AFFECTION [Completed]

Part 7

(Zawgyi)

ကၽြန္ေတာ္ဆိုဖာေပၚမွာမွီထိုင္ရင္း မလွမ္းမကမ္းမွာ ရီေမာကာဖုန္းေျပာေနတဲ့ Jae ကိုၾကည့္ေနမိတယ္... အရီအျပံဳးနည္းတဲ့ Jae က ခုလိုဆိုေတာ့လဲ ထင္စရာေတာင္မရွိ...

"Hyung ကလဲ Joongie က Hyung မပါရင္ ဘယ္မွမသြားတတ္တာ သိရဲ႕သားနဲ႔"

ပ်ားသကာကဲ့သို႔ ခ်ိျမေနတဲ့သူ႔အသံေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အက္ဆစ္ကဲ့သို႔ပူေလာင္လြန္းလွတယ္.... သူနဲ႔ေစ့စပ္ထားတဲ့သူနဲ႔ စကားေျပာတာက လိုတာထက္ပိုၿပီး Over ေတြမ်ားျဖစ္ေနသလားပဲ...

"ဒါဆိုညက်ရင္ Joongie ကိုလာေခၚမွာလား ေျပာ"

သူဒီညလဲအျပင္ထြက္ဦးမယ္ေပါ့... ၿပီးရင္ညအခ်ိန္မေတာ္မွ ျပန္လာတတ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္အျမဲတမ္းသူ႔ကိုေစာင့္ေနရတာ... သူအရမ္းေျခလွမ္းေတြပ်က္တာ သိေနေပမယ့္ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ အကုန္ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့တယ္....

"Joongie ေစာင့္ေနမွာေနာ္ ေနာက္မက်ေစနဲ႔ ဒါပဲ"

ဖုန္းေျပာၿပီးတာေတာင္ ေပ်ာ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးက ေပ်ာက္မသြားပဲ တစိမ့္စိမ့္ၾကည္ႏူးေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ပံုေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ရင္နာစရာပါပဲ...

"Yun ငါဒီေန႔အျပင္သြားမွာ"

အသိေပးရံုေလာက္သာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာတာ ကၽြန္ေတာ္သိတာပဲ... မသြားပါနဲ႔လို႔ တားျမစ္ပိုင္ခြင့္လဲကၽြန္ေတာ့္မွာမရွိခဲ့....

"သြားေပါ့ Jae ရယ္ အရမ္းႀကီးေတာ့မိုးခ်ဳပ္မေနနဲ႔"

"အင္းပါ ညစာကိုမင္းဘာသာအဆင္ေျပသလို စားလိုက္ေနာ္"

Awww Jae ရယ္... ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ညစာအတြက္မ်ား စိုးရိမ္ေပးေနေသးတာလား...???  အရင္တည္းကကိုယ့္ဘာသာ ခ်က္စားေနရတာ.... ကၽြန္ေတာ္လာေနတာ သူ႔မိဘေတြျပန္သိမွာစိုးလို႔ သူ႔အိမ္ကခိုင္းတဲ့သူေတြကို အကုန္ျပန္လႊတ္ထားတဲ့အတြက္ အိမ္ေ၀ယ်ာ၀စၥနဲ႔ အခ်က္အျပဳတ္က ကၽြန္ေတာ့္တာ၀န္ျဖစ္လာတယ္ေလ..

Jae ဆိုတာလဲ ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊးမီးမေလာင္ ေမြးထားလို႔လားမသိ.... ဘာအလုပ္မွမလုပ္တတ္သလို လုပ္ခ်င္စိတ္လဲမရွိခဲ့... သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္ကပဲ မေနႏိုင္လို႔ သူ႔အ၀တ္ကအစ ေလၽွာ္ေပးေနရတာ...