~~Hüzün Kokulu Satırlar ~~

3. Bölüm: Sen Köşesi ~~

Merhaba canlarım!

Dışarıda tam bir melankoliye bağlama havası varken amansız bir acı var benim de içimde. Eh bu da kalemime yansıyor ister istemez... Bilin, ona göre okuyun, sonra bana laf etmeyin :)

Bölüm ithafı hep yanımda olan, canım Merve Nur Güney'e. mrvnr1905 <3

Multimedia'daki şarkıyı dinleyin! Halil Sezai - Galata ~~

Keyifli okumalar!

***

Galata Köprüsü'nün üzerindeyiz, martılar, gemiler, masmavi deniz ve ışıl ışıl güneş var arka fonda. Kolun belime dolanmış, yüzüm göğsüne yaslı, sımsıkı sarmışız birbirimizi... Şip şak fotoğraf çeken amcalardan biri de ölümsüzleştirmiş o anımızı... Ama yine de kurtaramamış kimse aşkımızı...

Şimdi ellerimin arasında duruyor o fotoğraf. Yüzünün her bir noktasında geziniyor parmak uçlarım. Acıyla sıkışıyor yüreğim... Seni andıkça, senli anıları hatırladıkça kanıyorum. Haykırmak, tüm dünyaya sövmek istiyorum! Tek bir fotoğraf mı kalacaktı senden geriye? Onca sevişin, onca yılın sonu bu muydu?..

Kabul etmek istemiyorum!

Olmuyor!

Ben, istesem de seni unutamıyorum...

Gözlerimden yaşlar süzülürken içimden bir ses, yırt at tüm fotoğrafları, sil gitsin geçmişi, diyor. Odanın dört bir yanına dağılan sana dair ne varsa bir araya getiriyorum. Elimde çakmağım, tek bir kıvılcımı bekliyor silinmek için geçmişim, ama ahmak kalbim boyun eğmiyor aklıma. Daha büyük bir özlemle sarılıyor senden kalan hiçliğe...

Bir sigara daha yakıyorum. İçime dolan dumanı kabul etmiyor artık ciğerlerim. Öksürüklerime karışan kan damlaları hiç iyiye işaret değil ama aldırmıyorum... Odamın hali ben gibi, perişan. Sigaraya eş nem ve rutubet kokusu nüfuz ediyor ciğerlerime. Biliyorum böyle gitmez. Böyle olmamalı ama engel olamıyorum kalbime. Söküp atamıyorum içimdeki acıyı bir türlü...

Nefes alamadığımı hissettiğim her an yatağın sen köşesine kıvrılıyorum. Giderken üzerinden çıkarıp attığın tişörtünü kokluyorum. Duyumsamak istediğim tek koku bu... Ama en büyük korkum gerçekleşiyor, yavaş yavaş siliniyor kokun da... Unutmaktan çok korkuyorum. Hatıraların, kokun olmadan nasıl yaşarım?..

Yaşayamam! Biliyorum...

İşte tam bu sebepten gittiğin günden beri yok hiçbir şeyin önemi. Yalnızca sensizlik...
Bana bıraktıklarının gölgesindeyim. Doğan her günde sensizliğin acısıyla yavaş yavaş tükenip gidiyorum...

***

Özelden yapılan yorumlara istinaden söylemek istiyorum ki bu hikaye hep böyle ilerleyecek. Her yeni bölümde yeni bir hüzün olacak. O yüzden bunu bilerek devam edin ya da etmeyin...

Unutmadan! Yorumlarınızı bırakmayı unutmayın! :)

Aşağıya bana ulaşabileceğiniz sosyal medya hesap bilgilerini bırakıyorum. Tıklanabilir linkler profilimde! :)

Yeniden görüşünceye dek kendinize çok ama çok iyi bakın! <3

Aslı Yılmaz'dan Hikayeler -MyReaL-

https://www.facebook.com/groups/1483907988572435/

https://www.facebook.com/AsliYilmazMyreal

https://instagram.com/myreal03/

https://twitter.com/MyReaLAsli

https://myreal03.blogspot.com

https://ask.fm/MyReaL03

Kocaman Sevgilerimle,

MyReaL