Kroon

Hoofdstuk 7

Ik negeerde de vragen die op me af werden gevuurd en liep rechtdoor, naar Aline toe. Het was vast op mijn gezicht af te lezen dat ik overstuur was, want het meest wat ik hoorde waren dingen zoals: "Is het zo slecht gegaan?"

Aline zat te praten met een ander meisje. Anna, de Officieel Geselecteerde waarvoor Magdalena verantwoordelijk was. Ze zaten op een sofa, vlakbij het raam. Het zag er echt best een gezellig gesprek uit.

Ik liep naar het tweetal toe en nam plaats op een grote éénpersoonszetel.

"Goedenavond", begroette Anna me. "Lea was het, toch?"

Ik knikte bevestigend. Anna glimlachte en wilde nog iets zeggen, maar bedacht zich plots.

"Je hebt waarschijnlijk een heel erg verkeerd beeld van ons, Geselecteerden, gekregen, deze ochtend bij het ontbijt. Het spijt me, daarvoor.  Yana kan soms nogal snel over de streep gaan", zei ze uiteindelijk, waarna ze giechelde.

Keurig meisje, die Anna. Haar lieve stem deed me een beetje tot rust komen na wat er zojuist was gebeurd in de tuin.

"Dank je wel, maar het viel wel mee", antwoordde ik geruststellend. Ik draaide mijn hoofd naar Aline, die keek afwezig naar buiten.

"A-alles goed met jou?", vroeg ik haar stotterend. Ze voelde zich waarschijnlijk verraden omdat ik haar niks had verteld over mijn afspraakje.

Vliegensvlug draaide ze haar hoofd om me aan te kijken. "Hoe was je date, Lea?", zei ze vinnig.

Ik slikte. Zo erg was het toch ook niet? "V-viel wel mee."

Ze trok haar wenkbrauwen op.

Anna bestudeerde ietwat ongemakkelijk het tafereel. "Lea, jij kan echt prachtig pianospelen, waar heb je dat gelee-"

"Luister Aline," onderbrak ik Anna. "Ik dacht dat iedereen nog de kans zou krijgen meer tijd met hem door te brengen, dus ik dacht dat het er niet toedeed."

Ik probeerde niet te luid te praten, anders zou ik weer de aandacht trekken en dat wilde ik niet.

"In twee uur zouden nog al deze meisjes aan de beurt komen, realistisch hoor!", antwoordde Aline hard. Ze zag er echt boos uit.

"Het spijt me, oké", zei ik. Het klonk alleen nogal nep.

Aline schudde zacht haar hoofd. Ze wreef in haar ogen en op dat moment werd de deur opengetrokken en kwam een wacht naar binnen om ons te vertellen dat we naar de Grote Zaal moesten komen, om daar te horen te krijgen wie de laatste plaatsen in de Selectie zouden innemen.

Aline stond op en liep onmiddellijk de wacht achterna, liet Anna en mij geschrokken achter.

Ik haalde mijn schouders op en rolde met mijn ogen richting Anna. Ze schudde afkeurend haar hoofd en liep ook weg.

❊❊❊

We zaten nu al twintig minuten in de Grote Zaal op Vincent te wachten. Om de één of andere reden was de prins nog steeds niet komen opdagen.

Ik was de laatste kandidate geweest die prins had gezien; misschien moest hij nog uitzoeken wie hij uit de wedstrijd wilde gooien, al had ik wel zo'n idee wie het paleis zou mogen verlaten.

Na de zoveelste "excuseer voor de vertraging"-mededeling voelde ik iemand op mijn schouder tikken. Ik draaide me om en keek recht naar het gezicht van Aline. Ze had van plaats gewisseld met een ander meisje, dat vrolijk langs haar eigen vriendinnen ging zitten.

"Sorry, oké", stamelde ze. "Ik heb ingezien dat ik me echt drukmaakte om iets kleins."

Ik zei niets, bleef haar aankijken.