He's the Father? (On going)

Chapter 8

Chapter 8: Who's that fuckin' kiddo?!

Kinabukasan, inayos ko na agad yung mga gamit ni Charlie. Uuwi na kasi kami. Ayaw na rin naman ni baby dito. Buti na lang hindi gaanong malala yung lagnat niya. Naagapan agad.

Nang makaalis na kami sa hospital, pumara agad ako ng taxi.

"Manong sa **** nga po." sabi ko s driver.

"Mama. Where are we going? Hindi pa a tayo uuwi?" hindi ko pa nga pala nasasabi sa kanya na hindi muna siya uuwi.

Hindi ko na lang sinagot yung tanong niya. Gusto ko kasi siyang isurprise. Lalo na yung mga binili ko for him.

"Sleep ka dito sa lap ko. Magpahinga ka muna. Kakalas mo lang s hospital eh." he nodded. Hay, napakabait ng batang ito.Pero hindi talaga maiwasan yung kakulitan minsan. Sana maging maayos yung pakikitungo dito ni Paul.

Hindi ko pa nga pala nasasabi sa kanya. Hayaan na, surprise na lang din. Paano pag nalaman niyang may anak ako I mean, anak namin? Ano kaya reaction niya? Magugulat yun panigurado. Hindi ko naman sasabihin sa kanya na anak namin. Ang sasabihin ko lang ay anak ko.

"Dito na po tayo." manong said. Nagbayad na agad ako at lumabas na sa taxi. Ginising ko na rin si baby. Halos 1 hour din yung byahe namin. Pagod na pagod siguro itong anak ko.

"This is it!" I said then I sighed. Kaya ko 'to! Tiwala lang.

"Tara na baby." hinawakan ko sa kaliwa kong kamay si baby habang yung mga gamit namin ay nakasakbit sa kanan kong kamay. Grabe ang dami kong dala, tapos may hawak pa akong gamit din niya.

Nagdoorbell ako, nakita ko si manang na dali-dali pumunta par pagbuksan kami ng gate.

"Oh. Ikaw pala yan Brianne." napadako naman siya ng tingin sa kapit kong bata. "Sino naman ang batang iyan? Naku, napakagwapo naman. Alam mo, may kamukha siya." Nagulat naman ako sa sinabi niya. Mahalata kaya niya? Kuhang kuha niya kasi yung mukha ng ama niya.

"Anak ko po." simple kong sagot. Pinanlakihan naman si manang ng mata. Hindi siguro makapaniwala.

"Sige ho. Papasok na kami. Magpapahinga pa itong si Charlie." hindi ko na inintay siyang sumagot. Iniwan kong nanlaki ang mata niya habang nakanganga. Hindi talaga kapani-paniwala. Sa edad kong ito, may anak na agad? That's life. Nangyari na eh. Hindi na yun maibabalik pa.

Pagpasok namin sa loob, pinaupo ko muna sa sofa si Charlie. Hinahanap ko kasi si Paul. Sasabihin kong nandito na kami. Pero hinalughog ko na lahat ang bahay. Walang Paul akong nakita. Siguro busy yun ngayon. Malapit na kasi ang Christmas, so magcoconcert sigurado sila. Kaya pinagbubutihan ang pagpapraktis.

"Mamaya ko na lang siguro sasabihin." sabi ko sa sarili.

Naalala ko yung mga toys at damit na binili ko kay Charlie. Umakyat ulit ako sa taas. Para kunin ang mga iyo. Matutuwa siya nito. Hindi ko pa kasi siya nabibilhan na galing mismo sa pinaghirapan ko eh. Puro kay inay lahat galing.

Pumasok ako sa kwarto ko, at kinuha ang mga paper bags na may laman ng damit ni Charlie saka ang mga plastics na naglalaman naman ng toys. Medyo marami ito. Kaya matutuwa ang batang iyon.

Pagbaba ko sa hagdan, nakatitig lang sa akin ang bata. Nagtataka siguro. Peeo kapansin pansin yung laking kuha niya sa kanyang ama. Grabe. Kaya pala dun sa picture frame na nakita ko kina Charlotte parang may kamukha. Si Paul pala iyon noong kabataan pa. Kuhang kuha ni Charlie ang pagkakahubog ng mukha. Ang galing namin sigurong gumawa kaya ganon? Chos.

"What's that ma?" clueless talaga ang batang ito.

"These are yours." kinuha naman niya gad iyon. Tuwang tuwa kinuha yung mga laruan na para sa kanya. Nanlaki pa yung mata niya at napa-wow nung nakita niya ang gusto niyang laruan na bilhin sa mall noon.