Only For You [FYIW 2]

seven

[SEVEN]

Seulgi's POV

Nagising nalang ako sa ring ng alarm clock ako. Shems! Alas 10 na. Bakit ngayon lang ito nagring? Agad akong bumangon at nakaramdam ng sakit sa ulo ko. Shit! Anong nangyari? Bakit ang sakit ng ulo ko?

Then I suddenly remembered...

"Oh my god!"

How? Paano akong nakauwi sa bahay namin kung ang naalala ko ay nasa bar kami nila Xiumin at nag-iinuman. Di naman siguro ako nagteleport noh?

Dali-dali akong bumaba at nakita agad si Liz sa may sala.

"Liz! Who brought me home? Tell me! Sinong nag-uwi sakin?"agad kong tanong.

"Si Kai."walang gana niyang sagot. WTF!

Nanlaki ang mata ko sa sinagot niya. Wtf! Bakit siya pa?

"How?"

"Almost midnight na nung inuwi ka niya dito. Youre drunk at kung ano ano na ang lumalabas sa bibig mo. Kinarga ka niya hanggang sa maihiga ka niya sa kwarto mo. Ayun umuwi nalang din siya agad."

Tumango-tango nalang ako.

"Seulgi?"Liz.

"Yup?"

"Di naman siguro kayo nagkabalikan ni Kai noh?"

"Of course not, Liz . I have my boyfriend.  Atsaka matagal nang tapos yung samin ni Kai."

"Pero bakit iba ang nararamdaman at nakikita ko kesa sa nariring ko?"aniya.

"Liz. I'm inlove with Jimin. Yun na yun. And Kai? He's been a part of my life kaya di ko siya pwedeng alisin sa buhay ko but that's it tapos na kami kaya hanggang pagkakaibigan nalang maibibigay ko sa kanya."

"Siguraduhin mo lang yan Seulgi. The moment you'll leave Jimin just for Kai is the moment you'll destroy Jimin. Huwag mong saktan ang taong nandun sa panahon ika'y nasasaktan. At si Jimin yun."sabi ni Liz saka umakyat sa taas.

Botong-boto talaga siya kay Jimin. Mula pa noong nanirahan kami sa NY. Si Jimin talaga gusto niya para sakin. Pero to think she's right. Si Jimin yung nandun sa panahong malungkot ako kaya dapat di ko siya saktan. Pero pagmamahal ba ang tawag sa ganun?

***

"Huy payatot."masiglang bati sakin ni Jimin na kasalukuyan kong kausap sa facetime.

"Huy taba."ganti ko naman.

Gabi na dito sa Pinas habang umaga naman dun sa NY. Nakaformal attire pa ito dahil nasa office na siya ngayon.

"Seulgi mas lalo ka atang pumapayat dyan sa Pinas. Ginigutom ka ba nila diyan?"

"Sira! Hindi nila ako ginugutom. Ganito talaga ako. Teka, kelan ka ba uuwi dito? Higit isang linggo nalang at kasal na ni Wendy dapat umattend ka. Magtatampo yun sayo."nakapout kong saad.

"Oo nga pala malapit na ang kasal. Don't worry, my love i'll be there anytime soon."

"Kelan nga kasi?"pangungulit ko.

"I won't tell. I'll surprise you."

I pouted.

"Don't make me say it Seul. Alam mong kahinaan ko kapag nagpapout ka. But still, i won't say so. I'll go ahead my next meeting pa ako. Take care, my love. I love you."

"Yes, I will. Ikaw din. I love you too."

Matapos naming magfacetime bi Jimin ay wala na akong ginawa kaya nabore ako. Napag-isipan kong halungkatin yung mga dati kong gamit. At nalaman ko nalang na photo album ko pala nung bata pa ako ang tinitignan ko.

Lahat ng mga pictures ko since baby pa ako nandun. Yung kasama ko buong EXO habang naglalaro kami ng basketball. Hanggang sa elementary graduation nandun pa din ang exo. Mga photobomber talaga. Nung prom, nung debut ko at nung high school graduation ko. Nang binuklat ko ang huling pahina ng photo album ay may nakita ako isang sobre na may lamang sulat.

