Only For You [FYIW 2]

fourteen

[FOURTEEN]

Seulgi's POV

I let go of the other, I lose the two of them. Ansakit pala magmahal. I never imagined that love will be as heartbreaking as this. All I want since I was child is to experience the happy and healthy love but I guess it doesn't exist anymore. Walang happy love kung may masasaktan ka ding tao. Mas mabuting wag ka nalang siguro magmahal.

"Seulgi naman eh... we dont know what to do anymore with you. Ilang araw ka ng hindi lumalabas ng kwarto na ito. Para ka nang aswang na hindi lumalabas sa lungga niya."

"Hindi ka pa kumakain, ilang araw na ba? Gusto mo bang mag check in sa hospital?"

Pero imbes na pakinggan ang sinabi nila Joy at Yeri ay nanatili pa din akong nakatingin at nakatulala sa may terrace ng kwarto ko.

It's been 3 days since Jimin called it quits. Sariwa pa din sakin lahat ng mga sinabi niya.

Is he really my only option?

Pinili ko lang ba talaga siya kasi naawa ako sa kanya?

Naramdaman ko naman na bigla akong niyakap ni Wendy. She should not be here. Dapat ay nasa honeymoon sila ngayon ni DO. Pero nung nalaman niya ang nangyari sakin ay umuwi agad sila galing sa honeymoon nila. Nakakahiya nga eh, dapat mataas pa ang time ng honeymoon nila pero dahil sakin nashorten tuloy ito.

"Nag-aalala na kami para sayo, Seul. You are not eating. Hindi ka din lumalabas ng kwarto mo. Natatakot lang kami na baka maisipan mong---"pintutol ko kaagad si Wendy.

"Magpakamatay? Dont worry Wendy, hindi ako aabot sa puntong yun. I just want to be alone. Yun lang."

"Let's just leave her guys."sabi ni Irene. "We'll just leave your lunch here on your table. If you want to eat just get it. We miss you Seulgi" dagdag pa niya.

Nang iwan ako nila Irene ay biglang nagring naman ang phone ko. A call from mom.

"Hello."matamlay kong sagot

"Seulgi? Anak are you okay? Mukhang may sakit ka ah"sabi niya.

"Its nothing mom. Medyo pagod lang po ako. What is it? Gabi diyan sa US at napatawag kayo."

"I just want to say that we're going home before this month ends."

"Really? Okay lang ba kay daddy ang biyahe? Baka umatake na naman yung sakit niya?"

"Pinayagan naman kami ng doctor dito anak. At ang daddy mo mismo ang gustong umuwi. May importante daw siyang aasikasuhin diyan sa Pinas."

"Okay mom."

"Take care always, nak. I cant wait to see you. By the way, kumusta si Jimin? Di ko na siya nakakausap eh."

Mas lalo akong nawalan ng gana ng marinig ko ang pangalan niya.

"Mom. Im sorry I am very tired. I think he's fine. Sige bye. I love you"

If possible I want to get rid of Jimin. Hearing his name wont help my situation.

"Kanino ka ba nasasaktan?"di ko namalayan na pumasok ulit si Joy sa kwarto ko, this time she's alone.