Tic, Tac, Even || Evak ✔️

∞ To ∞

Od autorki: Zdycham. Zima to zdecydowanie nie moja pora roku, jest piękna, ale nie służy mi.
Jak u Was?

Nie zabijajcie mnie, że Isak słucha takiej muzyki jak ja. Norweska też jest op, ale nadal słucham tego, czego słuchałam, czyli wszystkiego po trochu z przewagą rocka.

Isak nie mógł wierzyć w swoją głupotę. Przewrócił się przy kimś, w kim się zakochał, zgubił karteczkę, którą miał dzisiaj zostawić. Wszystko zawsze musiał psuć, nic mu nie wychodziło. Może trzeba było skrócić te trzydzieści dni i zabić się już teraz?

Chłopak zamiast iść na biologię, pobiegł za szkołę, gdzie wyciągnął swojego ostatniego papierosa. Chyba nawalił po całości. Skulił się przy ścianie, przeklinając swoje życie i to jakim debilem jest. Blondyn wsadził słuchawki do uszu, przymykając oczy oparł głowę o ścianę. Po chwili poczuł jak ktoś wyjmuje mu słuchawkę z uszu, na momentalnie się spiął.

- Lubię System Of A Down. - odparł Even, który z uśmiechem mówił do Isaka. 

- Ja też. - mruknął pod nosem. Even dokładnie skanował jego twarz, który spokojnie zaciągał się dymem papierosowym. - Chciałeś czegoś?

- Coś chyba Ci wypadło. - blondyn podał młodszemu karteczkę, którą znalazł. Isak drżącą ręką chwycił za papierek, jakby chcąc zapomnieć o tym co stało się na korytarzu. - Wiesz, chcę Ci pomóc. - odparł po dłuższej chwili.

- Słucham? 

- Wiem, że to Ty. I chcę Ci pomóc. I to bardzo. 

- Nie wiem czy dasz radę. - wzruszył ramionami, wyrzucając peta gdzieś daleko.

- Dam radę, piękny. - Even wstał i odszedł w stronę wejścia szkolnego, obracając się jeszcze raz w stronę czerwonego jak burak Isaka. Chłopak momentalnie wyrwał kartkę z notatnika, po czym wbiegł do budynku, zmierzając w stronę szafek. Wsunął karteczkę do szafki Evena, po czym z uśmiechem ruszył w stronę sali od biologi.

Drogi Evenie,

Nawet nie wiesz, że już bardzo mi pomogłeś.
Cieszę się, że uważasz, że jestem piękny.
Jednak ja sądzę troszkę inaczej.
Przepraszam, że tak mało z Tobą mówię, ale jeszcze mnie onieśmielasz.
Isak Valtersen