Die ene jongen

Hoofdstuk 6

De bel gaat. ik wil het lokaal uit lopen maar Justin houdt me tegen. 'Saar, wacht!' Ik wil doorlopen maar Justin houdt me aan mijn arm vast. Ik draai me om. 'Wat?' 'Kan ik je even spreken?' Ik knik. Hij pakt me bij mijn hand en neemt me mee naar een hoekje in een rustige gang. 'Saar waarom doe je zo raar?' 'Hoe bedoel je, ik doe raar?' 'Het lijkt wel alsof je me ontloopt.' 'Justin je hebt een vriendin. Waarom zoende je me?' 'Hoe weet jij dat ik een vriendin heb?' 'Maud. Maar ik wil antwoord op mijn vraag!' 'Stefanie en ik hebben al een tijdje ruzie, en ik twijfelde al of ik haar nog leuk vond of niet. Totdat ik jou tegen kwam. Ik heb Stefanie gister avond gebeld en het uitgemaakt.' Een lange stilte. 'Saar ik vind je leuk.' Ik kijk hem vol ongeloof aan. Hoe kan zo'n knappe jongen mij nou leuk vinden? Ik kijk hem in zijn ogen aan. hij zoent me. Ik zoen terug.

Opeens hoor ik allemaal mensen. Mijn lippen gaan van die van Justin af. Er lopen allemaal mensen door de gang. De bel is gegaan en de pauze is voorbij. 'Wat hebben we nu?' vraag ik aan Justin. 'Uuhmm Engels.' 'Oke.' We lopen weg en ik voel dat Justin mijn hand vast pakt. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht.

Ik fiets vandaag alleen terug. Justin had nog een gesprek met zijn mentor en Maud had nog les. Daan ging nog met vrienden 'chillen' zoals hij dat noemt. Ik doe mijn oordoppen in en stap op mijn fiets. Als ik bij een rustig stukje zonder mensen kom dwaal ik af in mijn gedachten. Ik denk aan Justin en aan onze zoen. BAM! Ik fiets keihard tegen een andere fietser aan. Ik val op de grond en de andere fietser ook. Als ik op kijk zie ik dat het Brandon is. Zijn tas ligt open op het fietspad. 'Sorry! ik was in gedachten. Gaat het?' Vraag ik zo snel mogelijk. 'Ja het gaat. Ik was er zelf ook niet helemaal bij met mijn hoofd.' Ik zie dat zijn boek open op de grond ligt. Dit is mijn kans! Brandon staat op en ik loop naar zijn boek toe om hem op te pakken en terug te geven. 'Oh, geef die maar hier!' Zegt hij snel. Dacht het niet! Ik kijk er in en zie allemaal tekens. 'Wat is dit voor een boek?' vraag ik nieuwsgierig. 'Oh eh niks geef maar!' Ik kijk er nog een keer in en geef het dan terug. 'Dankje.' zegt hij. 'Geen dank.' Zeg ik terug. Ik kijk naar Brandons hand en zie dat er bloed op zit. 'Je hand bloedt.' Ik loop naar hem toe en pak zijn hand vast om er naar te kijken. 'Auhww!' zegt Brandon. 'Kom anders mee naar mijn huis, het is hier vlak bij. Dan kan ik je hand verzorgen.'Hij kijkt verschrikt op van zijn hand en kijkt me recht in mijn ogen aan. Blauw! hij ziet dat ik verbaasd kijk en hij trekt zijn hand uit de mijne en draait zich om. 'Nee dat is niet nodig, het gaat wel. Dankje.' 'Weet je het zeker?' Hij veegt zijn hand af aan zijn broek. 'Ja ik weet het zeker.' hij pakt zijn tas, zet zijn fiets overeind, stapt op zijn fiets en fietst weg. Ik blijf naar hem kijken totdat ik hem niet meer kan zien. Dan vallen mijn ogen op iets op het fietspad. ik loop er naar toe en pak het op: een bladzijde uit Brandons boek.