İNTİKAM

8. BÖLÜM

Hayattayken anneme verdiğim sözü tutmamıştım bir daha ağlamayacaktım fakat yıkılan ümidimin ardından ne yapacağımı bilmiyordum sadece yürüyordum...
Yürürken gözlerimden akan yaşlar bir arabanın camına dökülen yağmur damlaları gibi süzülüyordu. Artık gerçekten yorulmuştum kuytu bir köşeye geçip geçmişimi gözümde canlandırmaya karar vermiştim....
Her şey çok güzeldi ben annem babam ve kardeşim çok mutluyduk ama annemin ve babamın yanında çalıştığı Karun amca mutluluğumuza en olmadık yerde o siyah lüks arabasıyla kocaman siyah bir nokta bırakmıştı onu hayatım boyunca affetmeyecektim ve ben de onun mutluluğuna en olmadık yerde noktayı koyacaktım. Ama onu nerden bulacaktım?
Annem ve babam kazada öleli 15 yıl olmuştu ve ben 5 yaşındaydım kim bilir ne kadar da değişmiştir Karun amca? ölmüş olabilme ihtimaline dair araştırmalar yapmıştım ve yaptığım bütün araştırmalar ölmüş olabilme ihtimalini red ediyordu...
Durum oldukça derinleşiyordu ama Karun amca ortada yok onun değer verdiği en önemli insanlari da kaybetmiştim...
Ama onlar öldü mu yoksa hala yaşıyor mu bilmiyorum en son kaybolmuslardi bir dahada bulamamıştım zaten....
Kardeşimi o kadar özlemiştim ki o 4 yaşındaki resmi sanki canlıymış gibi her dakika karşımda duruyordu
Ben onun nerde nasıl bir durumda olduğunu bilmiyordum hayatım darma dağın olmuştu Karun amca ikimizi de yetimhaneye bırakmıştı şimdi kim bilir nerde ?????