Hard Habit to Break #Wattys2017

HHB (29)

- Rhian -

"Andyan na sya... Sige na Nadine... Ayusin mo ang sarili mo... Wag na wag kayong iiyak sa harap nya" mahinang sabi ni Mommy pero dinig ko pa din naman ito...

Pagkalabas ko nang kwarto, bumungad sakin si Dad at Nadine.

Dad came from London pa and Nadz is from Pinas...

The last time na nabuo kami ay nung dapat ay kasal namin ni Jason.

Mula nang ma confirm and sakit ko just 2 weeks ago, I heard na minadali sila ni Mommy na lumipad dito...

Para siguro kompleto kami pag namatay ako... dejoke! ✌️

Actually, I'm still well in the outside coz I never been into treatment or something... May mga inaasikaso pa bago ako mag uundergo ng mga procedure like chemotherapy and radiotherapy... There's an option, a surgery to remove the tumor but hindi na sya advised sa case ko dahil malaki na ang bukol sa baga ko... They fear na baka madamage lang ito and may cause more complications.

And according to some people whose been into treatment the struggle is real and may have a big changes in your whole being.

I've been into counciling na for mental ang emotional preparation... And to be honest, ni hindi pako nakakaiyak ni isang beses. Hindi ko din alam kung bakit....

Di gaya nang iba na halos bagsakan ng langit sa nalaman nila... Naging manhid ako.

"Hey guys! What's up?!" Bati ko sa mga ito

"Hey Dad... I miss your belly..." Ani ko sa tatay ko nang makalapit ako sa kanya sabay ko hipo nang malaki nyang tyan...

Nagpakandong na din ako.

"Whiwhi..." Ani ni Nadine at lumapit din ito sakin.

She hugged me so tight and that's the first time that I appreciate her hug...

"Anong ginagawa nyo dito at talagang perfect attendance ang pamilya? Di man lang kayo nagpasabing darating kayo, di sana e nakapang utang ako ng may ipakain ako sa inyo... Alm nyo namang wala akong trabaho..." Biro ko sa mga ito

Si Nadine na alam kong emotional saming lahat ay naririnig ko nang napapasinghap...

"Ok, how's up for pizza?!" Masigla kong tanong sabay taas ko nang kamay

Isa isa ko silang tinignan pero parang nalugi ang mga mukha nila at ni isa ay walang nagtaas ng kamay.

"Ay, away nyo? Hhhhmmmm... Who wants a beer fight?!" Tanong ko ulit.

Ganon kasi kami kapag nagkakasama kami at nagkakatuwaan. Kami kami lang ang nag iinoman.

Wala ding sumagot.

"Guys! C'mon... You're so boring!" Yamot ko

*Nadine cries*

"Whiwhi... Huhuhu...!"

Pinalibutan ako ni Mom at Nadine habang naka upo ako sa lap ni Daddy na kanina pa din nakayakap sakin at halata ko nang namimigat ang mga mata.

Napaiyak na din si Mommy and then naluluha na si Daddy.

Pinilit kong baliwalain ang ginagawa nila pero hanggang kelan ba ako magiging matatag???

Adenocarcinomas... Stage 3... May cancer ka Rhian... May cancer ka. Paulit ulit na nagpiplay sa utak ko

Hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng luha at paghagulgol ko. Gusto kong umiyak ng umiyak nang mabawasan ang sakit na nararamdaman ko...