Hoofdstuk 3

2.2K 90 7
                                    

Ik word wakker gemaakt. Dit keer niet door Maud, maar door het verschrikkelijke geluid van mijn wekker. Ik sla mijn wekker uit en draai me nog een keer om. Ik val weer in slaap, maar niet voor lang. Na tien minuten gaat mijn wekker weer af. Nu is het tien over half acht. Ik stap uit bed en loop naar de wasbak. Ik kijk in de spiegel. Hmmm wat zal ik vandaag es' met mijn haar doen? Ik besluit mijn haar in een slordige knot te doen. Tot slot doe ik nog wat make-up op en dan trek ik mijn kleding aan: het zelfde als gister. Ik loop naar beneden en ga aan de ontbijt tafel zitten. 'Goedemorgen lief.' zegt mijn moeder. 'Goedemorgen mam.' Ik pak cornflakes uit de kast en melk uit de koelkast. Ik doe het in een kom en eet het op. Maud komt ook naar beneden. 'Heyy Saar. Lekker geslapen?' 'Ja heerlijk. Jij?' Maud gaat naast me zitten. 'Ja ik ook.' 'Mooi zo! Hoe laat ben je vrij vandaag?' 'Drie uur. Jij?' 'Ik twee uur.' 'Oke, nou ja dan zie ik je na school wel weer.' 'Is goed.' Als we ons ontbijt op hebben fietsen we met z'n drieën weg. Één straat verder op staat Justin te wachten. 'Hey Justin!' 'Hey Daan!' Ze geven elkaar een box. Dan kijkt Justin naar mij. 'Heyy Saar!' Hey Justin.' Hij spreid zijn armen en gebaard dat ik dichterbij moet komen. ik loop een stukje naar voren met mijn fiets en geef hem een knuffel. Als we weg fietsen kijkt Maud me met een brede glimlach aan. 'Whooee! Volgens mij ziet hij je wel zitten.' 'Shhh! Doe normaal man, echt niet!'
Als we op school aangekomen zijn loop ik eerst nog even met Maud naar de conciërge toe om mijn kluissleutel op te halen. Als ik die heb ga ik opzoek naar mijn kluis. Ik heb nummer 186. '174, 178, 182...' Mompel ik in mezelf. Ah! Daar is 186. Er staat een jongen naast mijn kluisje, hij is bezig in zijn eigen kluis naast mij: nummer 182. Als ik beter kijk zie ik dat het de mysterieuze jongen uit mijn klas is. Zijn kluisje zit dus naast de mijne. Oke
Dit is mijn kans! Denk ik bij mezelf. Ik loop naar mijn kluisje en maak hem open. 'Hey.' De jongen kijkt om. 'He.' 'Ik zit bij jou in de klas toch?' 'Ja.' Ondertussen stop ik mijn jas in mijn kluisje. 'Oke.' Het is even stil. 'Ik ben Sara.' 'Ik ben Brandon.' Hij glimlacht verlegen. 'Weet jij wat we zo als eerste hebben?' Vraag ik. 'Engels en daarna CKV.' 'Oke dankje.' Ik pak mijn Engels boek en doe mijn kluisje dicht. Vast verlegen. Denk ik bij mezelf. Dan loop ik naar het lokaal toe. Ik zit naast Justin en Daan. Justin rechts van me en Daan links. Brandon zit, net als ons, achter in de klas. Hij leest weer in zijn boek. Ik buk een beetje naar voren en probeer op de kaft te kijken welk boek hij leest maar ik kan het niet zien. 'Kan je het zien?' Ik schiet terug in mijn stoel. 'Justin! ik schrok me rot!' 'Hahaha.' Daan en Justin beginnen te lachen. 'Is het interessant?' Ik zucht. 'Laat maar.'

Als ik vrij ben loop ik naar mijn kluisje om mijn jas te pakken. Daan zijn kluisje zit vlak bij de mijne en die van Justin ook. Als ik naar mijn kluisje loop zie ik dat Brandon ook bij z'n kluisje staat. 'Hey.' Hij kijkt om. 'He.' Ik kijk voorzichtig in zijn kluisje en zie het boek liggen ik probeer te kijken welk boek het is. Bam! Hij doet zijn kluisje dicht. Shit! Bijna.

'Hé Saar! Kom je? we gaan naar huis.' Zegt Daan. 'Ja ik kom eraan.' 'Oh eeh Justin gaat trouwens mee naar huis, huiswerk maken. Als je wilt kunnen we samen huiswerk maken?' 'Ja goed plan!' We pakken de fiets en fietsen met z'n drieën naar huis. Als we thuis zijn drinken we eerst wat en daarna beginnen we aan ons huiswerk. We hebben voor twee vakken huiswerk: Engels en aardrijkskunde.

Als we Engels af hebben beginnen we met aardrijkskunde. 'Saar kan jij de Bosatlas even van boven halen?' Vraagt Daan. 'Ja is goed.' 'Dan ga ik even naar de wc.' zegt Justin. ik loop naar boven en Justin volgt me naar de wc. Als ik de atlas heb loop ik naar beneden. Als ik in de hal ben bots ik tegen Justin op. 'Auw f*ck!' 'Oh sorry Saar! Gaat het wel?' Door de botsing liet ik de Bosatlas op mijn voet vallen. 'Nee mijn voet auw!' Ik voel tranen prikken achter mijn ogen maar ik hou het in. Ik ga op de trap zitten en Justin knielt voor me neer en doet mijn sok uit. Hij is helemaal blauw en opgezwollen. Dan houd ik het niet meer en begin ik te huilen. Het doet zo veel pijn. 'Hee niet huilen.' Hij haalt mijn haar uit mijn gezicht en doet het achter mijn oor. Ik kijk hem aan. Hij kijkt mij ook aan. Dan komt hij dichter bij en opeens voel ik zijn lippen op de mijne. Oke dit had ik totaal niet verwacht maar ik laat het toe en sluit mijn ogen. Hij streelt door mijn haren. Dan word onze kus verstoord door een stem. 'What the f*ck is dit?!' Het is Daan. We stoppen direct met kussen en kijken hem verschrikt aan. 'Ik eehh...' Probeer ik. 'Ze eehh...'

Die ene jongenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu