"Avucun kadar kalbin sadece benim göğsümün üstünde güzel duruyor"
"Uykusuz gözlerime en güzel rüya sen oldun Luhan... Beni uyandırma ki doyayım sana..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elindeki dosyaları sinirle masanın üstüne koyan Luhan, kendini boşta duran sandalyeye attı.
"Kafamıza fırlatsaydın Luhan?" dedi yakın arkadaşı kinayede bulunarak.
Luhan kendini patlamaya hazır bomba gibi hissediyordu. Arkadaşının dediği sinirine dokunmuş olacak ki kendini yüksek sesle bağırırken buldu:
"Bak Baek ! Sabahtan beri buradayım bir iş yaptığım yok! Adama 'Efendim, başka bir isteğiniz var mı?' diyorum , 'Git kendine oyalanacak bir şeyler bul' deyip beni başından savıyor! Çıldıracağım Baek anlıyor musun?!"
Arkadaşı onun bu söylediklerini göz devirip dinledi. Bir eliyle esneyerek ağzını kapatırken bir yandan da konuşmaya çalıştı:
"Doktor Jung'u yeni tanıyormuş gibi konuşma Luhan, ve ayrıca adam hepimize aynı şekilde davranıyor."
Baekhyun ellerini yanaklarına dayatarak sevimli bir şekilde konuşmasına devam etti:
O sırada acil çıkış kapısındaki hareketlenme ile bakışlarını çevirdiler. Bir intörn'den çok mahallenin koca karı merakı vardı üzerlerinde. Baekhyun olayı daha da merak edip kalabalığa doğru yürümeye başladı.
"Nabzı: 180'e 50, Bilinci kapalı. Bir sokak kavgasında yara almış. Açık kanaması yok gibi görünüyor fakat iç kanaması veya kırığı olabilir" dedi görevli onu dinleyen Doktor Jung'a
"Ailesine haber verdiniz mi? Dedi Doktor Jung hastanın gömleğini makasla keserken.
Görevli olumsuz bir şekilde başını sallarken:
"Maalesef efendim, Babasını aradık. Kendisinin meşgul olduğunu fakat hastaneye aile yakını bir kadın göndereceğini söyledi." dedi
Baekhyun, hastanın durumu hakkında düşünürken Luhan 'tipik acil vakası' diyerek başını çoktan masaya koymuştu.
Luhan, tam masaya yayılacağı sırada Adını duymasıyla ayağa sıçramış, koşarak Doktor Jung'un yanına gelmişti
"Luhan, Bu hasta ile sen ilgileniyorsun. Ne yapacağını biliyorsun herhalde?" diye sordu Doktor yarı uykulu çocuğa şüphe ile baktı.
Luhan Doktorun dediği şey karşısında şaşırarak cevap verdi:
"E-evet efendim"
Doktor biraz bekledikten sonra başını sallayıp:
"Pekala, Onu uyandır Luhan. İfadesini almamız gerekecek. Ben gidiyorum." Dedi
Luhan sedyede yatan adama bakarken, içinde bir şeylerin koptuğunu hissetti. Belki de ilk acil hastasıydı diye. Kafasında ki soruların cevabını ararken bir ses ile irkildi:
