Die ene jongen

Hoofdstuk 12

We kijken elkaar aan. 'Gaan we hier in of niet?' vraagt Elina. 'Ja, maar het is pikdonker.' Precies als ik het zeg begint er licht te branden. Elina doet een stap naar achteren. Ik probeer te kijken waar het licht vandaan komt. Dan zie ik een olielamp in de gang hangen. 'Jongens het licht komt daar vandaan.' ik wijs naar de gang en de olielamp die er in hangt. Ik loop de gang in. 'Zou je dat nou wel doen?' 'Wat kan er nou gebeuren Justin. Kom!' Elina en Justin twijfelen even, maar dan lopen ze achter me aan. Ik pak de olielamp van het haakje en hou de lamp ver voor me terwijl ik verder de gang in loop. De gang is 1 meter breed en 2 meter hoog schat ik. De muren zijn van rotsachtig steen en de vloer is zanderig. Ik voel het tochten. Dan zie ik aan het einde van de gang een stenen wand met een teken er op; een rondje met twee strepen er doorheen die van links boven naar rechts onder lopen. 'Jongens kijk, dit is hetzelfde teken als op Brandons boek!' Elina en Justin lopen naar me toe en ik hou de lamp dicht bij het teken. Dan ga ik er met mijn hand overheen om het stof weg te halen. 'Het is een deur naar een andere kamer denk ik.' Ik druk op het teken. Van het harde geschuif schrikken we allemaal en we kijken direct achter om naar de boekenkast, zo'n 20 meter achter ons, die dicht schuift. 'Shit!' zegt Elina. Ik pak Justin zijn hand vast. 'Wat nu?' Dan klinkt er weer een hard geschuif. De deur met het teken gaat open. Een fel licht komt ons tegemoet. We doen alledrie onze handen voor onze ogen. Als het licht gedempt is halen we onze handen weer voor onze ogen weg. 'Wow.' We staan alle drie met onze mond open te staren naar de deur opening.