The Heartthrob Project

Chapter 13

AN
Hindi ko pa sana ipopost ito hanggat hindi tapos.. e wala e.. nakulit ako ng nanay ko.... chige na nga! Wala pang edit yan a.. kaya mali mali pa an ibang part dyan.. hehehehe.. read at uour own risk! Hehehehe

Chapter 13

"Grabeeeee... ang sakit ng paa ko..."

Napaupo ako sa bangketa. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod. Ilang kilometro kaya ang nilakad namin? Hindi na lang kami sumunod sa party. Hindi ko na kasi carry, nawala ako sa mood. kinumbinsinko naman si Austin na pumunta. Ang sabi ko sa kanya na ihatid na lang nya ako sa bahay pagkatapos saka sya pumunta sa recpetion . Siguradong hinahanap sya doon. Pero wala din daw sya sa mood magparty at sasamahan na lang daw nya ako sa trip ko. E trip ko maglakad, napasubo tuloy sya.

Kaninag naglalakad kami wala akong nararamdamang pagod. Ayoko pa ngang makarating sa bahay. Syempre... nasosolo ko kaya si Austen.

Ramdam ko talaga e.. bagay kaming dalawa.. Compatible talaga kami e. Hehehehe.. joke lang. Actually, we are not fully compatible but we compliment each other. I seldom come across a guy who I can't manipulate. He's the king of guy na hindi tinotolerate ang kahibangan ko, but can still understand me.

Wish ko lang Lord.. please... ibalato mo na lang sya sa akin!

"Hey come on, get up! ang dumi dyan!" Sabi nya pero hindi ko sya sinunod at tinanggal ko pa ang sapatos ko. Mabuti na lang at hindi ko sinuot ang high hills ko. Itong maliit na hills na nga lang, may namuo ng blister.. Nyiiii.. I can't imagine na kung yung 6 inches ang sinuot ko, buong paa ko na siguro ang namamaltos ngayon!

Tumingin si Austine sa relo nya.

" It's almost three, you have to go home. Baka maunahan ka pang makauwi ng kuya mo."

"E ano ngayon? As of the moment... wala akong pakialam sa kanya.. In fact, wala muna akong pakialam sa mundo!" Basta ang alam ko masaya ako ngayon. They're having their moment, why can't I?

"Ummmm... by the way.. congrats a. Know what? I really think you belong in stage."

Umupo sya sa tabi ko. Wala na din atang pakialam kung madumi ang kalsada.

"I don't know. ... Yeah.. I enjoyed it, but I can't see myself doing that all my life."

Seryoso?

Napatitig ako ng kanya.  Sabunutan ko kaya ito! I can't believe this guy! After everything that happened tonight, super sikat na sya and yet....

"So talagang seryoso ka na fill in drummer ka lang? Sayang naman! Tignan mo yung response sa 'yo ng crowd kanina? My Gosh! Parang nadagdagan pa ang kasikatan ng banda ni kuya dahil sa yo!"

Nakapangiti sya. "It was fun....."

Alam kong may continuation ang statement na yon, pero matapos ang ilang segundo mukhang naka-hang na talaga ang sasabihin nya.

"But........ ?" hindi na ako nakapagpigil na hindi magtanong.

Nagkibit balikat sya.

"Wala lang."

Great! Wala syang balak mag-explain. Hulaan ko na lang.

"Are you worried that they will know... I mean.... your... "

How can I put this into words na hindi naman magmumukha akong atribida.

"my parents?"

"Y... yeah.... "

Huminga sya ng malalim.

"Sort of.. Actually, pinioilit kog wag na lang alalahanin. Malalaman at malalaman din naman talaga nila. Wala namang lihim na hindi nabubunyag. Gagayahin ko na lang yung 'I don't care attitude mo.'I'm tired of  hiding anyway."