Die ene jongen

Hoofdstuk 11

'Met Sara.' 'Hey met Justin, heb je zin om iets leuks te doen met mij?' 'Ik zou graag willen, maar ik ben met Elina.' 'Oh oke, kan ze niet mee?' 'Ik zal even vragen.' Ik hou de telefoon tegen mijn hand aan en vraag Elina of ze mee wilt. 'Ja ze vindt het goed!' 'Oke leuk! Wat gaan we doen?' 'Kom eerst maar eens hier heen, Elina en ik hebben al een idee.' ik kijk Elina met een grijns aan en ze kijkt me met een big smile aan. 'Oke, tot zo schatje.' 'Tot zo lieverd.' Ik hang op en leg mijn telefoon weg. 'Nu zie ik Justin ook meteen!' Ze lacht. Justin woont niet ver weg dus hij zal er zo zijn. We kletsen nog wat en dan gaat de bel. Ik loop naar beneden en doe de deur open. 'Hey schat.' ik laat hem binnen en geen hem een kus. 'Wil je wat drinken?' 'Ja lekker.' Ik schenk drinken in en we lopen naar boven toe. Justin en Elina maken kennis en dan vertellen Ik en Elina alles aan Justin.

Daar staan we dan, tussen de struiken voor Brandons huis. Justin zat ooit met Brandon op voetbal en hij had de lijst met de spelers en hun informatie er op nog. Ook Brandons woonplaats stond dus op dat papier. We gluren door de bosjes en proberen naar binnen te kijken. Brandon woont in een soort van bos buiten het dorp. 'Ja! Ik zag iemand lopen!' zegt Elina opeens. Justin en ik schrikken allebei. 'Waar?' 'Kijk daar, door het raam naast de voordeur.' Ze wijst naar het raam naast de voordeur. 'Ja ik zie het!' 'Waar dan ik zie het niet?' zegt Justin geërgerd. Ik wijs het hem aan en dan ziet hij het. 'We moeten binnen zien te komen!' 'Ja, maar hoe?' Dan loopt Brandon met een man, een vrouw en een oude vrouw het huis uit. De deur valt dicht. 'Shit!' zeggen we bijna in koor. We kijken nog een tijdje goed naar binnen om zeker te weten dat er niemand meer in het huis is. Dan lopen we naar de deur toe. Justin en Elina proberen de deur open te krijgen en ik sta op wacht. Ik kijk wat om me heen en dan... Kassa! Justin en Elina zijn zo druk bezig dat ze niet eens door hebben dat ik weg loop. Ik loop naar een open raam verder op. Gelukkig ben ik lenig dus ik kan mezelf er makkelijk door wringen. Ik ben binnen en kijk mijn ogen uit. Allemaal kleuren en geuren komen me tegemoet. Het ruikt er naar wierook en aan de muren hangen donker paarse doeken. Verder staat de kamer vol met spulletjes en een hele grote boekenkast vol met boeken. Dan zie ik een paarse bank en een koffietafeltje en ik besef dat ik in de woonkamer sta. Dan loop ik de gang op en zie de voordeur. Ik doe de voordeur open en Justin en Elina schrikken zich dood. Ik begin hard te lachen. 'Hahaha jullie gezichten! Zo mooi!' 'Hoe kom jij in Gods naam nou weer binnen?' 'Door het raam.' zeg ik op een arrogante toon. Er verschijnt nu ook een lach op hun gezicht en we lopen naar binnen. Eerst lopen we naar de woonkamer toe. We beginnen meteen rond te snuffelen. Elina kijkt in de boekenkast, Justin bij de bank en ik loop langs het raam. Dan valt mijn oog op een boek in de vensterbank. Hij lijkt op die van Brandon. Ik sla hem open en zie meteen een afgescheurde bladzijde. Ik haal de mijne uit mijn zak en hou hem er tegen aan. Hij past! ik vouw de bladzijde weer op en begin in het boek te bladeren; allemaal spreuken. 'Jongens ik heb het boek gevonden!' Justin en Elina komen direct naar me toe en we bladeren door het boek. Ik maak foto's van de voorkant en een paar bladzijden van de binnenkant waar aantekeningen bij staan en nog een foto van de achterkant. Dan gaan we verder. Er liggen allemaal kleine mooie stoffen zakjes en houten blokjes met tekens erop, in de vensterbank. Ik maak een zakje open en kijk er in, er zitten kleine glazen balletjes in. Dan hoor ik opeens hard geschuif. Ik kijk om en zie dat de boeken kast opzij is geschoven. Elina staat met haar mond open, pal voor een pikdonkere gang.