Coffee Boy •yoonmin•

4

*Jimin*

Myślałem, że serce wyrwie mi się z piersi gdy ten cudny chłopak od kawy, zagadał do mnie..

Mimo to próbowałem odrobinę pożartować, uśmiechnąć się.

Może nie stwierdził, że jestem kompletnym wariatem..

Oby..

Gdy przysiadł się do mojego stolika..

Poczułem, że on naprawdę chce ze mną rozmawiać..

Że, interesuje się mną..

Z początku rozmowa się nie kleiła..

Bałem się, że za chwilę wstanie, podziękuje i wróci do pracy bo uzna mnie za totalną pomyłkę.

Jednak on starał się rozmawiać. Zadawał pytania, uśmiechał się.

Yoongi.

Jakie cudowne imię..

Chciał mnie poznać, spróbować zrozumieć.

Zapytał mnie czemu ciągle siedzę sam. Pytał też o rodzinę i bliskich.

Powiedziałem mu, że jestem z Busan i, że tutaj w Seulu, nie mam żadnej rodziny.

Tak. Wiedziałem, że go okłamuję.

To było dla jego własnego dobra.

Bo gdyby dowiedział się prawdy, uciekł by ode mnie..

A ja tak bardzo potrzebowałem żeby ktoś mnie przytulił.