9 yıl sonra:
Lauren önündeki küçük kızın uzun saçlarını taramaya başladı. Elini şefkatle saçlarında gezdiriyor, acıtmamak için büyük bir özen gösteriyordu.
Kızın saçının taranması bitince, Lauren saçlarına küçük bir kurdele yerleştirdi. Bu kurdele ona fazlasıyla tanıdıktı.
"Hadi bakalım Camila, artık hazırsın."
Gülümseyen kız, kollarını Lauren'a sardı.
"Teşekkür ederim Lauren Teyze."
Sonra da koşarak babalarının yanına gitti. Joshua kızını kucağına aldı.
"Kimmiş doğum günü kızı? Kimmiş?"
Küçük Camila, "ben, ben" diye bağırırken Matthew Joshua'nın ve onun yanağına birer öpücük kondurdu.
"Misafirler birazdan gelirler, git bak bakalım saçın güzel olmuş mu?"
Küçük Camila'nın gitmesiyle çocuklar Lauren'in yanına oturdular.
"İyi misin?"
"Nasıl hissediyorsun?"
"İstersen kalmayabilirsin."
Lauren kafasını salladı.
"Ben iyiyim çocuklar, gidin ve Mila'yla ilgilenin."
Birbirlerine endişeli bir bakış atan Matthew ve Joshua yine de her zamanki gibi Lauren'ın sözüne uydular.
Birkaç dakika sonra, salon çocuk dolmuştu. Lauren her ne kadar kalmak istese de dayanamıyordu.
Kendini balkona atıp bir sigara yerleştirdi dudaklarına.
İçerdeki neşeli sesleri duydukça içindeki delik giderek büyüyordu.
Camila...
Çocuklar küçük kızlarına bu adı vermişlerdi, ne hoştu.
Küçük Mila'yı çok seviyordu, hatta ona tapıyordu ama kendini "acaba böyle olmasaydı, ne olurdu?" diye düşünmekten alamıyordu.
Onların da bir çocuğu olur muydu?
Küçük Mila'nın adı ne olurdu acaba?
Şimdi bu balkonda Camila'yla gülüşüyor olabilirlerdi.
Ama beraber değillerdi.
Ayrılardı.
Gülüşmüyorlardı.
Ağlıyorlardı.
Lauren onun da yukarılarda bir yerlerde aynı şeyleri düşünüyor olmasını dilerken buldu kendini.
Tanrım, ona cennetinde bir yer aç.
Gözlerini silip içine bir duman daha çekti ve sigarasını balkon demirlerinde söndürdü.
İçeri girdiğinde hediye verme zamanı başlamıştı bile.
Sıra Lauren'a geldiğinde, Küçük Camila'yı kucağına aldı ve eline bir paket tutuşturdu.
"Benden ve... Camila Teyze'nden küçüğüm. Burada olsaydı, seni kucaklamadan duramayacağından eminim. Nice mutlu yıllara."
Küçük kız paketi açtı, içinden üstünde şirin pembe harflerle "Camila" yazan bir bileklik çıktı.
Sevinçle bağırarak bilekliği kolayca bileğine geçirdi ve arkadaşlarına göstermek için onların yanına geri döndü.
Lauren Camila'sını geri istiyordu.
Hayır, onu istemiyordu.
Ona ihtiyacı vardı.
Merhaba, merhaba ve merhaba
Oturuyordum ve gözüm bu kitaba ilişti
Böyle bir bölüm atmak istedim, Camila'sız nasıl oluyor
Lauren neler hissediyor görelim istedim
Duygulandım
Kitabın sonunda demiştim ya, bir gün herkes ölenlerden olacak diye
Fikrimi değiştirdim sanırım
Bir insanı kalbinizde yaşatmaya, ona nefes aldırmaya devam edebilirsiniz
Çok seviyorsanız
Hepinize iyi günler, iyi haftalar, iyi aylar, iyi yıllar
Hatta iyi bir ömür dilerim
Bir gün siz de kendinize bir Camila bulacaksınız
