Gözlerimi açtığımda yabancı ama bir o kadar da tanıdık bir yataktaydım. Tenime değen sıcak teniyle mayışıp tekrar gözlerimi kapattım. Fakat uyku bulutlarım dağılıp bulunduğum ortamın farkına vardığımda tekrar gözlerimi açtım.
En son hatırladığım şey onun dudaklarına yapıştığım andı. Düşündükçe bulutlar dağılıyor, olanlar netleşiyordu. Dakikalarca öpüştükten sonra kendimizi yatakta bulmuştuk.
Sevgili olduğumuz zaman birbirimize asla öylesine dokunmamıştık biz. Bizim için adı aşk yapmaktı. Birbirimize dokunduğumuzda içgüdülerimizle hareket etmiyorduk. Ellerimiz değil kalbimiz dokunuyordu. Açlıkla değil aşkla öpüyorduk birbirimizi.
Belki de 'biz' olmamızın en büyük sebebi buydu. İkimiz de birbirimizin ilişkiden beklentilerini biliyorduk. Empati yaparak hareket ediyorduk. Her zaman ben onu, o da beni mutlu etmek için çabalıyordu. Diğerimiz güldüğünde gülebiliyorduk sadece.
Ona dokunduğum anlarda düşündüğüm tek şey geçmişimiz oldu. Kocaman bir aşk yaşamak yerine birkaç yılı kaybetmiştik. Ama ona sarılabildiğim için kazanmış hissediyordum.
"Chanyeol? Uyandın mı?"
"Hmhm, günaydın sevgilim."
Gözlerime aşkla bakıyordu. O an en çok özlediğim şeyin bu olduğunu fark ettim. Gözlerindeki aşkı görmek beni iyileştiriyordu.
Yavaşça yaklaşıp dudaklarımızı birleştirdim. İçimdeki özlem ona dokundukça sanki daha da büyüyordu.
"Canın acıyor mu?"
"Ben erkeğim Chanyeol. Üstte olduğun için bana kız gibi mi davranacaksın?"
"Tabi ki hayır sevgilim."
Bana sarılmak için kıpırdandığında yüzünü buruşturdu. Baktığımı anlayınca tekrar gülümseyip kollarını etrafıma sardı.
"Bu tatlı bir acı ve hoşuma gidiyor. Seni özledim."
Kollarımı etrafına daha sıkı sarıp kokusunu içime çektim.
"Seni özledim Yifan. Çok özledim."
Neredeyse üç saatimizi birbirimize sarılarak geçirdik. Birbirimizin saçlarına ve yüzüne dokunarak, defalarca kez öpüşerek.. Yıllardır hayal ettiğim şeydi bu. Onunla tüm gün yataktan çıkmadığımı düşünürdüm.
"Film izlemek ister misin?"
"Gerçekten burada mı yaşayacaksın Yifan? Neden böyle bir şey yaptın?"
"Daha fazla ayrı kalamayız. Yarım yaşamak zor Chanyeol. Tamamlandık işte. Sence de böylesi daha iyi değil mi?"
Gerçekten tamamlanmış hissediyordum. Bu yüzden sadece başımı sallayıp iyice sokuldum.
Bir süre sonra yataktan kalkıp duşa girdik. Birlikte, özlediği bir şeyi yapmak istediğini söyledi. Tabi ki bütün bir günüm sadece ona ait olacaktı.
Dolabından bir şeyler alıp üzerime geçirdim. Çoktan giyinip mutfağa gitmişti.
"Ne yapıyorsun?"
"Tüm malzemeleri çıkardım. Dolaptan böğürtlen reçeli çıkarır mısın?"
Gülümseyerek dolaba yöneldim. Reçeli aldıktan sonra dolapta gördüğüm şey için tekrar kapağı açtım.
"Hala ekmeğin üzerine çikolata sürüp yiyor musun?"
"Yokluğun dışında hayatımda her şey aynıydı sevgilim."
