"505 numarada ki hastanın çizelgesini ver Luhan .. Luhan.. ?? Kime diyorum ben !!"
Küçük olan şaşkınlıkla bakışlarını yukarı kaldırırken içinden bir ses çok fena azar işiteceğini söylüyordu.
"E-efendim üzgünüm, b-ben..."
"İlk yılınmış gibi davranma Luhan ! Sorumsuzluk kabul etmiyorum! Kendine çeki düzen ver. Başkalarının hayatının senin ellerinde olduğunu unutma ve bir 6. Sınıf öğrencisine yakışır bir şekilde hareket et !!
"P-peki efendim .."
Elindeki çizelge yığından bir tanesini ürkekçe Doktor Jung'a uzatırken başını aşağıya eğmişti
"505 numarada ki hasta bulantılarının geçtiğini ve daha iyi hissettiğini söyledi efendim.
Ş-şey bir de .."
"Bugün beni fazla zorluyorsun Luhan . Ne istiyorsun çabuk söyle bakmam gereken hastalarım var."
"B-bugün babamın ölüm yıl dönümü, erken çıkabilir miyim diye soracaktım da..."
"Neden aklının başında olmadığı şimdi anlaşıldı, Peki, izin veririm ama bir şartla..."
Küçüğün gözlerinin içi parladı. O an aklından ne isterse yapabileceği geçti..
"Bugün gitmene izin veriyorum ama yarından itibaren tam 1 hafta acilde nöbete kalacaksın"
Küçüğü "sanırım başka şansım yok" diyerek iç çekerken karşısında ki adam sıkılmış bir eda ile :
"Hemen evet demezsen nöbeti 1 aya çıkarırım haberin olsun" diye küçüğü tehdit etti.
Luhan mutlu bir ifade ile başını yerden kaldırarak konuştu.
"Teşekkür ederim efendim. Babam çok mutlu olacaktır.."
Gözlerinin an be an dolduğunu hissetti . Ağlamanın hep küçüklük göstergesi olduğunu ne kadar düşünse de her dolu olan gözün sonucu dinmeyen gözyaşları olurdu Luhan için.
"Tamam o zaman, işin bitince hastaneye geri dönersin. Şimdi git ve yüzünü yıka. Babanın karşısına böyle çıkmak istemezsin değil mi ?
Luhan doktora içten ve sıcak bir gülümseme sundu
"Peki efendim"
Küçük , Doktora selam verip gidiyorken Doktor arkasından bağırdı :
"Babana selam söyle Luhan ."
Stajyerler odasına girdi. Masanın üstünde duran kağıda baktı ve seslice iç çekti. Cebinden telefonu çıkararak şuan en çok ihtiyacı olan kişiye baktı. Bir süre ismin üstünde durdu parmakları. Annesi ... Babasının ölümünden sonra varlığına daha sıkı sarıldığı tek insan , can dostu, ilk aşkı, en yakın arkadaşı olan Annesi ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Don't Wake Me Up
Fiksi Penggemar"Avucun kadar kalbin sadece benim göğsümün üstünde güzel duruyor" "Uykusuz gözlerime en güzel rüya sen oldun Luhan... Beni uyandırma ki doyayım sana..."