TDM The Story [Zawieszone]

Rozdział 1- Początek

Po ukończeniu koreanistyki wreszcie byłyśmy wolne. Nigdy jednak nie spodziewałam się, że w końcu to nastąpi. Studia ciągnęły się jakby przez parę lat i nie było widać końca lecz bez wsparcia dziewczyn (Tori, Dori) nie dałabym sobie rady. Zawsze jednak miałam je obok siebie i chętnie uczyłyśmy się koreańskiego. Było to dla nas coś bardzo ważnego, ponieważ miałyśmy zamiar wyjechać do Korei na stałe, a że byłyśmy już pełnoletnie mogłyśmy sobie na to pozwolić. Nic już nas nie zatrzymywało lecz nie mogłyśmy jednak zapomnieć o naszej rodzinie. To dzięki niej miałyśmy tak duże wsparcie.

Następnego dnia kiedy się obudziłam byłam już w pełni spakowana i gotowa, aby wyjechać do Korei. Była wtedy godzina 5:00, a samolot miał wystartować o godzinie 9:00. Szybko zadzwoniłam do dziewczyn, aby miło zacząć ten wyjątkowy dzień. Nocowały one u siebie, więc miałam z nimi bezpośrednio kontakt.

(Ja): Cześć dziewczyny. Jak się macie? Nie obudziłam was?

(Dziewczyny): Hej kochana!

(Tori): Tak naprawdę to dawno się obudziłyśmy.

(Dori): To racja. Tak jak ty nie możemy się doczekać dzisiejszego wyjazdu.

(Ja): Miło was słyszeć. Też jestem bardzo podekscytowana. Nie wierzę, że to dzieje się naprawdę, bo przecież od dziecka byłyśmy zafascynowane Koreą.

(Tori): To racja. A pamiętacie jak miałyśmy ok. 14 lat tańczyłyśmy na stołach do koreańskiej muzy?

(Dori): Ha ha ha, O matko jak to dawno temu było.

(Ja): Serio tak robiłyśmy?

(Dziewczyny): Jasne, że tak głuptasku!

(Ja): Oj sorry, rzeczywiście. Musicie mi wybaczyć za moją słabą pamięć.

(Tori): Spoko, przecież od dawna to wiemy.

(Dori): No jasne

(Ja): No tak... Okej, chyba pora, aby się szykować, bo nie mamy za dużo czasu.

(Dziewczyny): Okej, to papa

(Ja): Papa, Widzimy się na lotnisku o 8:30.

Kiedy się rozłączyłam przeszły mi ciarki po plecach. Niby zwykły wyjazd za granicę, a jednak pierwszy lot samolotem w moim życiu. Nie wiedziałam co będzie mnie czekać, lecz jedno było pewne- Z przyjaciółkami dam sobie radę.