İMKÂNSIZI

Kandırılıyoruz

                                                                         kahraman deniz-yokum

                                                               ''eşliğinde okumanız tavsiye edilir''

Bir filmde,kadından önce uyanıp onun bir uyanışını bile kaçırmak istemeyen bir Ada'm vardı.

Adam bunu söylemişti,fakat kadının hayatından sonsuza dek ayrılmıştı.
Bu fedakarlık değil beni yanlış anlamınızı istemem. Bu çok fena bir yalandır. Bir gün uyandığınızda sizden önce uyanan bir Ada'mı görememenizdir.
Belki Ada'm çok acı çekmiştir o uçurumdan atlarken fakat sonrasında huzuru bulmuştur.
Kadın mı?
Kadın ise hergün intihara teşebbüs etmiş fakat hiçbir zaman ölmemiştir.
Aslında ölmüştür;
Ada'm bir sabah ondan önce uyanıp gözlerini kadının üstüne dikmediği gün kadın ölmüştür.
Bu ruhen bir yıkılış,fakat bedeni bu dünyaya hapsolmuştur.

Her neyse Ada'm hayatını sonlandırırken kadınıda hayatından etmişti.
Hayat bu.
Hayat zor.

Bu çok bencilce.
Bir Zaman'dan sonra anlıyordunuz,hayat sadece size zor değil,fakat hayat size bir uçurumdan ibaret.

Bu filmin sona ermişti fakat kadın Nasıl bir acı çekiyor bunu görememiştik .
Burada Ada'm başroldeydi onun çektiği acıları gösterdiler.
Filmdi işte aslında Ada'm da yaşıyordu,kadın da.
Fakat bizler?
Oray'ı hiç sormayınız,
Hayatın tam olarak neresindeyiz Oray'ı hiç sormayınız.

Bunlar ne zor acılardır ey azizim.
Günler gece oluyorda,sanki sabahını unutuyor sürekli.kelimeler bazı anlamları ifade etmiyor Güneş'e sorsan hiç doğmaya niyetli değil gibi.ne zordur yaşamamak.yada ne zordur yaşadığını her düşündüğümde yaşamadığını anlamak.
Peki neresi kolaydı bu işin neresinde güneş doğuyordu.yolun sonunu görüp İllede Oray'a varmaya niyetli çocuklardan bir kaçıyız.
Boşversene yaramızın tuzu bile güzel .

Kendimi kanserli bir organ gibi hissediyorum.vıcık vıcık yara olmuş ,durmadan ağrıyan tedavisi geç kalınmış çürümeye meyilli bir organ gibi!
Bu;hiçbirşey hissetmiyor olmaktan daha mı iyidir, bilmiyorum.
Keşke biraz daha kibar olsaydı tanrı,
Yani benim de fikrimi alsaydı bazen.
En azından,
Hayata devam edip etmemek konusunda.
Tanrım!!
Umudunu yitirmiş bir kadın duruyor karşında.
Tanrım!!
Benden hayır gelmez,uğraşmayalım artık.

Korktuğum karanlıkta hapsolmak en büyük tercihim bu günlerde.
Aydınlatacak olan lambanın kendi kendine yanmasını bekliyorum.belki Birgün ben yakacağım fakat etrafı gördükten sonra yine kapatacağım. Belki kurtulurum bu karanlıktan diye kendimi yakacağım.
Bilirsiniz biz buna alışığız biz canımızı yakmaya alıştık.
Bir kerede biz yanalım ne zararı olur ki?

Yaşamak çok zor tanrım,bir anlık acıya dayanabilecek durumdayım.
İşte tam sırası,
İşte şuan beni buradan kurtarmanın tam zamanı.
Umarım Birgün Benide göreceksin,biliyorum aynı şeyleri düşüneceğiz.

"Kapat perdeleri!!!
Kimin ne olduğunu görmeye tahammülüm yok."

Durun bir dakika;
Yine mi Can'ımız sağ olsun?