Exchanged Hearts (Complete)

Chapter 12

"Si France, anak..."

Parang tumigil ang mundo ko sa sinabi ni mama. No.. It can't be.

Tumayo ako at napahawak sa ulo. "No.. Hindi. You're lying!" I can't help myself to shout at mom.

Napayuko si mama at umiyak. She's lying, I know she's lying! "It's true anak." Sabi niya.

Hindi ko napigilan ang nararamdaman ko ngayon. I shook my head habang napaupo sa sahig. No.. That's not true, hindi yan totoo, hindi! Pero patuloy parin ang pagbagsak ng mga luha ko.

I shouted at the top of my lungs. Fuck this! Fuck all!

Naramdaman ko ang kamay ni mama at niyakap ako. I cried and sobbed hard in her arms. Bakit? Bakit?!

"A-anak, alam kong nahihirapan ka ngayon sa nalaman mo pero gusto ko lang sabihin sa'yo na ginawa niya ito dahil mahal na mahal ka niya anak." Humihikbing sabi ni mama sa'kin.

"France.." I whispered her name while crying. My body weaked, I can't seem to move.

Pinikit ko ang mga mata ko at tumayo, inalayan naman ako ni mama. "I need to see her, ma." I said. Tumango siya at hinawakan ang kamay ko.

"She's in the hospital right now."

--

Nandito na kami sa ospital kung saan naka-confine si France. I also remembered this hospital, dito din ako inoperahan.

Naglalakad kami ni mama ngayon patungo sa kwarto ni France. Bawat hakbang ng mga paa ko ay katumbas nito ang lungkot at nerbyos na nararamdaman ko ngayon.

My mother stopped walking and we are infront of a certain room. Napaangat ako ng tingin. Room 301.

Mom look at me with a worried eyes. "Handa kana bang makita ang kalagayan niya, Xyrone?" Mom asked.

I nodded nervously and she just gave me a weak smile. She opened the door and I'm preparing myself for what I will see. Pero hindi pala yon sapat dahil nung nakita ko si France ay para ng binuhusan ako ng malamig na tubig sa ulo.

France was lying on the hospital bed with wired all over her mouth and chest. Napahawak ako sa lamesa sa gilid, nanghina ako sa nakita. Tears are slowly falling from my eyes.

Sobra ang pinayat niya. She was a bit chubby back then but now.. Halos hindi ko na siya makilala pa.

Napaupo ako sa upuan at tinignan si France. She's so frail.. Kasalanan ko ang lahat na ito, kung bakit siya narito, nakahiga sa kama.

I held her hands. Back then, her hands were warm and soft but now, it's all stiff and cold. Napaiyak ako sa sinapit niya at nilagay ko ang kamay niya sa pisngi ko, cupping my cheeks.

Naalala ko ang masayang mukha ni France noon kahit na palagi ko siyang sinasaktan, ngumingiti parin siya. Her smiles irrates me at that time but now I want to see her smile for me.

Umiiyak ako habang nakatingin sa kanya nang magsalita si mama. "2 days ago, she had an heart attack Xyrone at na-comatose siya. Hindi parin siya gumigising hanggang ngayon. Nag-alala ako na ako dahil sabi ng doctor, she might have another heart attack while on comatose."

Parang may pumipiga sa puso ko dahil sa sinabi ni mama. She might die because of it. Marahas kong iniling ang ulo ko sa isipang yon. I don't want to lose her, gusto ko pang makabawi sa kanya.

I stared at the scar on her chest. So it's true that she was my heart donor. Kaya pala pagka-gising ko non naramdman ko na pamilyar ang tibok ng puso ko. Napahawak ako sa dibdib ko, this heart belongs to France.