Fake Love

In love with him?

Οι ώρες περνούσαν τοσο αργά και ανυπομονησία μου για το ραντεβού, όλο κι αυξανόταν. Οταν το ρολόι κόντευε 7, βάλθηκα να ετοιμαστώ και βγήκα έξω απο το σπιτι βιαστικά. Πήγα στη γωνία που μιλήσαμε και περίμενα να εμφανιστεί.
Έχουν περάσει γύρω στα 20 λεπτά και δεν είχε περάσει κανεις. Με έστησε. Ήθελα τοσο πολυ να φύγω αλλα κάτι με κρατούσε εκει. Ίσως να ήταν το ότι ήθελα πολυ να γνωρίσω τον Αλεξ. Κάτι μου είχε κανει "κλικ" σε αυτο το άτομο. Μεσα μου δε τον ένιωθα σαν έναν απλα περαστικό και δε νομιζω να κατέληγε καλα αυτη η ιστορία..
"Μπόνι!" Άκουσα κάποιον να φωνάζει πίσω μου. Γύρισα και ειδα τον Αλεξ. Τα δυο του ματια έλαμπαν απο χαρα λες και του χάρισαν τον ουρανό. Χαμογέλασα και τον πλησίασα δειλά.
"Άργησα;" ρωτάει ξέροντας ηδη την απάντηση.
Βλεπω το ρολόι μου που έλεγε 7:40 και γνέφω καταφατικά προφανώς ενοχλημένη.
"Ήθελα να δω αν θα με περίμενες." Ειπε στρέφοντας το βλέμμα του ψηλά.
"Για εσενα θα μπορούσα να περιμενω πολυ περισσότερα απο 40 λεπτά" ειπα χωρίς να καταλαβαίνω τι έλεγα.
Χαμογέλασε πονηρά και με καθοδήγησε σε ενα μικρό παρκάκι δυο τετράγωνα παρακάτω. Μου μιλούσε τοσο όμορφα και εμαθα τόσα πολλα πραγματα γι αυτον. Καθ' όλη τη διάρκεια της συζήτησης μια ερώτηση έτρωγε το μυαλό μου, ώσπου δεν άντεξα αλλο!
"Μάλλον θα φανώ αδιάκριτη αλλα δε με νοιαζει και πολυ. Έχεις κοπέλα ή βρίσκεσαι σε κάποιου είδους σχέσης;" ρώτησα ευχοντας να μπορούσα να πάρω τα λόγια μου πίσω.
"Μπα. Δεν ειμαι πολυ τύπος της σχέσης. Ασε που με το ζόρι κρατάνε έναν μήνα." Ειπε μιλώντας με αποφασιστικότητα.
"Κι αν βρεις την κατάλληλη;"
"Την εχω βρει ηδη" ειπε και με κοίταξε βαθια στα ματια.
Γύρισα και κοίταξα απο την αλλη και χαμογέλασα.
"Ξερω πως γελάς αυτη τη στιγμη δε χρειαζεται να κρύβεσαι" ειπε και γέλασε ελαφρά.
Γύρισα και τον κοιτάξα με δειλία και του χαμογέλασα θερμά.
"Εισαι χαριτωμένη." Μου πέρασε μια τούφα πίσω απο το αφτι μου και κοίταξε επίμονα τα χείλη μου.
Ήθελα πολυ να τον φιλησω, ομως ήξερα πως γι αυτον δε θα σήμαινε και πολλα. Ομως τα "θελω" μου ειναι πιο δυνατά απο τα "πρεπει" μου.
Και τον φίλησα αργά και απαλά. Δε κράτησε πολυ, ομως εμενα αυτα τα δευτερόλεπτα σημαίναν τόσα πολλα για εμενα. Αυτός δεν έδειξε να ενδιαφέρεται. Μετάνιωσα για αυτο που εκανα και κοίταξα απότομα απο την αλλη πλευρά. Το χερι του "σκέπασε" το δικό μου και με το αλλο έφερε την παλάμη του στο πρόσωπο μου και με γύρισε ώστε να τον κοιτάξω. Με έφερε πιο κοντα του και με πήρε αγκαλιά χωρίς να πει τιποτα. Αλήθεια ήθελα να πει κάτι. Κάτι να καθησυχάσει. Αλλα δε πειραζει, αλήθεια. Γιατι στα ματια του έλεγε όσα ήθελα να ακούσω.