AŞK VE TÖRE

4)ŞANSIM YOK

@buse3846 ya itafen yazıyorum...

   Sıla'nın ağzından

"Abim için"
Celal Bey kafasını salladı. Mirza şaşkınca bana baktı. Buz gibi sesimle
"İstediğiniz olduğuna gore şimdi hepiniz evden çıkın"
Celal Bey kınayan bakışlarını atıp çıktı odadan.Mirza hala bana bakıyordu.Burak,Mirza'ya bakıp
"Duymadin galiba çık evden"
Sinirle burağa döndüm
"Hepiniz dedim.Evden çıkın. Hemen."
Burak yüzüme bakıp sinirle çıktı odadan.Mirza ise hala yüzüme bakıyordu.
"Ne bakiyon öyle çık dedim duymadın mı?"
"Duydum.Niye kabul ettin evlenmeyi"
Gerizekalı bide soruyor ya.Bu hayatta tek sınağım,ailemi ölüme mi terk edeceğim sanki.
"Bu hayatta benim kimsem yok.Annem benim doğumumdan 10 gün sonra ölmüş. Babam desen ben daha 12 yaşındayken şerefsizin biri rahatça meydanda at koştursun diye öldürdü. Sence niye?Benim şansım yok"
Mirza kafasını eğip öylece durdu.
"Şimdi cevabını aldığına gore çık"
Sinirle kafasını kaldırıp üstüme yürümeye başladı.
"Bana.Sakın.Birdaha.Emir.Verme"
Bir cümleyi beşe bölmek niye.Bide dişlerini sıkarak konuşuyor.Ama ben geri adim atarmiyim?Tabiki de hayır.
"Nasıl konuşacağımı senden öğrenmiyecem.Ayrıca üstüme üstüme de yürüme"
Yumruğunu sıkıp odadan çıktı. Dış kapının senini duyar duymaz yere çöktüm.Yıkılmaz duvar gibi duramıyordum artik. Yıkıldım,çöktüm,sarsıldım.Hışımla yerden kalkıp cam çerçeve indirmeye başladım. Sinirimi aynadan,camdan,çerçeveden çıkardım.Elimden şırıl şırıl kanlar akıyordu. Dış kapı yumruklanmaya başlıyınca gözlerimi kapattim. Huzur,biraz huzur ya.Elimin acısını,kanını umursamadan kapıyı açtım. Mirza soluk soluğa kapıda bekliyordu. Çatık kaşlarla ona baktım. O ise baştan aşağıya beni süzmeye başladı. Gözleri elime değince kolumdan tutup salona sürüklemeye başladı. Koltuğa otutturup salonda volta atmaya başladı.
"Ya kızım sen manyak mısın?Bu elinin haline ne?"
Hiçbirşey söylemeden yüzüne boş boş baktım.
"Cevap ver Sıla. Bakma öyle boş boş cevap ver"
Yine cevap vermedim.Elimin kanı beyaz halıya göl oluşturmuştu. Ama umrunda değildi. Ben öyle herşeye ağlayacak bir insan değildim. Küçüklüğümde öğrenmiştim duygularımı içimde yaşamayı.Sadece Burak ve abim bilirdi gülmelerimi,kahkahalarımı,çocukça hareketlerimi.Ama şimdi abim de yok.Burak da gidecek.Bu nalet şehirde tek başıma kimsesiz kalacaktım.
"SILA CEVAP VER BANA.SESSİZ DURMA"
"Sanane?ister elimi parçalarım ister kolumu,seni hiçmi hiç ilgilendirmez"
Mirza'nın gözleri koyulaşırken yine üstüme yürümeye başladı.
"Bana dik dik cevap verme.Bana emir verme.Bana sesini yükseltme."
Ayyy biyerim çok korktum.
"İnat değilmi?Ne dediysen tersini yapacam"
Gözlerini kapatıp biraz bekledi.Sonra odadan çıktı. Bir kaç dakika sonra elinde pansuman aletleriyle geri döndü. Koltukta yanıma oturup elini uzattı. Kaşlarımı catip eline baktım. O da ayni şekilde bana bakıyordu.
"Gerek yok ben yapabilirim."
Kolumdan tutup elimi dizinin üstüne koydu.Pamuğa tentürdiyot dökerken
"Acıdığı zaman söyle" dedi.
Hah sen beni daha tanimiyosun. Acisa bile söylemem.Elimin üstünü temizlerken sık sık yüzüme bakıyordu. Bense kafamı diğer tarafa çevirmiş boş duvara bakiyordum.İşi bitmiş olacak ki ayağı kalktı.
"Şimdi gidiyorum ama yine gelecem.Sakın yanlış birşey yapma Sıla. Zaten kapının önünde adamlarım olacak.Ve son olarak. O Burak şerefsiziyle uyursan gebertirim seni."
Adama bak ya daha ilk günden bu havalardaysa işimiz var bunla.
"Bizim evliliğimiz gerçek olmayacak Mirza bunu sakin unutma"
Gözleri koyulaşırken dişlerini sıkarak konuştu yine
"Sende sakın unutma Sıla Hanım. O eve gelinlikle girersen tek bir şekilde çıkarsın o da kefenle.O yüzden biraz zaman geçsin ayrılırım diye düşünüyorsa yanılıyorsun"
Sözleri bir tokat gibi çarptı yüzüme. Buranın şartları ağırdı. Doğru söylüyordu ya o eve hiç girmeyecektim ya da girdikten sonra kefenle çıkacaktim.
"Görüşücez Mirza.Senle evlensem bile asla senin karın olmuyacam bunu aklına kazı."
Hiçbirşey demeden evden çıktı. Bende odaya girip kırıp döndüklerimi toplamaya başladım.Odayı temizledikten sonra odama girip kapıyı kilitleyim.Yatagimin üstüne oturup abimi düşündüm. Niye söylemedi ki bana?