Dar zihniyetleriyle birlikte geniş yataklarında huzur içinde uyuyan Bay ve Bayan Cabello'nun derin uykusunu hiçbir şey bozamazdı. Ne karanlık sokaklardan gelen kedi sesleri, ne araba kornaları, ne de kızlarının hıçkırıkları.
Bay Cabello, yani Alejandro Cabello, büyük bir şirketin avukatıydı. İşi için her şeyi yapar, ne uğruna olursa olsun hırsı sevginin önüne geçerdi.
Bayan Cabello, yani Sinuhe Cabello, kocasının ona sağladığı imkanlarla yetinmeyi seviyordu. Kocasının tam tersine, hırs duygusundan yoksundu. Evde oturup tüm gün kocasının gömleklerini ütüler, aklına kendi için bir şeyler yapmak gelmezdi.
Ve ailenin "genç hanımefendisi", Camila Cabello. Babasının çalıştığı şirketten de, öz güven yoksunu annesinden de nefret ediyordu. Babasının yaptığı her boktan işi, sanki dünyaya çarpacak olan bir meteoru durdurmuş gibi kutlayan annesini anlayamıyordu. Bir insan bu kadar kör olmamalıydı.
Camila her sabah okula erkenden gidip, eve geç gitmek için kalabildiği tüm "okul sonrası aktiviteleri"ne katılıyordu.
Evde çok durmamaya özen gösteriyor, evde olduğu anlarda da babası ve annesiyle göz teması kurmaktan kaçınıyordu.
Bir gün, Alejandro eve büyük bir sevinçle geldi. Kapıyı açan Sinuhe'ye sırf yapması gerektiği için sarıldı ve yeni aldığı işi dile getirdi.
"JAUREGUI'LERİN KIZI LEZBİYENMİŞ! DUYDUN MU, SINUHE? BU BİZİM İÇİN BİR FIRSAT OLABİLİR."
Jauregui Ailesi Alejandro'nun şirketinin düşmanıydı. Bir aile tüm şirketi yönetiyordu ve Camila'nın kulağına şirketin başına ailenin en genç üyesi, Lauren Jauregui'nin geçeceği çalınmıştı.
"O iğrenç lezbiyen parçasını bir kalemde silip atabileceğimize emin olabilirsin. Ve eğer onlardan kurtulursak ne olur, biliyor musun Sinuhe? Para kazanırız, çok para."
"Bu çok iyi canım." dedi Sinuhe salak bir gülümsemeyle.
Camila yatağında oturup babasının değersiz ve gereksiz düşüncelerini dinliyordu. Oraya çıkıp babasına karşı koyabilirdi. Ona bağırıp, kendisinin sadece bir orospu çocuğu olduğunu, iğrenç dediği lezbiyen kızın kendisinden bin kat daha iyi olduğunu dile getirebilirdi. Sadece gerçekleri söylemiş olurdu.
Ama bu bir işe yaramazdı. Camila yapacağı şeyin bu evde kalmasını istemiyordu. Artık canına yetmişti. Yapacağı şey her yere yayılmalıydı. İnsanlar konuşmalıydı.
Ertesi sabah planını yapmış olmanın verdiği hazla uyanan genç kız, üstünü çabucak giyindi ve evden çıktı.
Okula vardığında üstünü düzeltti. Okulun duvarlarından içeri girer girmez gördüğü ilk kişinin omzuna dokundu ve gülümseyerek şunları söyledi; "Merhaba, ben Camila. Camila Cabello. Alejandro Cabello'nun kızıyım ve lezbiyenim."
Merhaba arkadaşlar, bu yazıp yayınladığım ilk kitabım olacak ve gerçekten çok gerginim.
Birkaç bölüm kısa olmuş ama bölümleri yazıp biriktirdiğim için, uzatamıyorum. Uzatırsam hepsini değiştirmem gerekecek.
O yüzden iki bölümü arka arkaya atıyorum.
Bazı yanlışlarım olabilir, bana bildirirseniz sevinirim..
Umarım okurken keyif alırsınız, oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.
Teşekkürler 🌟
