Die ene jongen

Hoofdstuk 14

Ik bekeek het slot nog eens goed. Dit was geen slot voor een sleutel dit was een slot voor iets anders. Maar wat? "Jongens, ik denk dat in dit sleutelgat geen sleutel moet." Roep ik. Justin en Elina waren al weer aan het rond neuzen. "Wat?" Roept Elina terug. "Kom eens hier." Roep ik. Elina komt en ik zie dat Justin achter haar aan loopt. "Ik denk dat hier geen sleutel in moet maar wat anders. Kijk maar eens, het sleutelgat is totaal niet diep en best groot." "Laat mij eens kijken." Justin staat gebukt voor het sleutelgat en voelt hier een daar wat met zijn vingers. "Ik denk dat je gelijk hebt." mompelt hij. Ik kijk wat rond terwijl Justin het sleutelgat nog eens goed inspecteert en mijn oog valt op een bureau in een hoek, rechts van de deur, van de bibliotheek. Ik loop er heen. Het is een oud maar simpel bureau, het is gemaakt van hout en het heeft een brede la onder het bureaublad en nog twee kleine lades aan de rechter kant. Er liggen een landkaart, een potje inkt, een kroontjespen, een oud horloge, een stapel boeken en een sleutel op. Ik blaas wat stof van het bureau en inspecteer de wereldkaart. Het valt me al snel op dat de landkaart niet van een bekend land is maar van iets onbekends. Met mijn hand veeg ik het laatste beetje stof van de kaart. Er staat geen naam op of wat dan ook. Helemaal niks. Alleen een vreemd stuk land in een grote zee. Dan zie ik al snel dat er een sleutel op het bureau ligt. Ik pak hem op en kijk er naar. Als ik zie dat het bureau lades heeft probeer ik eerst de brede la. Deze zit op slot en ik probeer de sleutel, hij past. Maar als ik de la open zit er alleen een extra potje inkt in en nog een kroontjes pen. Ik frons mijn wenkbrauwen. Apart. Waarom zou er een slot op een la zitten waar alleen maar dit in zit? Ik klop op de bodem van de la, het klinkt hol. Een dubbele bodem. Ik zoek naar iets waarmee ik de bodem er uit kan halen. Dan zie ik achter in de hoek van de la een klein gaatje. Ik por de sleutel er in en trek de bodem er uit. Bingo! Ik leg de bodem op het bureau en begin in de la te zoeken naar iets wat misschien in het sleutelgat zou kunnen passen. Het enige wat ik vind is troep. Althans niks nuttigs. Maar waarom dan de dubbele bodem? Ik moet iets over het hoofd hebben gezien. Ik ga nog eens alles bij langs: papiertjes, een ring, wat steentjes, glazen balletjes, meer kroontjes pennen, een gladde ronde edelsteen, een schrift, een houten lineaal, wat gouden munten en nog wat prulletjes. Ik pak de edelsteen op en wrijf er met mijn duim overheen. "Justin, kom eens." Als ik niks hoor kijk ik achterom, Justin en Elina zitten beide met hun rug tegen de deur aan, hun hoofden leunend tegen het hout. "Justin kom eens." Herhaal ik. Justin draait zijn hoofd in mijn richting. Zijn ogen zijn slaperig. Als hij de edelsteen in mijn hand ziet schieten zijn ogen open en staat hij meteen op. Hij loopt maar met toe. "Waar heb je die gevonden?" "In deze la." Antwoord ik. Hij pakt de edelsteen uit mijn handen en kijkt er goed naar. Dan loopt hij naar de deur en stopt de edelsteen in het sleutelgat. "Te klein," zegt Justin. "en de steen is te glad, het binnenste van het sleutelgat is ruw en bobbelig." "Misschien een andere steen?" Stel ik voor. "Of er moet iets omheen." Elina staat bij een van de boekenkasten met een soort stalen omhulsel in haar handen. Ze loopt naar ons toe "Geef die steen eens hier." Ze steekt haar hand naar Justin uit. Justin geeft de steen en ze stopt de steen in het stalen omhulsel. "Hij past!" Zeg ik verbaast. "Waar heb je die gevonden?" Vraagt Justin. "Jij was hardop aan het denken over de binnenkant van het slot, toen viel mijn oog op iets in de boekenkast wat overeen kwam met jou uitleg. Het leek me alleen niet logisch dat dat het was en dat het daar zo open en bloot lag. Toen je naar Saar liep en ik de steen zag begon er een belletje te rinkelen." "Slim van je!" "Nou wat staan we hier nog? Passen die handel!" We lopen met zijn drieën naar de deur en staan voor het slot. "Wie doet het?" Vraagt Justin. "Saar mag het doen!" Zegt Elina. Ze lacht naar me. Ik lach terug en ik pak de edelsteen van Justin over. "En dan nu... Het moment van de waarheid!" Ik stop het omhulsel met de steen in het slot er er klinkt een klik. Dan licht de steen op en de deur gaat van het slot...