The Chasing Game (Game Series 1)

Chapter 37

Date

Maaga akong sinundo ni Austyn 6:30 pa lang ay nasa baba na siya at maghihintay saakin. I pick a black floral off shoulder stress na tinernohan ko ng isang white stilletos. I wear my hair down linagyan ko lang ito ng konting kulot sa dulo nito. Pagkatapos kong magayos ay bumababa na rin agad ako I immediately saw Austyn on the sofa wearing a White Button down shirt at grey Skinny Jeans. Nakatingin siya saakin habang pababa ako ng hagdan. I greet him with a smile na sinuklian niya rin agad ng isang matamis na ngiti.

"Sorry for keep you Waiting" bungad ko sakanya pagkababa ko ng hagdan.

"Nope its alright, napaaga lang talaga ako ng dating....You look good" nagblush ako ng kaonti sa puri niyang iyon. Iginaya niya ako sa kanyang black suzuki Norge.

"Thank you!" yun lamang ang naisagot ko sakanya. Binigyan niya lamang ako ng isang ngiti bago tuluyang pinaandar ang kanyang sasakyan at nag drive ng papalayo saaming bahay.

Dinala niya ako sa isang malaking five star hotel na sikat rito sa makati. Bumungad saamin ang malaking arko nito na may hugis Shell sa gitna at pangalan nito sa itaas, agaw pansin din ang fountain na nasa pinaka gitnang bahagi ng arko nito. Sinalubong agad kami ng isang Valet pagkapasok namin. Sa may entrance ay sinalubong din kami ng isang Usherette patungo sa restaurant.

The woman guide us in the back part of the hotel at doon ay bumangad saamin ang isang table for two na nasa tapat ng kanilang pool pinapalibutan ito ng mga petals ng roses sa paligid. I find it very romantic. Austyn held my hand as we walk through those red petals on the floor. My hurt jumps and my stomach grew even wilder as we came nearly to our seats. I never believe I still be able to feel this way in many years.

"You like it" tanong niya saakin. I smiled when I noticed a trace of worry on his voice.

"I love it, thank you" Buong puso kong sagot sakanya.

"They all suggest na mas maganda daw pag may music, but I refused their suggestions because I want to be completely alone with you" My heart jumps hearing his words he always never fail to make me feel this kind of feelings.

We both enjoy our meal together when the waiters serve it. Napuno kami ng tawanan at kwentuhan habang kumakain. He told me how he plan all of this at kung paano siya kantyawan ng kanyang mga kabanda sa pagiging corny daw nito.

"At first I want this dinner sana to be held on the park like the old times, kaso lang they call me corny and laugh at me endlessly hindi na raw tayo teenagers para dalhin ulit kita doon. Kaya I accept Jack's suggestion siya rin ang nagbook ng lahat ng ito. You know his the expert when it comes to this kind of things. I'm just really glad you like it dahil pag hindi ill make sure makakatikim sakin yung lokong yun" natawa ako sa huli niyang sinabi I find it funny on how serious he was telling the story to me.

" Ano ka ba I love it, at saka I don't really mind if you just brought me anywhere at kahit sa Park pa yan at street food ulit ang ipakain mo saakin"  with that ay parehas kaming natawa dahil doon. The night went smooth  puros tawanan at kwentuhan lang ang ginawa namin, recalling all those memories we have before nakakatuwang parehas papala naming hindi nakalimutan ang mga iyon.

We just got interrupted when he got a call. Tahimik lang ako habang tinitignan siyang sobrang seryoso habang kausap ang kunsino man sa kabilang linya. I could just stare at him for the whole day without getting tired of his face sa sobrang perpekto ng kanyang mukha ay kahit kailan yata ay hindi mo ito pagsasawaang titigan bagkus ay paulit ulit ka lang mamangha sa kung gaano ito kaperpekto. Nawala ang aking ngiti ng bigla siyang tumayo at parang natataranta. Kaagad niyang binaling ang tingin saakin pagkababa niya ng kanyang telepono. Pangamba at pagkabahala ang nakita ko sakanyang mukha na labis kong ipinagtaka.

" What's the problem are you ok?"sunod sunod kong tanong sakanya.

"Ummm, is it ok if I just ask someone to take you home, I just need to do something important" natataranta niyang sabi saakin habang busy sa pagtetext ng kung sino.

"What happen?" nagaalala kong tanong sakanya.

"It's Becca, her mom called me hindi pa daw siya umuuwi since last night nagaalala na sila. I'm really sorry but I need to find her" mabilis niyang sabi saakin, I just assured him that I'm fine na tatawagan ko nalang si Mang Rene to pick me up. With that ay mabilis siyang umalis he just kissed my Forehead and immediately talk to someone on the door and immediately leave.

My heart sank with the sight of him leaving. I don't know what should I feel we dated at pagkatapos noon ay nasa iba pa rin pala ang attention niya. Should I trust him tama si Sue we don't have any labels I didn't ask him what's his relationship with Rebecca and I didn't also ask him on what's his relationship with me. Nakatulala akong lumabas sa hotel the same lady on the front door smile at me again, ngunit halata sa ngiti nito ang pag tatanong at pagtataka kung bakit magisa nalang ako rito. I just smiled back to her hindi ko nalang pinansin ang nagtatanong nitong tingin, it just make my heart even more heavier.

I immediately saw Mang Rene waiting for me on the parking lot kaagad niya akong pinagbuksan ng pinto. Halata sa expression nito ang pagtataka ngunit hindi nalang siyang nag abalang mag tanong pa. On our way home ay hindi maalis sa isip ko ang nangyayari kanina. Tons of images of Austyn and Rebecca together are flooding in my mind siguro ay magkasama na sila ngayon Rebecca crying on Austyn's shoulders while Austyn is hugging him tightly. Para akong paulit ulit na sinasaksak habang iniisip ang mga iyon. Maybe It's to late, Maybe I'm to late. Baka nga awa nalang siguro ang natitira kay Austyn kaya siya ganito saakin ngayon awa dahil alam niyang mahal na mahal ko pa rin siya hanggang ngayon.

If heart aches could kill people I don't know if I'm still alive right now.