#Kabanata7

245 17 3
                                    

"Wala pa lang feelings para sa akin ha," bulong niya. "Patunayan mong totoo yan ha," sabi pa niya.

"Challenge accepted, and you don't need to teach me how to drive. I can manage," sabi ko.

"Don't worry. Bukas pa naman magsta-start yung challenge, c'mon, I'll teach you."

"Ayoko. No! Ayokong may iba na makakita sa atin na nandito na magkasama. Baka isipin nila na isa na naman ako sa na biktima mo!" Sinabi ko kay Marco ng may halong inis.

"Ano? Anong biktima? Anong pinagsasasabi mo?" Gulong gulo niyang tanong.

"Ate, I'll just play at the Deal or No Deal," sabi ni Kirby. Then he made his way papunta don.

"Wag ka ngang painonsente jan. Dami mong nilalandi araw-araw."

"Paglandi na ba ang tawag dun, Kisses? Hindi ba pag-entertain lang?"

"Paglandi yun. If it's entertainment, why would you go hold hands or umakbay sa mga babae?"

"I'll admit it. Ginagawa ko yun pero hindi ako playboy. I'm just clingy. Can you just get my point? Hindi ako malandi," naiinis na sabi niya.

"Clingy? Talaga ba? Akala mo ba hindi ako nakakapagbasa ng mga 'I love you' mo sa mga babae?"

"My ghad, Kisses. Can't you move on? That was so last year!"

"Yes, I can't move on! Because you don't know how much it hurts. Hindi mo alam kung paano nawasak ang puso ko. Hindi mo alam kasi wala ka naman pakielam! All you know are girls!" I made my way to find Kirby. "Kirby, let's go home. It's getting late, I hope you enjoyed," sabi ko ng mejo naluluha.

"Ate, can we buy fries?" Tanong niya. I nodded, and we went to Potato Corner.

"Kisses!" Tawag ni Marco, hindi ako lumingon. Napatigil na lang ako. "Ganyan ba talaga tingin mo sa akin? Don't you trust me," sabi pa niya. Pero naglakad lang ako ng dire-diretso.

"Ate Kisses, did Kuya Marco made you cry?"

"No, I'm not crying."

"But I can see your tears are about to fall, ate you sit down," ginawa ko naman. "Ate, I'll protect you. I love you," he kissed me in the lips. How sweet of my little brother.

"I love you too, baby." And tears went down. "Let's go buy french fries," and we walked to the escalator.

Marco:
I'm sorry.

Hindi ako nagreply. Ayoko na. Ayoko ng magpakahulog sa kanya. It's time for me to move on.

People change, feelings fade.

I decided to text Maymay.

Me:
May, it's time. Help me to really move on.

Habang bumibili ng fries, Maymay replied.

Maymay:
Huh? Anong nangyari?

At kinuwento ko lahat sa kanya.

Maymay:
Paano yan? Eh magkaklase pa rin kayo?

Me:
Madami namang tao sa room. Di lang siya ang sa room.

Maymay:
Sigurado ka bang kakayanin mo? Baka maudlot na naman yan ha. Ilang beses mo na sinabi sa akin na ititigil mo ng yang damdamin mong yan.

Me:
Promise. Totoo na talaga 'to. I am sure with my decision. I'll let go of my feelings.

Maymay:
Sabi mo eh. Basta tanggap pa rin naman kita kapag di na naman natuloy yan. Hihihi.

Me:
I am determined. Ayoko na masayang oras ko sa kanya. I don't want regrets na.

Maymay:
I'll never leave you, I'm here to support you on your decision. You go, girl!

Pagbalik ng bahay, I went straight back to my room.

Ayoko na! Pagod na pagod na ako! Wasak na wasak na puso ko! Hindi ko alam kung pakikinggan ko pa ba yung puso ko! Hindi ko alam kung anong sasabihin! Hindi ko alam..... hindi ko alam kung kaya ko nga talagang mabuhay ng wala ka.

Please give me a sign. A sign that will truly motivate me in moving on.

I decided to check what's new on Facebook. Pagkabukas ko pa lamang ay...

Yan na ang nakita ko

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Yan na ang nakita ko. It's really time to let go of the feelings. Time to let go of the heartaches. Time to let go of Marco Gallo.

#UMAASATahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon