Merhaba iğrenç ve bokton hayatımın yeni günü ... Merhaba umarım bu gün bir değişiklik olur ... Kendime soruyorum bazen;adı renk olan bir insanın nasıl bu kadar renksiz bir hayatı olabilir ki? Ben daha çok siyahım ... Siyah hissediyorum... Aslında renklerin insanlara çağrıştırdıkaları farklıdır, mesela ben sarı'yı sevmem ... Çünkü bana hep hastalığı ve de ayrılığı simgeler gibi gelmiştir ... Pembe ise neşeli , alışveriş , makyaj canlandırır bilinç altım da...yeşil... Yeşil ise sevdiklerimdendir neşe , doğa , sosyallik ve baharı simgeler gibi gelmiştir... Mavi ... Mavi herşey ... Dünya, okyanus, içimdeki umut ... Siyah zaten en sevdiğim ben!! Asalet , yalnızlık, melankoli , ama eğlenceli bir lünapark gibi de. Tabi bunlar kişisel... Kısacası...Lakin samimi siyahları sevdim ben en çok siyah dostum du diğerleri arkadaşım pembeyle mesafeliydik biraz çok neşeliydi o ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki Renk
Teen Fiction*kitap'taki olaylarda , karakterlerde ve de kişiliklerde gerçek hayattan hiç bir alıntı yoktur.* Kendi dünyasını yaşamak isteyen ama berbat bir hayat yaşayan bir kız . Yıllarca plotonik olduğu kişiyle yıllar sonra hayatına yeni bir sayfa açtığı gün...
