Fake Love

Move On

Ξύπνησα το πρωί και άρχισα να ετοιμάζομαι για το σχολείο. Μόλις ήμουν έτοιμη κατέβηκα κατω και βγήκα γρηγορα έξω χωρίς να με καταλαβει κανεις. Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν.
"Απο ποιον τρέχεις;" ακουω την φωνή της Τρεις. Ήταν με ένα αγορι, μάλλον ο Bill. Κομψός, ψηλός κρατώντας την κοπέλα του αγκαλιά.
"Εμ απο κανέναν. Απλα ξύπνησα λιγο αναστατωμένη. Παμε;" ειπα και εκανα νοημα για να φύγουμε.
"Περίμενα να ήσουν πιο ανήσυχη, η Τρεις μου είχε πει ποσό σαρεσει ο Αλεξ" ειπε ο Βill και ένας κόμπος δημιουργήθηκε στο στομάχι μου.
"Τι εννοείς;" λεω προσπαθώντας να μιλήσω.
"Δεν ξερεις;"
"Τι να ξερω;" λεω σχεδον φωνάζοντας.
"Τωρα θα μαθεις." Λεει και δείχνει τον Αλεξ που μόλις μπήκε στο σχολείο.
Έτρεξα λιγο πιο γρηγορα για να τον προλάβω αλλα μόλις μπήκα μεσα η όψη του εξαφανίστηκε. Τα ματια μου τον έψαξαν στην αυλή ομως δεν τον βρήκαν πουθενά. Ο κόμπος στο στομάχι μου γινόταν όλο και πιο σφιχτός. Το κουδούνι χτύπησε και κατευθύνθηκα στην τάξη μου. Ο Αλεξ δεν έκατσε πίσω μου σημερα, έκατσα οσο πιο μακρια μου μπορούσε. Μισώ οταν βρίσκεται μακρια μου..
Δε μπόρεσα να παρακουλουθησω ουτε στιγμη στο μάθημα. Το μυαλό μου ήταν συνέχεια σε αυτον. Στα διαλείμματα δεν βρισκόταν πουθενά και η μονη ευκαιρία που μου είχε μείνει ήταν οταν σχολασουμε
Το τελευταίο κουδούνι χτύπησε και ο Αλεξ βγήκε πρώτος απο την τάξη και έτρεξα πίσω του. Του έπιασα το χερι και τον τράβηξα.
"Τι έχεις πάθει;" του φωνάζω και αυτός τραβάει το χερι του και τρέχει ακόμα πιο γρηγορα. Τον ακολούθησα ωσπου βγήκε έξω απο το σχολείο, οταν ξαφνικά γύρισε προς το μέρος μου.
"Θα σταματήσεις να με ακολουθείς;" μου λεει και το βλέμμα του αγρίεψε.
"Οχι μέχρι να μου πεις τι συμβαίνει." Του λεω και τον κοιτάω το ίδιο αγριεμένη.
"Τι συμβαίνει;"
"Ήλπιζα να μου απαντούσες εσυ." Απανταω ενοχλημένη.
"Τιποτα που χρειαζεται να ξερεις." Λεει και τα ματια κοιτάζουν τα δικά μου επίμονα.
Τον πλησίασα και του έπιασα το χερι απαλά. Με το αλλο χερι μου άγγιξα το κεφάλι του και τον έφερα το δικό μου πιο κοντα ώστε να μπορέσω να αγγίξω τα χείλη του. Τραβήχτηκε απότομα και συνέχισε να περπατάει ευθεία. Περπάτησα πιο γρηγορα ωσπου να τον φτάσω. Μπήκα μπροστα του και με το χερι μου έπιασα το δικό πιο σφιχτά αυτη τη φορα.
"Αλεξ. Για όνομα του θεού! Αν δε μου πεις τι συμβαίνει αυτη τη στιγμη, θα με χάσεις οριστικά." Τα ματια μπυ γέμισαν οργή και έσφιξα το χερι του παραπάνω απ οσο ήθελα.
"Φεύγω, Μπονι. Φεύγω!" Ειπε και τράβηξε το χερι του.
Πέρασε απο διπλα μου και έστριψε μεσα σε ενα στενό. Δεν είχα καταλαβει τι εννοούσε οταν έλεγε πως έφευγε. Και που πηγαινε; Είχα τόσα πολλα ερωτήματα και το κεφάλι μου κόντευε να εκραγεί. Με δειλά βήματα έστριψα στο στενό που έστριψε πριν λίγα δευτερόλεπτα ο Αλεξ. Μπήκε σε ενα μεγάλο σπιτι με μεγάλη αυλή γεμάτη κούτες. Πλησίασα λιγο περισσότερο και μπορούσα να διακρίνω καθαρά ενα φορτηγών μεταφορών παρκαρισμένο έξω απο το σπιτι. Τα πόδια μου έτρεμαν και η καρδιά μου κόπηκε στα δυο. Έφευγε απο την πόλη. Και απο τη ζωη μου.