Ne güzel parlıyorsun öyle;
Tüm cesaretin,tüm zerafetin,tüm ihtişamınla.
Sen bana küçüklükten beridir eşlik edersin.
Tanırsın beni az çok,bilirsin şaha kalkmış, öfkeyle dolu kaşlarımı ve tabikide bilirsin umutlarımı umutsuzca yaşadığımı.
Şimdi seni kendime benzetiyorum biliyor musun?
Senin gibi olduğum yerden bir adım bile atmıyorum.
İnsanlar hep biliyor benim nerede durduğumu.
Herkes gibiyim aslında,ama senin kadar parlayamıyorum karanlıklarda.
Yada parlıyorum öfkeyle fakat kimse göremiyor beni bomboş soğuk odamda.
Kutup yıldızı
Sahi ne güzel parlarsın öyle;
İhtişamlı güzelliğinle.
velhasıl neden parlarsın öyle?
Belki umutla,belki umutsuzca olduğun yerde.
Niçin sen görünürsün;
milyonlarca yıldızın içinden?
Sahi ne güzel parlarsın öyle;
İhtişamlı güzelliğinle.
Bilirmisin kutup yıldızı?
Bu seni ilk fark edişim değil fark etmiştim zamanında birinde,
birinin gözlerinde.
Fakat çabuk sönmüştü ışığın;
sevdiğimin gözlerinde.
Birdaha takılsa gözlerime o gözler,
Seni anımsarım her defasında iyi niyetle.
Kutup yıldızı!
Kimsenin gözlerinde var olma zarafetinle,
Çok can yakıyorsun.
İMKANSIZ-I
Ne güzel bakarsın gökyüzüne!
Birde çok güzel edebiyat çıkar senden.
Ne de güzel bakarsın yıldızlara.
Fark edemezsin orada bulunduğumu;
Ne güzel dokunursun sevdiğinin ellerine.
İmkansız olağanların sızlattığı ihtişam ve güzellikle.
Bir kutup yıldızı olur yine de kayarsın gönlüme.
Bir ay olur, milyonlarca yıldızın içinden sen parlarsın gönlümde.
O güzel saçlarına vurdumuydu ayın ışığı betimlenemez hiç bir cümle ile.
Bilemezsinki!
Safderun olduğundandır kırılganlığın.
Anlayamazsın bu dünyanın yükünü.
Çok temiz seversin sen,üstelik teninde beyaz; aldanırsın herşeye.
Bilirsin temiz insanları kirletirler bu ülkede.
Ne güzeldir gülüşün sarfınazar adeta.
Oralı değilsin bakışlarıma.
Ben ise her baktığımda sana;
daha kırılgan.
Küçük bir çocuğun dizleri gibiyim adeta;
Öyle yaralı,öyle acımasız.
Üstelik anneme babama kızdığım zaman,
Saklandığım harabemide yıkmışlar.
Şimdi kendi içimdeki harabeye saklanırım.
Öyle sessiz ağlarım,öyle silerim gözyaşımı.
Elimden tutan abimde yok üstelik.
Tek başıma gizlemeye çalışırım bir çocuğun dizlerindeki benliğimi.
Lafügüzaf ben sessizleşirimde;
Siz bir kere bile anlamazsınız fırtınalarımı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMKÂNSIZI
Literatura FemininaUmutsuzlaşmak,ölümle aynıdır. Etrafınızdaki sesler sadece sizi boğmaya başladığında ve artık yaranıza tuzu kendi ellerinizle bastığınızda yaranızı sevmeye başlıyorsunuz. Yaranın ve acının bin ton farklı evrelerinden geçip her gece intihara meyilli,h...
