you have bein crying.' Zei hij. 'Really? Can you see that? Shit.. The fans outside the hotel did also see it then...' Zei ik. 'Who cares Niall?' Vroeg hij. Ik hield mijn schouders op. 'But, I feel a lot better!' Zei ik. Hij glimlachten. We gingen op de bank zitten en praten nog wat verder. Na een tijdje ging Harry zijn telefoon.

p.o.v Harry

'Sorry I need to take this.. It's sofie.' Niall knikte.

Harry: Hey babe! How are you?

Sofie: HARRY! YOU NEED TO COME HOME! YOU NEED TO HURRY!

Harry: Calm babe! What's wrong?

Sofie: THE BABY! SHE'S COMING!

Harry: WHAT? Are you sure? It is a month to early! You're only 8 months

Sofie: I know! But I'm sure! You need to hurry up! I can't do this without you!

Harry: Yes babe! I'm coming!

'What's wrong?' Vroeg Niall. 'I'm gonna be a dad...'

Heey!!! Ik doe maybe nog een stukje vanaaf!!! ps. Sofie hiernaast