CHAPTER THIRTY FIVE

331 10 4
                                    

Zylie POV

Masakit pala talaga ang maging mag isa, alam ko na ang pakiramdam na ito noon, pero bakit???

Bakit ang sakit lang na pakiramdam ko lahat ng tao may itinatago sa akin, lahat sila may tinatagong sikreto na kung saan konektado ako....

****

Matapos ko marinig na aayain ni tanda si jake para mag usap ay naramdaman ko ang katahimikan, its a sign that I'm alone at this room, to tell you the truth guys, I want to open my eyes already, Im so bored here lying in a bed here in a empty room....

Gusto ko ng bumangon, pero bakit ganun, may kung anong mabigat sa loob ko na di ko kayang bumangon....

Buong araw wala akong ginawa kunv di ang subukan kung makakabangon ako diito sa lintek na kama na ito!!!!

But then I realize that what I've done the whole day is useless, this day pass by like I never exist here in room....

Maybe its already evening, I feel the chills that touches my skin, this day pass that my friends never came here to take a visit to me, My gosh!!! Is there any thrill with this life???



I stop talking to myself when I feel there is someone here in my room....


" baby zy.... Bakit ang daya mo!?!?" Sabi ni tanda???


Psh siya lang naman ang tumatawag sa akin ng baby except mom of course....



"Ang dami dami mong pwedeng manahin pero bakit yung kay lola pa!?!?... Alam mo bang nung malaman ko na na naipasa sayo ni lola ang sakit niya.... Wala akong ginawa kung di ang sisihin siya?" Sabi ni tanda, salita lang siya ng salita pero di ko makuha ang gusto niyang sabihin....




"Alzheimer's disease is a very serious condition, haist kaya mo siguro nakuha yun kasi seryoso ka masyado eh, yan tuloy nag tugma pa tuloy kayo ng sakit mo...." Hindi ko na alam ang gagawin ko, di na ma absorb ng utak ko ang sinasabi ni kuya

" Nagdadalawang isip pa ako kung sasabihin ko ba kay mama ang kondisyon mo, alam mo naman yun, OA pagdating sa ating dalawa, ayaw kong makita na madepress siya, pero ayaw ko rin ipagkait sa kanya yung chance na maalagaan ka niya, kaya please lang baby please wake up already, we miss you badly, gusto kong ipakita mo sa mga doktor na iyon na mali sila, na wala kang sakit.....kasi ang sakit lang isipin na sa di inaasahang panahon nagkaroon ka pa ng ganitong.... Argh!!! I hate it, I hate to admit that your sick with that bullsh*t disease.... It is not fair" sabi ni tanda, gustong gusto ko ng umiyak....



"Hey baby zy, are you crying??? Shhh don't cry please, I know you hear me right now but please have strength you need that to fight...shhh stop crying please kuya is hurting right now"sabi ni tanda


Right now, I really want to wake up, I wanna wake up with this nightmare of mine, I can't believe of what I have heard from my brother, having that curse, tear me up...


Yes instead of disease, I called it a curse, why? It is because I witness how my Grandma suffered from that, and seeing her in that condition hurts me.... Seeing her.... forgetting the memories she treasure in life, every inch of her is missing, and right now I imagine my self in that condition , how I pity myself....


" wait baby zy, I need to answer this call first, its mom by the way...." Sabi ni kuya....

I heard the door locked, and once again I'm alone, Can I just die? Dying is more great for me that having a Alzheimer's disease...

****

Zander POV

My sister just came to her senses, magus ng na siya sa ilang araw na pagkaka comatose niya, sa ngayon may mga test na ginagawa sa kanya to make sure na kaya na niyang makapag byahe...

Barkadang Brokers Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon