[Editing] DADDY JUNHOE (iKon FF)

21

WENDY
I opened my eyes. Nasa isang kwarto ako.

Nasan na kami?

“Oh, buti naman gising ka na. Kaninang 2:00 pa tayo nakarating but its seems like you don’t want to wake up that’s why dinala na kita SA kwarto natin.”

Tumingin ako sa kaliwa at naroon pala si Junhoe na nakaupo sa isang upuan sa tabi ng kama.
Wait—hinintay nya akong gumising?

“Anong oras na?”I asked him.
Tumingin sya sa wristwatch nya. “6 pm” sabi nya saka tumayo at binulsa ang dalawang kamay.

“The others are waiting for us downstairs. Kain muna tayo bago ang night swimming. Mauna na ako sa baba.”

Napaka-kaswal ata nya? I mean, he is so serious. Hindi nagsusungit, nambabara at hindi nambibitch fit. Hays. Why am I even thinking about him?

Nagbihis muna ako ng pangswimming na rashguard at maong shorts. Omygosh. My baby bump looks like a fat roll.
Napa mental slap nalang ako saka bumaba.

Bumungad agad ang ingay nila habang pababa ako ng hagdan.

“Bobby, paabot naman ng sinigang na hipon.” Seulgi

“Aray! Bat mo ko hinihila Bobby!” Joy

“Eh sabi ni Seulgi, abutan ko daw sya ng hipon e. Oh Seulgi, narito na si Joy”

Biglang pinagsasasabunutan ni Joy si Bobby “Ah! Tangina! AHHH MASAKIT! JOY JOKE LA---AHHH WAG MOKO SABUNUTA-Oy Wendy! Hehe”

Napabaling naman ang atensyon nila sakin.

“Oy andito na pala si Wendy noona!” sigaw ni Chanu.

“Wendy, kumain na tayo.” Irene
Unti unti akong lumapit sa dining table.
“Dito ka na umupo, Wen” Jinan

Ngumiti lang ako saka tumabi kay Jinano.

“Kumain ka na. Luto yan ni Yoyo, tikman mo masarap” sabi pa ni Jinan habang nagsandok ng pagkain at nilagay sa pinggan ko.

“Naman! Ako pa.” pagyayabang naman ni Yoyo

“Sus. Inspired ka lang Yoyo e” Dong

Inspired? Bat sya inspired?
--------------------------------------------------
8:00 pm na at nasa dalampasigan kaming eleven.

Wala pang lumalangoy sa kadahilanang tinatamad pa sila kaya nagtutruth or dare kami.

“O, Seulgi. Truth or Dare?” Si Donghyuk ang nagtanong.

“Uhh, truth!”

“Okay, so what’s the real score between you and Yoyo Hyung?”
Naghiyawan kaming lahat sa tanong ni Dong while si Seulgi ay nagaalinlangang tumingin kay Yoyo. While Yoyo, looks so calm and composed.

“Well, the truth is---“

“ANO?! ANONG MERON KAYO?! HAAAA?! SAGUTIN MO DALEEE WAG KANG PABITIN!”

“Tangina, Bobby eksayted ka!? Eto na nga!” inirapan nya si bobby saka humarap sa amin.

“Well, kasi, kami na ni Yunhyeong.”

Katahimikan.

“Bat ang tagal naman ng salitang ‘joke’?” Chanu

Biglang tumawa si Yoyo at inakbayan si Chanu. “Its not a joke.”

Katahimikan ulit.

“WAAAAAHTTT!?AKO NALANG SINGLE?! GIRLS WHY ARE YOU DOING THIS TO MEEEEEH?!” biglang nagwala si Joy out of nowhere.

“Tsss. Balik na nga sa game.” Sabi naman ni Irene.

Bahagya akong nakaramdam ng pagkahilo.

“Uhh, guys? Pwede na ba akong mauna sa taas? I feel a bit dizzy.” Pagpapaalam ko

“June. Samahan mo.” Sabi ni Kuya Hanbin. Well, speaking about him, he is kinda silent this day

“Wag na. I can go by my own.”
Mabilis akong lumakad at umalis.

But I can sense someone’s presence on my back.
“Bumalik ka na don June. Wag mo ng pansinin si Kuya. Kaya ko na.” Pero nagpatuloy lang sya sa paglalakad at sumunod lang  sakin.

“June, look. Kung ginagawa mo to dahil inutusan ka ni Kuya, then I’m telling just don’t do it.”

Napatigil sya at nagtaas ng tingin sa akin. “What are you talking about?”

Sumandal sya sa pader. “Im not doing this just because someone told me so” It was like as if he was saying something.

“Uhh, may sinasabi ka ba? Di ko maintindihan.”

He chuckled awkwardly. “I cant understand neither. Di ko rin maintihan. I can’t understand what and how I feel.”

“A-ano bang pinagsasabi mo June?” I asked him.

“Never mind. Tara na, you need to rest.” Umalis sya sa pagkakasandal nya sa pader but I stayed still.

Ano bang nararamdaman nya sakin?
I want to know.

“Wendy? Are you okay?”
I didn’t say any thing. I just looked at him. And the next thing I did….

I hugged him.

I locked myself inside his chest.

He is so tall and my face is buried on his upper chest.

“Wendy?May problema ka ba?Hmm?” Maalaga nyang tanong habang hinaplos ang buhok ko,

I shook my self while still being in his chest.

“Tara na. Magpapahinga ka pa.” Saka ko lang tinanggal ang pagkaka-akap  ko sakanya at sinundan sya habang naglakad papunta sa kwarto.

Binuksan nya ang pinto at pinauna akong pumasok.
Humiga ako sa kama and then I heard him closed the door.
I feel so gloomy.

Umupo sya sa kama saka inayos ang kumot saakin.
“Magpahinga ka na. Magpahinga na kayo ni baby.”

I just stared at him
“Is something bothering you?”
I shook my head.

“E ano?”

“W-wala. I just need to—rest. Right I need to rest” Sabi ko at humarap sa kabilang side ng bed kung san hindi  nya makikita ang mukha ko.

While I heard him sigh.

----------------

Hi Guys! Huhu! Im baaaaaaaaaaaaaaack!
I miss this so much. T_T Sorry talagaaaaa
Its been ages since I last updated this story. Sorryyyyyyyyyyyyyyyyyyyy
So, Im going to explain my self. Ehem ehem
The reason behind is that, I cant think. Really, I cant.  Personal problems po. (Mental Problems rather)
And this last August, I transferred on a university kaya nagging busy talaga. Miaaaaan T_T
Promise, promise talaga tuloy tuloy na itey.
Huehue. Labyu Guys.
PS. May taga NE ba dito? Hahaha. HI POOOOO!