Exchanged Hearts (Complete)

Chapter 1

Xyrone's POV

"Good morning, Xyrone love!"

I flinched when I heard her irritating voice. Yan na naman siya. Plus, my morning is always bad because she's always there, nakakairita.

I didn't stop walking down the hall and continue to ignore her. Ayokong makita ang pagmumukha niya ngayon at baka atakihin ako sa puso dahil sa kanya.

"Love, may dala akong bento para sa ating dalawa. Sabay tayo kain ng lunch mamaya." She said.

Hindi ko parin siya pinapansin at nagpatuloy sa paglalakad. But, knowing her, she is so persistent! Kahit anong tulak ko palayo mas lumalapit siya sa'kin. Does this girl know the word GIVING UP?

Hinawakan ni France ang aking braso at galit na napalingon ako sa kanya. "What the fuck do you want?!" I cussed. Instead of feeling ashamed because I shouted at her. She just gave me a warm smile.

"Oops. Dahan-dahan at baka may mangyari sa puso mo." She said with a playful tone.

Tsk. Inikutan ko lang siya ng mata at pumasok na sa classroom namin. I sat on my assigned seat pero bigla siyang tumabi sa'kin. Not again.

She was smiling like a clown and asked. "Xy, sabay tayo mag-lunch mamaya, ha." Hindi ko parin siya pinansin. "I take that as a yes."

I sighed. Her name is France Mendoza, ang babaeng palaging sunod na sunod sa'kin. Simula noong third year highschool hanggang sa fourth year college. I did my very best just to get her away from me kasi naiirita talaga ako sa kanya but it was a failure at mas lalo pa siyang sumusunod sa'kin.

And there's this one thing kaya palagi siyang sunod na sunod sa'kin. I have a heart failure at binilin ako ni Mama sa kanya. Bakit ba siya pa? Kaya ko naman ang sarili ko. Hindi na ako bata para may yaya na tagabantay sa'kin. My mom is just paranoid because I might have an heart attack anytime.

Lunch time arrived at nandito na naman si France sa likod ko. Just ignore him Xyrone. Umupo ako sa upuan ng court at binuksan ang bag. I love eating here in courtyard kasi makikita ko ang mga soccer players na maglalaro.

My dream was to enter the varsity and play soccer kaso hindi ako pinayagan ni mama dahil sa sakit ko. Why do I have this disease? Gusto kong gawin ang lahat pero hindi ko magagawa dahil sa pesteng sakit na ito!

"Love, kainin mo 'tong bento, masarap 'to." France said. Tumalikod ako sa kanya at nagsimulang kumain nang baon ko.

"Oy! Humarap ka nga. Bawal kayang tumalikod sa pagkain." The hell I care.

"Xyrone, love. Humarap ka nga. Masarap talaga ito, promise. Tikman mo naman, o?" Sabi ni France at kinalabit ako sa likod.

Damn it! Marahas ako humarap sa kanya at at tinabig ang hawak niyang bento. The food was scattered on the ground and I don't care kung sayang man ito sa paningin niya. I just don't want her here!

Tumayo ako at tinuro siya. "Hindi mo ba maintindihan na ayaw ko, sa'yo? Stay the fuck away from me, France! I don't need you! At kahit ano pa ang gawin mo, hinding hindi kita mamahalin sa isang kagaya mo!" I shouted and grabbed my bag. Umalis ako sa harapan niya.

My heart clenched and I sigh deeply dahil biglang sumakit ang dibdib ko.

Damn that girl!