Lea is een dienstmeid aan het koninklijk hof van Embloa. De kroonprins is net 21 geworden, tijd dus voor een nieuwe Selectie: dé kans voor duizenden meisjes om het hart van de prins te winnen en de volgende koningin van Embloa te worden.
Iedere week...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Afbeelding: Magdalena
Dit kon niet. Dit kon. Gewoon. Niet. Ik wist niet eens dat dit mocht? Er was me verteld dat het inderdaad niet in de regels stond dat personeel dat op het kasteel werkte niet mee mocht doen aan de Selectie.
En nu lag ik in een bed met peperdure lakens in een slaapkamer met ivoren deurknoppen en een kristallen luster boven mijn hoofd.
Ik kon me niet veel meer herinneren van gisterenavond. Het was allemaal zo snel over me heen gekomen. Blijkbaar had men toen ik de astma puffer van koningin Freya ging halen de nieuwe, 30 namen bekendgemaakt. En één van die namen was Lea Clair freaking Adams. Ik was uit de zee van pers geloodst en Nadia, de hoofdverantwoordelijk voor de organisatie van de Selectie en mijn ex-collega, had me alles uitgelegd wat er ging gebeuren en had me na het avondeten naar mijn nieuwe kamer gebracht.
Ik draaide me om om op de klok op het nachtkastje te kijken en zag dat het kwart voor zeven was. Ik heb in ieder geval langer kunnen slapen dan ik gewend was. Normaal gezien was ik nu druk bezig met het voorbereiden van het ontbijt of de prinses helpen met omkleden.
Wat moest ik nu doen? Meedoen aan de wedstrijd en doen wat er van me verwacht werd? En wat moest het andere personeel nu niet denken?
Ik wilde helemaal niet 'strijden' om het hart van prins Vincent. Dit was helemaal niets voor mij. Maar er was nog een probleem: wat als ik niet goed genoeg was om toegelaten te worden tot de 20 Geselecteerden? En wat daarna? Nadia had gezegd dat kandidaten dan weggestuurd werden. Wat betekende dat voor mij? Zou ik nog gewoon kunnen werken in het paleis?
Ik keerde terug naar de realiteit door geklop op mijn deur.
"Ja?", mompelde ik. Ik klonk zwakker dan mijn bedoeling was.
De deur ging open op een kiertje. "Mag ik binnenkomen?", vroeg Olivia, een dienstmeisje dat twee jaar jonger was dan mij. Ze was altijd al een stil en verlegen persoon geweest, maar ze was zeker niet gemeen.
"Oh, ja hoor, kom binnen, Olivia", zei ik terwijl ik recht ging zitten. Het was 7u45, zag ik op de klok.
"Ik moest u komen wekken, om half negen wordt u verwacht aan de ontbijttafel. U mag samen met de Geselecteerden ontbijten", zei Olivia plechtig.
Ik grinnikte. "Je hoeft me echt niet aan te spreken met 'u', hoor, dit is toch zo weer voorbij."
Ze bloosde en knikte zacht. "Er hangen 2 jurken in uw kast. Eh, je kast. Ik mag je wel niet helpen met omkleden omdat dat niet eerlijk is voor de andere kandidaten."
"Geen probleem, hoor, dat lukt me wel alleen. Dank je wel, Olivia", lachte ik waarna ze zich weer omdraaide.
"Lea," zei ze nog. "Ik zou het echt niet erg vinden moest jij koningin worden. Volgens mij..." Ze aarzelde even maar ging toen verder. "Volgens mij zou je het echt niet slecht doen."