Dear Seulgi,

I should be hating you. I should be loathing me. Dapat galit ako sayo pero di ko magawa. You left me without any word. Ni bye wala ka man lang sinabi. You promised you won't get tired of loving me. You promised you won't leave me. Pero bakit ganun? bakit mo ko iniwan? Dahil ba sa daddy mo? Seulgi i can endure all the pain. Kahit anong gawin ng daddy mo di ako susuko. I'll still fight for you, for us , for our love. Wala akong pakialam kahit habang buhay niya akong pahirapan. I don't care if he'll beat me till I die as long as your still there beside me. Seulgi pag nagmamahal ka, nagiging selfish ka. I'm willing to risk anything just for you. My parents can understand. Alam nila kung gaano kita kamahal. Seulgi why? Bakit ka bumitiw? Bakit ka sumuko? Bakit mo ko iniwan sa panahong kailangang-kailangan kita? Bakit di mo ko pinaglaban? I have many questions in my mind. Seulgi mababaliw ako anytime soon. I need your answers. Seulgi it fucking hurts. Mahal na mahal kita, sobrang mahal kita at sobrang sakit na din. Mas gugustuhin ko pang patayin ako ng daddy mo kesa sa iwan mo ako. Seulgi... i love you so much

---Kai

Di ko namalayang basang-basa na pala ang sulat na binabasa ko. Sobrang lakas ng pagtulo ng mga luha ko. Even just reading his letter I can already feel his pain. Yes, you need to be selfish when you love someone. At yun nga ang ginawa ko, I surrendered my happiness just for his sake. Just for him to live. Just for him to be safe.

Kai kung alam mo lang... di madali sakin yung ginawa ko. Sobrang di madali...

FLASHBACK:

"Umiiyak na naman ba siya???!"

"Heto nga Jimin eh. Ayaw buksan ang pintuan."rinig kong sagot ni Liz pero di ko pa din sila pinagbuksan. I was just crying the whole day. Sobrang sakit...sobra!

"SEULGI! HEY! NARIRINIG MO BA AKO? OPEN THIS DOOR! SEULGI BUKSAN MO TONG PINTUAN. OPEN THIS FUCKING DOOR. SISIRAIN KO TALAGA TO."Jimin shouted.

"LEAVE ME ALONE!"I replied.

"SEULGI..."

"Just leave me alone. Gusto kong mapag-isa. Iwan niyo muna ako."

Akala ko ay tumigil na sila sa pangungulit sakin pero mali pala ako. Sunod kong nakita ay bukas na ang pinto at pumasok na ng tuluyan si Jimin. Agad niya akong nilapitan sa may gilid ng kama at niyakap ng mahigpit. I was hugging me legs that time.

"Umiiyak ka na naman. Seulgi ilang buwan na ba? 10 months for Christ sake. 10 months ka ng ganyan. Seulgi forget about him."he said.

I shooked me head and said. "I can't. I love him so much that even thinking of forgetting him sucks. I can't and I won't."

"Seulgi hindi naman pwedeng habang buhay ka nalang ganyan. Sa tingin mo ba matutuwa si Kai pag nakita ka niya sa ganyang sitwasyon? Do you think he'll still love you in that way? Seulgi di naman pwedeng dito nalang titigil ang mundo mo. You need to be strong."

"I need him, Jimin. I need him."

"But I need you also. I need the old Seulgi. The strong Seulgi. Kailangan ko yung matapang at malakas na Seulgi. Kayanin mo Seulgi, para kayanib ko din."agad naman akong niyakap ni Jimin ulit pagkatapos niyang sabihin iyo.

"Jimin..."

"I'm here, Seulgi. I'm always here for you. No matter what, I won't leave you."

It took me more than a year to be happy again. Binaling ko sa iba yung atensyon ko. As much as possible di ako nanonood o nagbabasa ng mga pinoy news just to avoid articles about Kai. Ayoko na masira yung kasiyahan ko sa oras namaalala ko kung gaano ko siya sinaktan.

I'm thankful that Jimin was there. Siya yung taong nasandalan at naiyakan ko noon. Sobrang thankful ko na nandun siya. Nandun siya sa mga panahong kailangang kailangan ko siya. Hindi siya nagdadalawang isip na puntahan ko whenever I need someone to lean on. Kaya di ko namalayan unti-unti na akong nahuhulog sa kanya at sinagot ko na siya.

"After this wedding... everything will be back to normal." I whispered.