Lea is een dienstmeid aan het koninklijk hof van Embloa. De kroonprins is net 21 geworden, tijd dus voor een nieuwe Selectie: dé kans voor duizenden meisjes om het hart van de prins te winnen en de volgende koningin van Embloa te worden.
Iedere week...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Afbeelding: Vincent
"Wacht, ik help je wel even", zei Magdalena toen ze merkte dat ik het moeilijk had de rits van mijn jurk dicht te doen.
Ze zipte hem omhoog en draaide me vervolgens om om me volledig te inspecteren. Ik had één van mijn mooiere dienstmeisjesjurken aan.
"Wat ben je toch mooi", zuchtte Magdalena en ze glimlachte naar me.
Magdalena was 39. Toen mijn ouders naar het buitenland vertrokken - ik was toen 15 - heeft zij me een beetje opgevangen. Ik was toen oud genoeg om zelfstanding te werken, maar niet om zonder ouders op te groeien. Ik heb sowieso nooit naar een normale school kunnen gaan. Kinderen van personeelsleden kregen 's namiddags een paar lessen van dezelfde privéleraar die de prinsen en prinses kregen, maar dat was niet altijd heel uitgebreid. We leerden vooral wat er gebeurde in het land. Voor zover de koning wilde dat we dat wisten natuurlijk.
Ik ben Magdalena heel erg dankbaar.
"Volgens mij moeten we de zaal helpen klaarmaken", zei Magdalena en ze keek op haar horloge.
"Prima", zei ik en ik volgde haar naar buiten.
Het koninklijk paleis was immens. In de 19 jaar dat ik hier woonde wist ik nog steeds niet waar alles zich bevond. Eén verdieping op zich kon al 40 slaap- en badkamers, 12 salons en 5 studeerkamers bevatten. Wat moesten ze hier zelfs met zoveel ruimte? En dan propten ze het personeel in de kelder. We moesten dus enkel een trap naar boven, de kroonzaal bevond zich op het gelijkvloers. Op haar tippen ging Magdalena me voor, de zaal in.
De kroonzaal was een kunstwerk op zich. De driedimensionele engeltjes aan het plafond waren volledig bedekt met bladgoud en de grote kristallen kroonluchter schitterde trots door de zonnestralen die vanuit de hoge ramen naar binnen vielen. Er lag al een rode loper klaar voor de 30 getrokken meisjes die morgen zouden aankomen. Het was best zielig eigenlijk als de prins je dan niet meer wilde. Je kreeg een dag om hem te leren kennen en de kans was groot dat je dan alweer naar huis moest.
De 17 tot nu toe gekozen meisjes stonden allemaal klaar aan de zijkant van de zaal. Sommigen kende ik al een beetje, die verbleven hier al 6 weken. Contact met leden van de koninklijke familie was echter verboden voor hen, zodat er geen 'voorsprong' gemaakt kon worden.
Het was duidelijk welke meisjes hier al langer waren. Sommigen wisten zich nog steeds geen houding te geven.
Magdalena zwaaide naar een kleiner, roodharig meisje in het midden van de rij. Ze leek een jaar of 17. Haar gezicht klaarde op en vrolijk zwaaide ze terug. Magdalena was vast één van de voor haarverantwoordelijke dienstmeisjes. Als prins Vincent tevreden was met een meisje uit de Selectie van vanavond, zou ik haar dienstmeisje worden. Ik keek er al naar uit, het was weer eens wat anders.
"Kijk, dat is dus Anna", zei Magdalena en ze wees haar aan.
Anna had een prachtige olijfgroene jurk aan met rode accenten, zodat hij geweldig bij haar haar paste. Magdalena had zoveel talent.
