სეული კვლავ აქტიური რითმებით ცხოვრობდა, აქ დრო იმდენად სწრაფად გადის , უკან მოხედვასაც ვერ მოასწრებ. ვერ მიხვდები თუ რა დროს მიდიან და ჩნდებიან ახალი ადამიანები.
ყველა ადგილი, რომელსაც უწინ ეხებოდა, დაცარიელდა მისგან, სადღაც გაქრა, შორს.
- შივონ, მაკის მშობლების ნებართვა გვჭირდება გვამის ეგსგუმაციისთვის. – დამწუხრებული სახით წამოიწყო სონმა
- ყველაფერს მოვაგვარებ – ამოიხვნეშა მან
- სენამ იცის ?
- ჯერ არ მითქვამს, არ ვიცი ...
- ისინი ხომ საუკეთესო მეგობრები იყვნენ ?
- სწორედ ამიტომ მიჭირს, ჯერ ამის დრო არაა.
- შივონ...
- სონ, გთხოვ მარტო დამტოვე. დღეს რთული დღე მქონდა – ტელეფონი მაგიდაზე დააგდო და ჯავშანის მორგება დაიწყო.
ცხელი დღეები ვიეტნამში დღევანდელი კონცერტით მიიწურა, მალე ბიჭები შინ დაბრუნდებოდნენ , თუმცა ძალიან უმძიმდებოდათ, რადგან იქ ჩასულებს სულ სხვა რეალობა დახვდებოდათ.
- გილოცავთ , ბიჭებო შესანიშნავი დასასრული იყო ! ახ და თქვენიი ემოცია ?! კაი გამაოგნებელი იყავი, ეცადე ყოველთვის ასე იცეკვო - მთელი გრძნობით. – აღფრთოვანებით წამოიძახა მენეჯერმა
კაიმ ბოლომდე არ მოისმინა მენეჯერის რჩევა -დარიგება და ოთახის კარი მიაჯახუნა
- ალბათ გადაიღალა... აჰ, ხო ! შეგიძლიათ დაიწყოთ ბარგის ჩალაგება, გამთენიისას მივფრინავთ.
სეული , კრიმინალურიი პოლიცია :
- ბატონო პარკ სასამართლომ არსებული დოკუმენტებზე დაყრდნობით ორდერი გასცა, ჩვენ სრულ მზადყოფნაში ვართ. -აღნიშნა სონმა
- შივონ, რომელ საათზე დაეშვება თვითმფრინავი ?
- გამთენიისას გამოფრინდებიან, დაახლოებით 2 საათისთვის უკვე მზად უნდა ვიყოთ.
![](https://img.wattpad.com/cover/86530348-288-k766849.jpg)
ESTÁS LEYENDO
"პატარა დიასახლისი" (დასრულებულია)
Fanficოთახის განათება მკრთალად ეფინებოდა სახის ოქროსფერ კანს, გადადიოდა მოვარდისფრო, მწიფე თუთებივით შეპუტკუნებულ ტუჩებზე , ყელზე , ხელებზე.