three

110 7 3
                                    

[THREE]

Kai's POV

"Anong sabi ni Wendy? Nasa cafe na ba sila?"tanong ko kay DO.

"Yup. They're already there."DO.

"Anong suot niya? Tumangkad ba siya? Tumaba ba siya? Nakangiti ba siya ngayon?"

"Chill Kai. Hindi ako stalker niya, okay? You'll see her in a minute so please be patient."saad ni DO. Tong kwagong tong talaga. Alam naman may namiss lang ako.

"You know I can't. I'm eager to see her again. I want to know every details about her." I said

"I know. I know. But please, follow what I said. Alam mong may boyfriend na siya at si Jimin yun. Hindi mo naman siguro planong mang-agaw ng girlfriend ng iba."DO.

"I can't promise you that. Seulgi was mine before she belongs to Jimin."I replied.

"Kai just please. Don't do any stupid actions. Makontento ka nalang na magkikita kayo. Huwag mong siraan ang wedding ko please."

I shooked my head. "Contentment is a satisfaction. I'm not satisfied with my life without her so therefore I'm not contented."

Matapos ipark ni DO ang sasakyan niya ay agad akong lumabas mula rito.

Agad niyang hinawakan ang braso ko. "Kai! Please---don't."

I just gave him a smile and we walked together inside the cafe. Pagkabukas ko pa lang ng pinto ay agad ko siyang nakita. Kahit makatalikod alam kung siya iyon. I know everything about her even the slightest detail. Nang tignan ko jung sino kasama niya ay mas lalo akong nakasigurong si Seulgi nga ito.

"Were here. Pasensya na medyo natagalan kami, sobrang bagal kasing kumilos nito si Kai."sabi ni DO nang makalapit kami sa kanila.

Dahan-dahan siyang lumingon at tinignan kami--- ako. She stood up and smiled. God knows how much I really wanted to hug her that time. Sobrang miss ko ang ngiti niya. Ang ngiting kahit kelan di nakakasawang tignan.

"Nice to see you again."she said.

***
Seulgi's POV

Spell total awkwardness. My gosh! I didn't expect na magkikita kami sa ganitong pagkakataon. Expect the unexpected nga naman.

Lumipat si Wendy sa tabi ko at umupo naman sina DO at Kai sa harapan. Ang malubha pa kaharap ko si Kai ngayon. I can't even look at his eyes and I don't know why.

Naramdaman ko nalang na tumayo si Wendy at nagpaalam. "I'll just excuse myself guys. Magc-cr muna ako."

Di nagtagal ay tumayo din si DO. "Maiwan ko muna kayo, may kukunin lang ako sa sasakyan. I'll be back."

Now, it's only the two of us.

I can feel that he's looking at me that's why I avoided looking at him also. Ayaw ko na magka eye contact kami or what. I just dont want.

Hindi porket nao-awkwardan ako kay Kai ibig sabihin mahal ko pa rin siya. Ayaw ko lang talaga muna siyang makita. Siguro nagiguilty pa din ako sa ginawa ko. Na iniwan ko siya ng wala man lang pasabi. But that's all in the past. And we can't bring back the past.

"Long time no see, so how's life."he started. At dahil ayaw ko na mahalata niyang iniiwasan ko ang mga tingin niya ay tinignan ko na lamang siya.

"Heto, still alive."

okay---it was not a joke.

"Balita ko kayo na daw ni Jimin."seryoso niyang saad.

Bahagyang nanlaki ang mga mata ko ng sabihin niya iyon. Paanong?

"How did---"

"Irene. She told me about you and Jimin."before I finished my question sumagot agad siya. Ang bilis lang.

"Ang galing noh. Nagbunga yung paghihintay niya. He's really persistent to have you. At ngayon nagtagumpay na nga siya. He already have you."he said.

I gave him a small smile. "Yeah."

"But, do Jimin really comfortable seeing you wear that kind of clothes? Is it okay for him?"

Tinignan ko naman kung anong suot ko. May problema ba dito? I'm wearing a crop top and a short. Ang init kaya dito sa Pinas alangan naman mag jacket ako. And besides, I'm a fashion designer slash model kaya for me it's so called fashion.

"It's fine for him

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


"It's fine for him. Wala namang masamang magsuot ako nito. And besides, it's fashion"tugon ko.

"Kung ako Jimin di ko hahayaang gumala ka na ganyan ang suot mo. Mababastos ka pag nagkataon."

"But you're not him."

BURN!

"Yeah you're right. I'm not him. Hindi ako ang tipo ng taong naghihintay lang na pwede na ang babaeng mahal ko para kunin. I'm the person who'll get whatever is mine."Kai said.

Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya. "What?"

"Jimin's in the US right? You're Wendy's maid of honor and I'm DO's best man. So I guess we have so many time alone."

"Are you insane? Ano ba yang pinagsasabi mo?"

"I'm just getting what's mine, dumb."

"Wala ng sayo Kai! Stop this nonsense."napatayo nalang ako sa inis. How could he say that?

He smiled. "You. Remember, you're mine Seulgi. You belong to me first and you belong to me forever. Don't forget, forever and for always."

"Don't even try to run away. God knows I won't let you go again this time"

---
[A/N] I just want to say thank you sa mga sumusuporta ng story na to. Hihihihi pasensya po if super matagal ako mag update. Gusto ko din magpasalamat sa gumawa ng bongga kong cover na si cosmiclatte- SAENG!!! Thank you,, love you so much!

-madamedamin

Only For You [FYIW 2]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon