Chapter 16
Firah's POV
"Firah! Firah!" Sigaw ni kuya Tanix mula sa likod ko, kilalang kilala ko na boses niya noh! Psh!
"Ano na naman kuya?" Inis na sabi ko kay kuya. Eh kasi eh mamaya may kailangan pala toh!
"Si dad...." Omaygash kinabahan bigla ako dun ah
"Si dad....firah...." Halaaaaa ano ba nangyare?
"Kuya! Ano?! Anong nangyare bakit ka umiiyak?" Huhuhuhu. Naiiyak na rin tuloy ako
"Wala na siya Firah...wala na si dad"
"Kuya masamang biro toh ah! Walang namang ganyanan." Naluluha na ako
"Totoo Firah...wala na si dad! Maniwala ka na please!" No hindi pwede
"NOOOOO!" Tumakbo na ako pagtapos niyang sabihin yun. Hindi pwede. Dad bakit? Huhuhuhu...
Bakit kasi dad? Pano na si mommy? Daddy naman ehhhhh
"Firah sumakay ka na!" Sigaw ni kuya Tanix
Kaya ko na bang harapin si dad? No....hindi ko kaya. Pero kailangan.
--------------------------
(Hospital)
Pagdating namin sa hospital nakita ko kaagad si mom na umiiyak. Naiiyak na rin tuloy ako.
"Mommy anong nangyari kay dad?" Ako
"Anak, iniwan na tayo ng dad mo....wala na siya pumunta na kay god"
"Asan si dad?" Ako
"Nasa morgue anak...." Mangiyak ngiyak na sabi ni mom
Pagtapos sabihin ni mom yun, wala na parang bumagsak na ung mundo ko.
Ewan ko pero biglang lumakad ung mga paa ko...hindi ko alam kung saan ako pupunta.
Pero gustong-gusto ko makapagisip...
Napadpad ako sa may park...hindi ko alam kung anong park toh, pero wala pang mga tao dito.
Nung bata ako, lagi kaming nagpupunta ni dad sa park. Tapos kumakain kami ng ice cream.....minsan naman kasama namin sila mom. Naglalaro kami ni dad ng saw saw suka nun.Tapos lagi niya akong pinipiggy back ride noon.
Ngayong dalaga naman ako...lagi niya akong dinadalaw sa kwarto ko kung okay ba ako. Tapos minsan naman pag may time siya, at hindi busy sa school pumupunta kami ng mall. Kahit na ang tagal tagal ko mamili ng damit, hala sige, kahit saan sinasamahan ako ni dad.
Dad alam mo kung nasaan ka man ngayon, miss na miss na miss na miss na kita. Dad naman kasi bakit iniwan mo na kami agad? Pano na si mommy? Baka hindi niya kayanin. Dad naman eh. Alam mo namang kailangan ka ng pamilya dad eh tapos mawawala ka na agad.
Sana....sana ako na lang talaga yung nacomma. Sana ako na lang yung namatay, para naman diba kahit papaano buhay pa rin si dad. Hindi naman ako malaking kawalan eh. Pano na kami? Sino nang mamamahala sa school?
Si tita? Kapatid ni dad...ayoko masungit yun. Im sure mangungupit un. Sayang naman ung hirap ni dad diba?
Kasi naman dad eh. Huhuhuhu i hate you na tuloy! Bat mo kasi kami iniwan? Dad sana lumaban kapa. Hindi mo ba kami mamimiss dad?
Wala na akong ibang nagawa kung hindi umiyak...
Sino ba kasing hindi maiiyak, nawala ung pinaka mamahal mo sa buhay...
Kayo ba mga readers ah! Pag may namatay sainyo umiiyak kayo diba?
Masakit kasi mawalan, lalo na kung pamilya mo ito....sana kasi ako na lang! Bwisit na iphone seven na yan eh! Kakainis! Dapat ako na lang yung bumili, hindi ko na dapat sinama si dad.
Kasalanan ko toh eh! Kasalanan ko lahat ng ito! Nakakainis!
"Dapat ako na lang yung namatay!!!" Sigaw ko sa park...wala akong mapaglabasan ng loob! Nakakainis! Bwisit!
Eto na naman umiiyak na naman ako...lagi na lang ba? Bakit kasi hindi maubos yung luha natin sa katawan eh. Ayoko ng ganito, yung umiiyak! Lagi na lang kasi eh.
"Firah iiyak mo lang yan...eto ice cream" sabi ni....sabi ni.... Shin
Isa pa toh eh! Bakit na naman siya andito?! Kainis
"Sorry Firah kung kinakausap kita ngayon....ayoko lang nakikita kang umiiyak. Sorry... Bat ka ba kasi umiiyak?" Psh
No comment.
"Firah....sige na please sabihin mo kung anong problema mo sakin, para kahit konti mabawasan yan" sabi sakin ni Shin
Ewan ko pero parang biglang bumalik yung dating Shin na nakilala ko.
"Firah please...kahit ngayon lang. Ayokong nakikita kang malungkot eh." Shin ba ka ba ganyan? Huhuhu parang nakonsensya ako sa ginawa ko noon
"Shin....sorry, sorry kung ang babaw babaw kung bakit ayaw na kitang maging kaibigan sorry." Si shin kasi eh
"Ok lang Firah...so friends?" Ano? Ano isasagot ko?
"S-sige fr-friends" hayyyy wala ng bawian
"Wala ng bawian ah? So ano ng nagyari? Bat ka umiiyak?" Hayyy Shin kung alam mo lang
"Kasi Shin si dad...." Eto na naman ung mga luha ko! Kainis! "Kasi Shin wala na...wala na si dad, iniwan na niya kami!" Sunod sunod na naman ung mga luha kong pumapatak! Shems! Hindi ba sila napapagod?
"Kasi Shin ako, ako yung may kasalanan ng lahat. Shin dahil sakin kung bakit namatay si dad! Kasalanan ko toh! Bakit kasi siya pa yung nacomma tapos yung namatay?! Dapat ako na lang..." Hinang hina na ako....dad naman kasi ehhhh
"Firah, look, hindi mo kasalanan yun....baka siguro eto na talaga yung time na gusto na siang kunin ni Lord. Firah siguro kaya lang ganun kasi baka gusto ni Lord na matutunan nating mamuhay ng wala ang dad mo. Pagsubok lang toh Firah...." Baka nga pagsubok kang talaga toh.
"Firah tara na sa bahay niyo hatod na kita....gabi na oh, mahamugan ka pa" sabi ni Shin
Pumunta na kami sa driver niya then hinatid na niya ako pauwi
====================================================
A/N: Halaaaaa pano na thos wala na yung dad ni Firah
Pagsubok lang toh! Go Firah kaya mo yan
BINABASA MO ANG
Dont Say Goobye | On-Going |
Teen Fiction"Marami mang pagsubok sa ating buhay, whether its about love, family or friendship, we should not give up about it. As long as we're alive there's hope." Sabi ng babaeng nagngangalang Firah. Siya yung babaeng sasaya,maiinlove,mahihirapan,iiyak..per...
