გრილი საღამო იყო, ტყის ცივ მიწას ფოთლები ფარავდნენ. სუსხიან ღამეს მხოლოდ კოცონი იყო სითბოს წყარო, აჰ, და , რა თქმა უნდა, კაი - ჩემთვის. ცეცხლს გარშემო შემოვუსხედით, სეჰუნმა და დიომ მათ შორის ჩამსვეს, კაი შორიდან ღმანჭავდა სახეს უკმაყოფილოდ. ეს პირველი პიკნიკი იყო ბიჭებთან და კაისთან ერთად. ჩანიოლი გიტარაზე უკრავდა , მთელი ექსო ღიღინებდა გიტარის ნაზ აკორდებთან ერთად. კაის მზერას არ ვაშორებდი, არც ის მე - ჩვენი სიყვარული უკვე ყველასთვის აშკარა ხდებოდა.
- მშია - უცბად წამოიყარა ჩანმა და რა თქმა უნდა, სხვებიც დაეთანხმნენ და პატარა ლეკვებივით აწკმუტუნდნენ.
მანქანასთან მივედი , რათა სენდვიჩები გამეკეთებინა ბიჭებისთვის.
- მაკი, დამელოდე. მეც მოგეხმარები - წამოხტა დიო .ამგვარ სიტუაციაშიც დიო ხდებოდა ჩემი მარჯვენა ხელი.
ყველას ჩამოვურიგეთ კუთვნილი წილი, თუმცა ის ვერ გავითვალისწინეთ, რომ ამსიმაღლე ხალხს , მეტი ენერგია სჭირდებათ- ანუ მეტი საჭმელი.
ჩანიოლს ლოყები ჰქონდა გამოტენილი სენდვიჩით, დარჩენილ ულუფას დახედა და ფშლუკუნი დაიწყო :
- რა პატარა ხარ, როგორ უნდა მეყო, კიდევ მინდიხარ- ამოიოხრა და სხვებს გადახედა.
ყველა თავის წილს გემრიელად შექცეოდა და თვალებს აცეცებდა ირგვლივ, იქნებ რომელიმე გულუხვს სულაც არ შიოდა და მზად იყო გაეზიარებინა საკვები.
ჩანიოლმა შემომხედა, ხელში თეფში მეჭირა - სენდვინჩით !
- მაკი , ნუ თუ არ გშია? - მზრუნველი ხმით მკითხა ჩანიოლმა და გაიღიმა
- ჩანიოლ, ჯობია შეეშვა - უთხრა კაიმ.
- მე შევეშვა? მაგას როგორ მეუბნები ? დღეს შენ არ ეშვებოდი ! ჰაჰ აიგოოო ჩემი თვალით მაინც არ მენახა. - უთხრა ჩანიოლმა.
ESTÁS LEYENDO
"პატარა დიასახლისი" (დასრულებულია)
Fanficოთახის განათება მკრთალად ეფინებოდა სახის ოქროსფერ კანს, გადადიოდა მოვარდისფრო, მწიფე თუთებივით შეპუტკუნებულ ტუჩებზე , ყელზე , ხელებზე.
