İMKÂNSIZI

Anne

Nasıl başlanır lafa bilmiyorum anne.
Sen ne çok acılar çektin,ne savaşlar,ne sınavlar verdin.Şimdi dik durman bile şaşırtıyor insanları.Oysaki iki büklüm tavrından kimseye ödün vermiyorsun.
Bu seni daha fazla yaralamaz mı?
Biz bitiyoruz anne,sen bitmişken tümüyle.
Büyüdükte anne,dertlerimizi savurup senin halletmeni bekleyemeyecek kadar büyüdük.
Niye büyüdük anne?
Göz yaşınla ıslattığın sıgaranı tek tek içine çekiyorsun ve özenle üflüyorsun.
Anne!
Nasıl yaşıyorsun?
Ben yaşamak istemiyorumki neden aldın başına bu belayı,neden sevindin beni doğururken?
Anne!
Eğer sana birşey olursa bu hayatı nasıl yaşayacağım hakkında hiç mi düşünmedin?
Hep bebek kalmayacağımı bile bile neden attınız beni ateşe?
Sen hiç üzülmemiş olsan anlardım.
Bu hayatın acımasız olduğunu bile bile neden ittin beni?
Yada neden çektin o acıları!
9 ay anne.
Benim mutluluğum 9 ay sürdü.
Karnındayken ne mutluydum ama.
Kahretsinki istesemde sığamam oraya artık.
Kalbin var,oraya sığdırabilirmisin anne?
Ha bu arada birkaç sorum olacak sana;
Dizine uzanamazsam ne anlamı kalır hayatın?
Hastalandığımda o boynu bükük halinle yinede bişeler yapmaya çalışmazsan kendimi kaybederim.
Kendimi kaybettiğimde ya sen beni bulamaz...
Anne hayır anne gitme.
Al İşte demiştim sana yapamayacağım sensiz!
Sen kal burada benim yanımda;gerekirse dizime yat saçlarınla oynarım.
Hastalanırsan sabahlara kadar başında bekleyeyim bişeyler yapmaya çalışayım,ya da ne bileyim,yemeğini yedirir;üstünü giydiririm. Anne.
Sen gidersen hangi gün doğarki yarına?
Saçmalık değilmi bu?
Tek başıma yanlız kalamam!
Hem bilirsin korkarım karanlıktan.
Çok gece sana sarılarak uyurum ben.
Anne eğer korkarsan karanlıktan gel yanıma ben sana sarılırım.
Gitme anne.
Anne,
Yanımda kal.
Anne?
Ann..
....

Buradamıydın.
Oh be.....
Gittiğini düşünmüştüm.
Ben düşünürken canım moleküllerine ayrıldı hatta yitirdi bile bazılarını.
Peki bunları yaşayanlar?
Tanrım neden anneler ölür?
Kahretsin göremiyorum!
Gözlerim fazlasıyla doldu.
En çokta,annesini kaybetmiş biri eğer sigara başlamamışsa önünde ceket iliklerim.
Kaybettiğini kabullenmeyenlerdir onlar.
Her zaman bir umut taşırlar keselerinde;
eve döndüğünde annesini bulacakmış hissiyatı çok zoor düdüme..

Anne!
Tamam yanımdasın kontrol etmek istedim.
Üstümü örtüp;
Bana çorba içirir misin?
Bebekliğine geri dönme imkanın yok demek de ne innesi?
Hiç mi?
Peki.
Yaralarla yaşamak insanlara atılmış en büyük kazık değilmi?
Keşke bir hayvan olsaydık anne!
Ne?
Doğru ya,
Umarım onlarda insan olmak istiyorlardır.
Haklısın anne.Uyandırırsam seni,kızma bana.
Yanımda olduğunda yaralarım daha kuvvetli,kabuk bağlamış olan yaralarım daha ilmekli.
Anne buradasın değil mi?
Uyumamışsın zaten.
Gözün neden hep ıslak,bir rahatsızlığın,bir ağrın mı var?
Can ağrısı demek.
Bendede var be anne.
En kötüsüde ne biliyormusun?
Öldürmüyor niyeyse.

Üstüm başım kirleniyor anne;ruhum kalbim.
Kirletiyorlar anne okuyorlar canıma.
Duvarları tırmıklıyorum parmaklarım kandan gözükmüyor,bakımsız oldu artık.Bilirsin severdim güzel kokmayı;şimdi güzel kokanları kıskanıyorum anne.
eskiden bende öyleydim.Hatta kendi parfümlerimi bitir seninkileri kullanırdım.
Kızardın bana.
Çok güzel kokardın.
Anne kokmaya çalışırdım.
Sonradan öğrendim parfüm şişelerinde değilmiş o koku.
Kalbindeki sevginin buram buram kokusuymuş.
Abimde borçlu bana sevgi veremedi bir türlü şimdi öyle ağlayacağım ki herkes önemseyecek abimin umrunda olmayacak anne.
Gülümseme veriyorum insanlara.
Yorgun'um anne bittim ben .
Ah ulan siktiğimin hayatında içten gülüşlerimiz agucuk gugucukmuydu???
Sikerim böyle yaşantının ızdırabını.
Geçmiyor anlatamıyorum doluştular içime nefes alamıyorum.
Kurtar beni anne,yoksa yanlış yollarla kıyacağım canıma.