Fake Love

Change

Ολα έγιναν τοσο γρηγορα που δε πρόλαβα καν να το καταλάβω. Βρισκόμουν ηδη στο καινούριο μου δωμάτιο, με τους γονεις μου και τον αδερφό μου. Βρισκόμουν στην καινουρια μου ζωη.

Σημερα ειναι η πρωτη μου μερα στο καινούριο μου σχολείο και ειναι οσο αγχωτική περίμενα να ήταν. Ετοιμάστηκα γρηγορα φορώντας τα καλα μου και στο χερι μου πηρα μια τσάντα. Κατέβηκα κατω, τσίμπησα μια βάφλας απο το τραπέζι, φίλησα τη μητέρα μου και βγήκα γρηγορα απο το σπιτι. Ο ήλιος είχε βγει αλλα το κρύο κυριαρχούσε και παλι. Περπάτησα λιγο πιο γρηγορα για να μην αργήσω.

Οταν έφτασα στην είσοδο του καινούργιου μου σχολειου, αντίκρισα ενα τεράστιο κτήριο και εκατοντάδες νέοι να βρίσκονται στην αυλή του. Με δειλία μπήκα μεσα και κάθησα σε ενα παγκάκι μέχρι να μας φωνάξει στις τάξεις. Καθώς καθόμουν εντόπισα ενα ζευγάρι γαλανά ματια να κοιτάει επίμονα προς το μέρος μου. Ήταν ενα ομορφο αγορι, με καστανόξανθα μαλλιά και έντονο βλέμμα. Γύρω του εκτείνονται ενα τσούρμο απο κοριτσια που τους έτρεχαν τα σάλια. Δε χρειάστηκε πολυ ωρα για να καταλάβω ότι ήταν απο τα fuckboy του σχολείου. Ξαφνικά άκουσα απο τα μεγάφωνα να φωνάζουν τα παιδια και να τα βάζουν στις τάξεις. Οταν άκουσα το δικό μου έτρεξα στην τάξη μου και έκατσα σε ενα κενό θρανίο. Μετα απο λιγο ένιωσα ενα βλέμμα πάνω μου. Κοίταξα τριγύρω και τον ειδα. Εκείνον. Εκανε μια γύρα και κατέληξε να κάτσει πίσω μου. Γύρισα μπροστα και συνέχισα την ωρα του μαθήματος ήρεμη.

Άκουσα το κουδούνι της τελευταίας ώρας να χτυπάει και βάλθηκα να βγω έξω. Πριν βγω απο την πόρτα ενα χερι με τράβηξε απαλά πίσω.
"Αλεξ." Μου λεει και μου δίνει το χερι του.
Κόλλησα για λιγο. Με κοιτούσε μεσα στα ματια περιμενωντας για απάντηση.
"Μπονι." Του απάντησα, τραυλιζωντας.
"Χάρηκα." Μου απάντησε και ενα χαμογελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του.

Τραβήχτηκα και χάθηκα μεσα στο πλήθος ψάχνοντας για την έξοδο. Βγήκα έξω απο το κτήριο και στη συνέχεια βρέθηκα πάνω σε έναν νεαρό που καταλαθος καταπατησα.

"Συγνωμη" ειπα οσο ποιο ευγενικά μπορούσα. Γύρισε προς το μέρος μου και χαμογέλασα ελαφρά.
"Δε πειραζει. Ειμαι ο Ντέρεκ."
"Εμ, Μπόνι" του ειπα προσπαθώντας να κανω μια χειραψία.
Μου έκλεισε το μάτι και έφυγε με την παρέα του. <Ήταν αρκετά συμπαθητικός> σκέφτηκα.

Καθώς πήγαινα σπιτι, άκουσα κάποιον να με φωνάζει. Ήταν ο Αλεξ.
"Τι κανεις εδώ;" του λεω.
"Σε έψαχνα." Μου λεει χαμογελώντας.
"Α, και ποιος ο λόγος;" ειπα προφανώς απορρημενη.
"Δε ξερω. Ίσως απλα έχεις κάτι ελκυστικό πάνω σου που με τράβηξε" ειπε κοιτώντας με κατάματα.
"Μα μόλις γνωριστήκαμε. Δε με ξερεις καν!" Ειπα και γέλασα ελαφρά.
"Ίσως να σε έψαχνα για να γνωριστούμε"
Κοίταξα χαμηλά και τελικα του ειπα:
"Λοιπόν τι θες να μάθεις;"
"Ουουυ, βιάζεσαι πολυ. Στις 7 μπορούμε να γνωριστούμε όσο θες." Ειπε γελώντας και ανταπέδωσα με ενα ζεστό χαμόγελο.