Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
Lauren derin bir nefes alarak parmaklarını Joshua'nın parmaklarına geçirdi ve arabadan indiler.
Bu onların altıncı buluşmalarıydı.
Siyah gökyüzünün soğuk havasını içine çekerken gözlerini kapadı. Onunlayken aldığı her nefes ciğerlerini yakıyordu. Onunlayken ömrünün yavaş yavaş bittiğini hissediyordu sanki. Çocuğun davranışları bir yana, kendisi olamaması onun canını acıtıyordu.
O gün Joshua'nın da morali bozuktu, her zamanki konuşmalarından eser yoktu. Sadece görevini yapıyor, Lauren'ın elini sıkı sıkı tutuyordu.
Gülümsemeye çalışan bir yüz ifadesiyle Lauren'a döndü. "Daha iki saatimiz var, ne yapmak istersin? Bir şeyler içelim mi?"
Lauren kafasıyla onayladığında yakındaki bir kafeye oturup alkol sipariş ettiler.
Siparişleri geldi. Joshua viskisini bir dikişte içerek kendine gelebilmek için kafasını hafifçe iki yana salladı.
Viskiyi birden içtiği için yüzü kıpkırmızı olmuştu. Kırmızı dudaklarını aradı ve "Lauren..." dedi, "Artık böyle olmak istemiyorum."
"Nasıl?"
"Bilirsin işte, böyle."
"Yani şerefsiz mi?"
"Lauren..."
"Bencil? Sapık? Psikopat? Egolu?"
Joshua kafasını salladı.
"Annem öldü, dün. Aramız hiçbir zaman iyi olmamıştı ama sonuçta, bilirsin ya, annemdi işte. Miraslarını bana ve ablama paylaştırırken... küçük bir not eklemiş benim için."
Durdu. Devam edecek gücü arıyordu sanki.
"Bana kısaca, benden utandığını ve bu işleri bırakmamı söylemiş. İnsanlara karışmamamı, insanlarla oynamamamı. Şuan bu işi bırakmam imkansız çünkü gerçekten paraya ihtiyacım var. Ama artık sana kötü davranmayacağım."
Elini sıkması için Lauren'a uzattı.
"Arkadaş olalım?"
Lauren elini sıktı.
"Arkadaş olalım."
Yaptıkları küçük anlaşma her şeyi değiştirmemişti belki, Lauren hala mutsuzdu, ama en azından artık karşısındaki bir düşman değildi.
Arkasına yaslandı ve bu oyunun işe yarayıp yaramayacağını düşündü. Joshua'yla takılıyor olabilirdi ama basının elinde kızlarla olduğu, onları öptüğü resimler de vardı.
Bu oyun hiçbir şeyi değiştirmeyecekti. Teyzesi boşa kürek çekiyordu.
Sonuçta Lauren'ın kalbi bir kızdaydı ve hiçbir güç bunu değiştiremezdi.
Gece geç bir saate kadar konuştular ve birkaç biradan sonra ikisi de kendilerini daha rahat hissediyorlardı.
Bol bol dertleştiler, bol bol güldür, ağladılar.
Kimi zaman Lauren Joshua'yı avuttu, kimi zaman Joshua Lauren'ı.
Joshua her saniyede bir özür diledi. Lauren hepsine "Önemli değil, artık unutalım." gibisinden cevaplar verdi.
Ve basın tarafından bol bol fotoğrafları çekildi.
Lauren karşısında oturan genç adama baktı, eğer düz olsaydı kesinlikle ona bir şans tanırdı. Çocuk iyi kalbini göstermişti, anlayışlıydı ve sanırım düz kızlar bu tipleri tatlı buluyorlardı?
Ama düz değildi -asla düz olmadığı için isyan etmemişti- ve Camila'ya sahipti.
Camila... Her şey onda başlayıp, onda bitiyordu ve Lauren bu durumdan gayet memnundu.
